Uitspraken

Appellant voert aan dat de verwerking van zijn persoonsgegevens in strijd is met de tot 25 mei 2018 geldende Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) en vanaf die datum in strijd met de Verordening EU 2016/679 (AVG); het houden van de zwarte lijst van Stichting SIN is niet toegestaan en is daarmee onrechtmatig. De verwerking van zijn persoonsgegevens levert een onaanvaardbare schending op van zijn recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en/of het recht op bescherming van de eer en goede naam (artikel 8 EVRM). Zijn privacy wordt disproportioneel aangetast, aldus nog steeds appellant.

Stichting SIN verweert zich hiertegen door zich onder meer te beroepen op een uitspraak (in kort geding) van de rechtbank Groningen (ECLI:NL:RBGRO:BJ8795) waarin de vermelding van de naam van een andere arts op de zwartelijstartsen rechtmatig werd geoordeeld volgens Stichting SIN. Verder voert Stichting SIN aan dat zij wat betreft appellant geen andere feiten heeft vermeld dan die in het BIG-register staan of zijn te vinden in de openbare uitspraken. Stichting SIN geeft de zorgzoekenden alleen maar een handig middel om snel en gericht te zoeken. Omdat appellant zich als psycholoog profileert en hij ook kwetsbare personen behandelt is het noodzakelijk personen de weg te wijzen naar de van belang zijnde informatie. Daarmee is de verwerking van de persoonsgegevens van appellant niet onrechtmatig, aldus nog steeds Stichting SIN.

Tevens slaat het hof acht op het zogenoemde CNIL-arrest van het HvJEU van 24 september 2019 (C-136/17, ECLI:EU:C:2019:773), waarin het ging om een verwijderverzoek tegenover Google (het recht op vergetelheid als bedoeld in artikel 17 aanhef, lid 1 AVG). In dat arrest overwoog het HvJEU dat het verbod op de verwerking van bijzondere persoonsgegevens en strafrechtelijke persoonsgegevens alleen de eigen verwerking van dergelijke persoonsgegevens door Google als exploitant van de zoekmachine betreft, in het bijzonder het weergeven van een verwijzing naar een bronpagina met bijzondere persoonsgegevens in de lijst met zoekresultaten bij een zoekopdracht op naam van de betrokkene, en dat Google niet verantwoordelijk is voor het feit dat dergelijke persoonsgegevens op die bronpagina’s staan (overwegingen 45-47). Het HvJEU overwoog voorts (overweging 59) dat in artikel 17 lid 3 sub a van de AVG expliciet het vereiste is neergelegd om een afweging te maken tussen de grondrechten op eerbiediging van het privéleven en op bescherming van persoonsgegevens enerzijds, en het grondrecht op vrijheid van informatie anderzijds. Uit dit arrest volgt ook (overwegingen 60-67) dat ten aanzien van een verwijderverzoek in verband met zoekresultaten die verwijzen naar webpagina’s met daarop bijzondere of strafrechtelijke persoonsgegevens, waarbij de inbreuk op de grondrechten van de betrokkene bijzonder ernstig kan zijn vanwege de gevoeligheid van deze gegevens, steeds een belangenafweging moet worden gemaakt tussen enerzijds het recht op eerbiediging van het privéleven en het recht op bescherming van die bijzondere of strafrechtelijke persoonsgegevens van de betrokkene en anderzijds het recht op toegang tot informatie van het publiek en de vrijheid van meningsuiting van degene van wie die informatie afkomstig is. Daarbij moet, gelet op de ernst van de inbreuk op de grondrechten van de betrokkene, worden nagegaan of de opname van een link in de resultatenlijst die wordt weergegeven na een zoekopdracht op de naam van deze persoon strikt noodzakelijk blijkt ter bescherming van het recht op vrijheid van informatie van de internetgebruikers die mogelijk geïnteresseerd zijn in toegang tot deze webpagina via een dergelijke zoekopdracht.

Appellant is bij beslissing(en) van het CTG van 2 september 2010 in het BIG-register doorgehaald als GZ-psycholoog. Deze veroordeling(en) voor ernstige tekortkomingen van de zijde van appellant zijn gestoeld op feiten die hebben plaatsgevonden in / omstreeks 2004. Met de doorhaling in het BIG-register is aan appellant de bevoegdheid ontnomen om de wettelijk beschermde beroepstitel GZ-psycholoog te voeren; zijn academische titel is hem daarmee niet ontnomen, zoals Stichting SIN lijkt te veronderstellen. Appellant mag zich als psycholoog presenteren nu dit geen beschermede titel (sinds 1993) meer is. De uitspraken van het CTG zijn geanonimiseerd; de naam van appellant is dan ook niet terug te vinden in die uitspraken. Indien een derde/patiënt/cliënt op naam van een zorgverlener wil zoeken in het BIG-register (te benaderen via de site van het CIBG van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport: Home | BIG-register in het bijzonder Zorgverlener opzoeken | BIG-register) komt er een link naar een BIG-nummer/maatregel. Vervolgens kan verder gezocht worden onder ‘details zorgverlener’ waarin de maatregel is opgenomen en de motivering daarvoor. Een doorhaling van een zorgverlener blijft tien jaren zichtbaar in het BIG-register na een onherroepelijke uitspraak van het tuchtcollege, zoals de voorzitter ter zitting aan Stichting SIN heeft voorgehouden. Kort en goed betekent dit voor appellant dat zijn naam na 2 september 2020 niet meer is terug te vinden in het BIG-register onder de maatregelen/doorhaling, omdat de tien jaren zijn verstreken.

Het hof merkt op dat het arrest van 26 augustus 2020 niet op tegenspraak is gewezen zodat het de dwingende bewijskracht ontbeert als bedoeld in artikel 161 Rv. Een en ander laat onverlet dat het hof wel acht slaat op de overwegingen in dit arrest van de strafkamer van het hof, mede omdat Stichting SIN ter zitting van 5 november 2020 in deze civiele procedure (ten behoeve waarvan het arrest van de strafkamer is ingebracht door appellant) geen (onderbouwde) bezwaren heeft aangevoerd tegen (overwegingen van) het arrest van de strafkamer van het hof en gesteld noch gebleken is dat de voorzitter van Stichting SIN cassatie hiertegen heeft ingesteld.

Gezien het onder 4.4 en 4.5 beschreven wettelijk kader en in aanmerking nemend de onder 4.6 en 4.7 vermelde feiten en omstandigheden oordeelt het hof, de beide grondrechten van partijen tegen elkaar afwegend, dat de - via zoekmachines, waaronder Google, vindbare -vermelding van de naam van appellant met een directe doorverwijzing (hyperlink) naar de uitspraken van het CTG in dit geval disproportioneel is: de registratie van appellant in het BIG-register is meer dan tien jaar geleden doorgehaald (voor feiten uit/omstreeks 2004) en is met een zoektocht op zijn naam ook niet meer zichtbaar in het BIG-register. De uitspraken van het CTG (en ook van andere rechterlijke colleges) zijn geanonimiseerd om de privacy van betrokkenen te waarborgen / te respecteren, hetgeen Stichting SIN doorkruist door de verwijzing op haar website met de link naar de naam van appellant. Het door Stichting SIN nagestreefde belang om op te komen voor (kwetsbare) patiënten in relatie tot hun zorgverlener en om medische fouten aan de orde te stellen schiet hier haar doel voorbij ten koste van de bescherming van het privéleven van appellant. Indien een patiënt/cliënt wil opzoeken of appellant BIG-geregistreerd is, is het zoekresultaat thans negatief. Met welk redelijk doel een eenmaal veroordeelde zorgverlener tot in lengte van dagen (ook binnen die tien jaren), met een verwijzing naar een geanonimiseerde uitspraak van een tuchtcollege (waarmee de anonimiteit wordt opgeheven), op de sites van Stichting SIN vermeld wordt ontgaat het hof: het BIG-register is in principe voor een ieder toegankelijk en er kan gezocht worden op naam van de zorgverlener, waarna de relevante gegevens verschijnen zoals een tuchtrechtelijke veroordeling met een (korte) motivering erbij.

Het is overigens in zijn algemeenheid de vraag of het bijhouden van een zwarte lijst met daarop de namen/persoonsgegevens van door een tuchtcollege veroordeelde zorgverleners toelaatbaar is. Het opstellen en gebruiken van een zwarte lijst is geoorloofd als aan drie voorwaarden is voldaan: er is sprake van een gerechtvaardigd belang voor het verwerken van deze persoonsgegevens (de namen/functies van de zorgverleners), er is een noodzaak voor het verwerken van deze persoonsgegevens (de zwarte lijst moet noodzakelijk zijn) en er is sprake van een zwaarwegend belang (aan de zijde van Stichting SIN) dat boven het privacybelang van betrokkene (hier appellant) gaat. Een en ander is kenbaar uit hoofdstuk II Beginselen (artikelen 5-12) van de AVG. Uit hetgeen het hof hiervoor heeft geoordeeld volgt dat het zeer de vraag is of Stichting SIN heeft voldaan aan die voorwaarden.

Het door Stichting SIN vasthouden aan en steeds vermelden (op de website) van een uitspraak in kort geding op 25 september 2009 (waarin overigens niet is geoordeeld dat het vermelden van de naam op een zwarte lijst rechtmatig is, zoals Stichting SIN meent) vormt in deze zaak ook geen grondslag voor rechtvaardiging van vermelding van de naam van appellant op de zwarte lijst: een uitspraak in de ene zaak is niet zaligmakend voor de andere zaak nu in elke zaak de specifieke feiten en omstandigheden meewegen voor een oordeel over de rechtmatigheid van het vermelden van persoonsgegevens (zie in het bijzonder rechtsoverweging 6.5 van de uitspraak in kort geding). Een uitspraak in kort geding ontbeert het gezag van gewijsde (zie artikel 236 Rv en HR 16 december 1994, ECLI:NL:HR:1994:ZC1583): een vonnis in kort geding bevat immers voorlopige oordelen en beslissingen waaraan partijen in een bodemprocedure (of in een later kort geding) niet zijn gebonden, nog daargelaten dat daarna tussen déze partijen nog andere procedures zijn gevoerd waarbij de Stichting SIN (dan wel haar voorzitter) steeds in het ongelijk is gesteld (HR 20 december 2013, ECLI:NL:HR:2013:2072; 81 RO met verwijzing naar HR 2 november 2012, ECLI:NL:HR:2012:BX8122).

Het hof komt tot de conclusie dat de door Stichting SIN omschreven doelen, namelijk verbetering van de positie van slachtoffers van medische fouten en de verbetering van de kwaliteit van de gezondheidszorg, niet wordt gerechtvaardigd door het blijven vermelden van de naam van appellant op de zwartelijstartsen van haar websites en de daaraan gekoppelde hyperlink naar de uitspraken van het CTG uit 2010. Stichting SIN handelt hier jegens appellant onrechtmatig. Ook lós van de verwijzing naar de uitspraken van het CTG is de vermelding van de naam van appellant op de zwarte lijst en de melding dat hij bij uitspraak van 2 september 2010 is doorgehaald ook onrechtmatig, ook al is deze vermelding feitelijk juist; vermelding is hier disproportioneel nu appellant ook niet meer is terug te vinden in het BIG-register en de verweten gedragingen dateren van/omstreeks 2004. Appellant behoeft niet de rest van zijn leven hiermee geconfronteerd te worden. Genoegzaam staat vast, gezien ook de uitspraak van de strafkamer van dit hof, dat appellant van deze vermelding hinder ondervindt bij het vinden van werk of andere zinvolle bezigheden. Dat betekent ook dat Stichting SIN schadeplichtig is tegenover appellant.