Uitspraken

Omdat het verzoek een internationaal karakter draagt, moet allereerst bekeken worden of de Nederlandse rechter bevoegd is om van de zaak kennis te nemen. Dat is het geval. Google is namelijk verschenen in de procedure zonder de rechtsmacht van de Nederlandse rechter te betwisten. Op grond van artikel 26 lid 1 van de Verordening (EU) 1215/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2012 (de Brussel I bis-Verordening) is daarmee de bevoegdheid van de Nederlandse rechter gegeven.

In hoger beroep stelt Google zich op het standpunt dat dit verzoek beoordeeld moet worden aan de hand van de Algemene verordening gegevensbescherming (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 (de AVG). [appellant] heeft ter zitting in hoger beroep desgevraagd geantwoord zich op dit punt te refereren aan het oordeel van het hof.

In deze zaak komt allereerst de vraag op of de vermelding van de zoekresultaten rechtmatig is. Voor dit geval is artikel 6 lid 1 sub f AVG van belang. Dat bepaalt dat de verwerking van persoonsgegevens alleen rechtmatig is als de verwerking noodzakelijk is voor de behartiging van de gerechtvaardigde belangen van de verwerkingsverantwoordelijke of van een derde, behalve wanneer de belangen of de grondrechten en de fundamentele vrijheden van de betrokkene die tot bescherming van persoonsgegevens nopen, zwaarder wegen dan die belangen. Google heeft zich onweersproken op het standpunt gesteld dat zij voor de verwerking van persoonsgegevens in het kader van haar zoekfunctie in beginsel een beroep kan doen op de grondslag van gerechtvaardigd belang als bedoeld in dit artikel.

Vervolgens wordt in artikel 17 lid 1 AVG onder bepaalde omstandigheden het recht op gegevenswissing (het recht op vergetelheid) toegekend. Voor deze zaak zijn met name de daarin onder a (verwerking is niet langer nodig), c (de betrokkene maakt overeenkomstig artikel 21 lid 1 bezwaar tegen verwerking en er zijn geen prevalerende dwingende gerechtvaardigde gronden voor de verwerking) en d (de persoonsgegevens zijn onrechtmatig verwerkt) bepaalde gevallen van belang. Uit lid 3 van dit artikel volgt dat dit verwijderingsrecht (onder meer) niet van toepassing is voor zover een verwerking nodig is voor het uitoefenen van het recht op vrijheid van meningsuiting en informatie.

Artikel 21 lid 1 AVG bepaalt dat de betrokkene vanwege met zijn specifieke situatie verband houdende redenen bezwaar kan maken tegen de verwerking van hem betreffende persoonsgegevens op basis van artikel 6 lid 1 sub f. De verwerkingsverantwoordelijke staakt de verwerking van de persoonsgegevens tenzij hij dwingende, gerechtvaardigde gronden voor de verwerking aanvoert die zwaarder wegen dan de belangen, rechten en vrijheden van de betrokkene.

Als onbestreden staat vast dat drie van de tien URL’s (door [appellant] als 3, 5 en 6 genummerd) niet meer verschijnen bij een zoekopdracht op de naam van [appellant] . Of een aantal van de andere zoekresultaten ook niet meer verschijnt (zoals Google heeft gesteld en [appellant] heeft betwist) kan gelet op de uitkomst van de beoordeling in het midden blijven. Verder staat als onbestreden vast dat in dit geval geen sprake is van bijzondere persoonsgegevens.

- de inhoud van de bronpagina’s waarnaar met de URL’s wordt verwezen geen betrekking hebben op het privéleven van [appellant] , maar op zijn professionele optreden;

- het hof Den Bosch in 2013 in een civiele procedure tussen [appellant] en [naam1] (onherroepelijk) heeft geoordeeld dat het voeren van een titel daar waar die [appellant] niet of nog niet toekwam voldoende aannemelijk is geworden en dat datzelfde geldt voor het al dan niet schrijven van een dissertatie;

- [appellant] ook in deze procedure niet duidelijk heeft weten te maken dat de inhoud van de zoekresultaten (evident) onjuist is. Het hof merkt in dit kader nog op dat [appellant] zijn stelling dat hij een doctoraal in de Sociale Wetenschappen heeft afgerond, niet heeft onderbouwd met een afschrift van een diploma (terwijl daar door Google om is gevraagd) en dat een brief van de informatiseringsbank dat hij de titel doctorandus mag voeren als onderbouwing niet genoeg is. Datzelfde geldt met betrekking tot de stelling dat hij in de Verenigde Staten gepromoveerd is (ook daarvan ontbreekt een diploma). De brief van Wageningen Universiteit dat prof. [naam2] zijn dissertatie buitengewoon indrukwekkend vindt, levert onvoldoende bewijs op, zeker omdat Google gewezen heeft op verschillende ongerijmdheden in die brief en de authenticiteit ervan gemotiveerd in twijfel trekt. In het beroepschrift heeft [appellant] nog gesteld dat de Wikipediasite waar één van de URL’s naar verwijst een zwaar verhaspelde weergave van de feiten biedt, maar het hof ziet juist een beschrijvende weergave van het conflict met criticus [naam1] en de procedures die daarop zijn gevolgd;

- gelet op zijn beroep en de wens om te publiceren dan wel als docent aan de slag te gaan zijn de beschuldigingen over plagiaat en het ten onrechte voeren van academische titels nog steeds actueel, onderwerp van maatschappelijk debat en van belang van mogelijke werk- en opdrachtgevers.

Het hof merkt nog op dat het feit dat [appellant] zelf bijdraagt dit publieke debat levend te houden, door onder andere op sociale media berichten over [naam1] en het dispuut te posten en e-mails over dit onderwerp te sturen aan verschillende betrokkenen, waaronder kranten en universiteiten, er één van de oorzaken van is dat de berichtgeving waar de URL’s naar verwijzen nog steeds actueel is. Anders dan [appellant] stelt is er dan ook geen sprake van een langere verwerking dan noodzakelijk. Ook artikel 17 lid 1 sub a AVG biedt daarom geen grondslag om het verwijderingsverzoek toe te wijzen.

Wat [appellant] verder nog heeft aangevoerd kan ook niet leiden tot toewijzing van zijn verwijderingsverzoek. Omdat [appellant] geen voldoende concrete feiten heeft gesteld die, indien bewezen, tot een ander oordeel kunnen leiden, komt het hof ook niet toe aan bewijslevering.