Uitspraken

Onderzoekswensen van de verdediging

Bij appelschriftuur van 10 juli 2019 heeft de raadsvrouw verzocht om [naam] als getuige te horen. Ter zitting van 17 december 2019 heeft zij laten weten dat zij dit verzoek niet handhaaft. De raadsvrouw heeft kenbaar gemaakt dat zij geen nieuwe zelfstandige onderzoekswensen heeft. Wel heeft zij verzocht om onderzoekswensen die worden toegewezen in de zaken tegen de medeverdachten ook toe te wijzen in de zaak tegen verdachte.

Standpunt van het openbaar ministerie

Het openbaar ministerie heeft zich ter zitting van het hof van 17 december 2019 op het standpunt gesteld dat de raadsvrouw betrokken moet worden bij onderzoekswensen die worden toegewezen in de zaken tegen de medeverdachten.

Oordeel van het hof

In de zaken tegen de medeverdachten heeft het hof (onder meer) beslist dat als getuigen moeten worden gehoord:

Ten aanzien van de medeverdachten [getuige 5] , [getuige 6] en [getuige 7] geldt dat zij niet in hun eigen strafzaak door de raadsheer-commissaris zullen worden gehoord, maar wel als getuige in de strafzaken tegen de andere verdachten.

Het hof is van oordeel dat bovengenoemde getuigen (genummerd 1 tot en met 7) ook in de strafzaak tegen verdachte moeten worden gehoord bij de raadsheer-commissaris.

Met betrekking tot de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] overweegt het hof dat in eerste aanleg al is geprobeerd om deze getuigen te horen, maar dat dit toen niet is gelukt omdat zij onvindbaar bleken te zijn. Omdat de verblijfplaats van deze getuigen, ondanks recent nieuw onderzoek, nog steeds niet bekend is, heeft het hof thans niet zonder meer de verwachting dat [getuige 1] en [getuige 2] tijdens de procedure in hoger beroep binnen een aanvaardbare termijn kunnen worden gehoord. Omdat deze getuigen in eerste aanleg zijn toegewezen, het openbaar ministerie op zich het belang van het horen van deze getuigen onderkent en omdat er in hoger beroep ook nog andere getuigen gehoord moeten worden waarmee de nodige tijd gemoeid zal zijn, zal het hof ook in deze zaak opdracht geven tot het laten horen van [getuige 1] en [getuige 2] als getuigen. Om onevenredige vertraging van de afdoening van de strafzaak te voorkomen, stelt het hof hierbij de voorwaarde dat de verhoren van deze getuigen bij de raadsheer-commissaris alleen doorgang zullen vinden als deze binnen een aanvaardbare termijn kunnen plaatsvinden. Het hof verwacht dat alle procespartijen zich zullen inspannen om de verblijfplaatsen van de genoemde getuigen te achterhalen en dat zij eventuele nadere informatie hierover zo spoedig mogelijk doorgeven aan het kabinet van de raadsheer-commissaris.

Over de getuige [getuige 3] merkt het hof op dat hij weliswaar ook in eerste aanleg als getuige is gehoord door de rechter-commissaris, maar dat hij zich destijds heeft beroepen op zijn verschoningsrecht. Het hof zal het verzoek om deze getuige te horen toewijzen en daartoe de zaak verwijzen naar de raadsheer-commissaris. Het hof geeft de raadsheer-commissaris in overweging voorafgaand aan de oproeping van deze getuige te onderzoeken, of contact op te nemen met de advocaat van deze getuige, om te vernemen of de getuige al dan niet opnieuw een beroep zal doen op zijn verschoningsrecht.

In de zaak tegen de medeverdachte [getuige 7] heeft het hof ook het verzoek om de medeverdachte [medeverdachte] als getuige te horen toegewezen. [medeverdachte] zal in die zaak alleen worden gehoord over de zogenaamde [bedrijf] -accounts die aan [getuige 7] worden toegeschreven. De verdediging heeft niet gemotiveerd waarom het noodzakelijk is dat [medeverdachte] ook in de onderhavige zaak wordt gehoord. Nu ook anderszins de noodzaak om [medeverdachte] in deze zaak als getuige te horen niet is gebleken, zal het verzoek van de raadsvrouw om voornoemde in een andere strafzaak toegewezen onderzoekswens ook in de strafzaak tegen verdachte toe te wijzen, worden afgewezen.

In de zaak tegen de medeverdachte [getuige 6] heeft het hof ook het verzoek om [getuige 8] als getuige te horen toegewezen. De getuige [getuige 8] zal in die zaak uitsluitend worden gehoord over het tenlastegelegde in het onderzoek “ [naam onderzoek] ”. Omdat het tenlastegelegde in dit onderzoek niet bij verdachte op de dagvaarding is vermeld en ook anderszins niet valt in te zien waarom [getuige 8] ook in de onderhavige zaak als getuige zou moeten worden gehoord, wijst het hof het verzoek van de raadsvrouw om voornoemde in een andere strafzaak toegewezen onderzoekswens ook in deze zaak toe te wijzen af nu de noodzaak daartoe niet is gebleken.

In de zaak tegen de medeverdachte [getuige 5] heeft het hof ook het verzoek om [getuige 9] (de moeder van [getuige 5] ) als getuige te horen toegewezen. Zij zal in die zaak worden gehoord over - kort gezegd - het telefoongebruik door [getuige 5] . Niet gebleken is op welke wijze dat van belang zou kunnen zijn in de onderhavige zaak. Nu ook anderszins niet van de noodzaak om haar in de strafzaak tegen verdachte als getuige te horen is gebleken, is het hof van oordeel dat het niet noodzakelijk is dat de getuige [getuige 9] in de onderhavige zaak wordt gehoord. Het verzoek van de raadsvrouw om voornoemde in een andere strafzaak toegewezen onderzoekswens ook in deze zaak toe te wijzen, wordt daarom afgewezen.