Uitspraken

De rechtbank heeft daartoe, samengevat, overwogen en geoordeeld als volgt. Ingevolge artikel 19, lid 1 aanhef en onder c van de koopovereenkomst mochten [geïntimeerden] , ingeval het wijngoed op 1 november 2016 nog niet onvoorwaardelijk was verkocht, uiterlijk op 2 november 2016 de ontbindende voorwaarde inroepen. [geïntimeerden] hebben de ontbinding ingeroepen met het e-mailbericht van 4 november 2016.

Gelet op de e-mail van [geïntimeerden] van 20 oktober 2016 was het [appellanten] . ruimschoots voor 1 november 2016 duidelijk dat [geïntimeerden] eerst op 4 november 2016 zouden weten of het (voorlopig) koopcontract met betrekking tot het wijngoed zou worden getekend en dat de mogelijkheden van [geïntimeerden] om de financiering rond te krijgen dus nog allerminst zeker waren, waarbij hoe dan ook niet in december 2016, maar pas in januari 2017 zou kunnen worden geleverd. [geïntimeerden] hadden ervoor kunnen kiezen op (uiterlijk) 2 november 2016 de koopovereenkomst te ontbinden, maar hebben ervoor gekozen open kaart te spelen richting [appellanten] . en zij hebben [appellanten] . daarmee voortijdig in staat gesteld om te beslissen of zij al dan niet met [geïntimeerden] verder wilden gaan, met de vertraging die dat met zich zou brengen. [appellanten] . wensten geen vertraging te aanvaarden en besloten vast te houden aan de overeengekomen termijnen. Zij kozen er echter voor om [geïntimeerden] daarvan pas op of na 4 november 2016 op de hoogte te stellen. Die keuze acht de rechtbank in de gegeven omstandigheden jegens [geïntimeerden] in strijd met de maatstaven van redelijkheid en billijkheid.

De rechtbank acht het beroep van [appellanten] . op het overschrijden van de uiterste termijn voor het inroepen van de ontbindende voorwaarde in de gegeven omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.

De rechtbank gaat aan de stelling van [appellanten] ., inhoudende dat [geïntimeerden] niet hebben voldaan aan hun inspanningsverplichting om het wijngoed te verkopen, als onvoldoende onderbouwd voorbij en de rechtbank gaat ook voorbij aan de stelling van [appellanten] ., inhoudende dat de e-mail van 4 november 2016 verstoken was van de nodige documentatie, nu niet valt in te zien hoe de mededeling dat het wijngoed niet op tijd was verkocht gedocumenteerd had kunnen en moeten worden.

De rechtbank houdt het ervoor dat het inroepen van de ontbindende voorwaarde op 4 november 2016 tijdig was en dat de koopovereenkomst op die datum rechtsgeldig is ontbonden.

Het hof stelt voorop dat [geïntimeerden] ten tijde van het uitbrengen van de inleidende dagvaarding in [land] woonden.

Het geschil heeft dan ook internationale aspecten, zodat het hof ambtshalve dient te oordelen omtrent de bevoegdheid van de Nederlandse rechter.

Het geschil betreft een handelszaak als bedoeld in artikel 1 van de herschikte EEX-Verordening (nr. 1215/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2012 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken), omdat de vorderingen zijn ingesteld ná de inwerkingtreding van deze verordening op 10 januari 2015. In elk geval op grond van artikel 26 is de aangezochte Nederlandse rechter bevoegd om kennis te nemen van bedoelde rechtsvorderingen, omdat [geïntimeerden] voor de aangezochte Nederlandse rechter zijn verschenen zonder de bevoegdheid van de Nederlandse rechter te betwisten, en omdat er geen sprake is van een exclusieve bevoegdheid van een ander gerecht ex artikel 24 van de herschikte EEX-Verordening.

Partijen zijn blijkens de koopovereenkomst als volgt overeengekomen.

Krachtens het bepaalde in artikel 19 lid 3 van de koopovereenkomst rust op [geïntimeerden] een inspanningsverplichting tot onvoorwaardelijke verkoop van hun wijngoed. Indien [geïntimeerden] het wijngoed op 1 november 2016 niet onvoorwaardelijk hebben verkocht, kunnen zij de ontbindende voorwaarde, opgenomen in artikel 19, lid 1 aanhef en onder c van de koopovereenkomst, inroepen. [geïntimeerden] dienen er in dat geval, zo volgt uit artikel 19 lid 3 van de koopovereenkomst, zorg voor te dragen dat de mededeling dat de ontbinding wordt ingeroepen, uiterlijk op 2 november 2016 door [appellanten] . of hun makelaar is ontvangen. Bedoelde mededeling dient schriftelijk en goed gedocumenteerd via gangbare communicatiemiddelen te geschieden.

Naar het oordeel van het hof behoefden [appellanten] . in de e-mail van [geïntimeerden] van 20 oktober 2016 geen beroep op de ontbindende voorwaarde te lezen.

De strekking van deze e-mail ziet op voortzetting van de tussen partijen gesloten koopovereenkomst, maar dan met vertraging, afhankelijk van de verkoop van het wijngoed. Het hof leidt uit dit e-mailbericht dan ook af dat [geïntimeerden] de termijn waarbinnen de ontbindende voorwaarde ingeroepen dient te worden, wilden verlengen. Ook [appellanten] . hadden dit e-mailbericht aldus dienen te begrijpen. Dat in deze e-mail de termen ‘verlenging’ of ‘uitstel’ niet worden gebruikt, kan leken als [geïntimeerden] niet worden aangerekend.

Dat betekent dat [geïntimeerden] niet binnen de in de koopovereenkomst genoemde termijn de ontbinding hebben ingeroepen.

Anders dan [appellanten] . betogen, kunnen de eisen van redelijkheid en billijkheid (artikel 6:248 lid 1 BW) er echter aan in de weg staan dat [appellanten] . vasthouden aan de termijn waarbinnen de ontbindende voorwaarde ingeroepen had moeten worden en - daaruit voortvloeiend - de termijn waarop de mededeling dat de ontbinding werd ingeroepen, ontvangen diende te zijn door [appellanten] . of hun makelaar.

Niet in geschil is dat de makelaar noch [appellanten] . vóór 2 november 2016 jegens [geïntimeerden] op de e-mail van 20 oktober 2016 hebben gereageerd.

[geïntimeerden] hebben met de e-mail van 20 oktober 2016 duidelijk te kennen gegeven dat de onvoorwaardelijke verkoop van hun wijngoed in elk geval niet vóór het verstrijken van de in de koopovereenkomst bedoelde termijn zou plaatsvinden. Ook hebben zij in dit

e-mailbericht te kennen gegeven geïnteresseerd te blijven in de woning in [plaats 1] , maar afhankelijk te zijn van de datum van verkoop van het wijngoed.

Het hof is van oordeel dat in het licht van die omstandigheden de eisen van redelijkheid en billijkheid met zich brengen dat in elk geval de makelaar van [appellanten] ., als professioneel en deskundig dienstverlener, vóór 2 november 2016 had dienen te reageren op de e-mail van [geïntimeerden] van 20 oktober 2016.

Dit te meer nu de makelaar in zijn e-mailbericht van 28 oktober 2016 [appellanten] . om een reactie op de e-mail van 20 oktober 2016 heeft gevraagd en [appellanten] . hem daarop, zo voeren zij zelf aan, per e-mail van 30 oktober 2016 te kennen hebben gegeven “voornemens” te zijn “het contract naar de letter uit te voeren.” Bovendien hebben zij hun makelaar, zo voeren zij zelf aan, per e-mail van 2 november 2016 laten weten dat zij op hun e-mail van 30 oktober 2016 geen enkele reactie ontvangen hebben en dat zij er dan ook van uitgaan dat ook [geïntimeerden] van plan zijn de koopovereenkomst naar de letter uit te voeren. Voorts hebben zij, naar eigen zeggen, bij deze laatste e-mail te kennen gegeven dat op 4 november 2016 een bankgarantie gesteld moet worden of een borgsom betaald moet worden op een rekening bij de notaris en dat hen nog niet duidelijk is welke notaris [geïntimeerden] hebben aangewezen en dat zij de makelaar hebben gevraagd of deze daar duidelijkheid over kan verschaffen.

Deze nalatigheid van de makelaar van [appellanten] . dient aan [appellanten] . te worden toegerekend. [appellanten] . kunnen immers wel taken aan hun makelaar overdragen respectievelijk overlaten, maar zij blijven jegens [geïntimeerden] verantwoordelijk voor het handelen of nalaten van hun makelaar.

Weliswaar kan aan [appellanten] . worden toegegeven dat het, gelet op het uitblijven van een reactie van de zijde van [appellanten] . op de e-mail van 20 oktober 2016, op de weg van [geïntimeerden] had gelegen om vóór 2 november 2016 navraag te doen bij de makelaar of [appellanten] ., maar in dit geval weegt de plicht van een professioneel en deskundig dienstverlener als de makelaar van [appellanten] . om te reageren op de e-mail van [geïntimeerden] van 20 oktober 2016 zwaarder. Dat [geïntimeerden] ervoor hebben gekozen om enkel met de makelaar van [appellanten] . te communiceren en niet rechtstreeks met [appellanten] . te communiceren, doet aan het vorenstaande niet af, te meer nu het geenszins ongebruikelijk is dat contacten over de verkoop via de makelaar lopen.

Daarbij komt dat [geïntimeerden] direct op 4 november 2016 per e-mail aan de makelaar te kennen hebben gegeven dat de ondertekening van het koopcontract betreffende het wijngoed diezelfde ochtend niet is doorgegaan, dat zij vrezen de aankoop van de woning in [plaats 1] niet te kunnen financieren op de afgesproken data en dat zij ook niet kunnen zeggen wanneer zij dat wel zouden kunnen.

Het hof is van oordeel dat [appellanten] . dit e-mailbericht, zeker bezien in samenhang met de e-mail van [geïntimeerden] van 20 oktober 2016, redelijkerwijs hadden dienen op te vatten als een beroep op de ontbindende voorwaarde. Ook hier geldt dat het enkele feit dat in deze e-mail niet letterlijk wordt gerept van ‘ontbinding’, ‘ontbindende voorwaarde’ of ‘artikel 19 van de koopovereenkomst’ [geïntimeerden] niet kan worden aangerekend.

Waar [appellanten] . in hun memorie van grieven nog betogen dat uit e-mailcorrespondentie met hun makelaar volgt dat [appellanten] . noch de makelaar uit de e-mail van [geïntimeerden] van 4 november 2016 hebben begrepen dat deze een beroep op de ontbindende voorwaarde bevatte, faalt dit betoog. Dit alleen al omdat bedoelde e-mailcorrespondentie dateert van vóór 4 november 2016 en dus geen betrekking kan hebben op het e-mailbericht van [geïntimeerden] van 4 november 2016.

Naar het oordeel van het hof hebben [geïntimeerden] vroegtijdig openheid van zaken gegeven over het verkoopproces van hun wijngoed. Zij hebben voldoende toegelicht hoe het verkoopproces en meer in het bijzonder het afbreken daarvan door de beoogde koper is verlopen. Zeker uit het e-mailbericht van 20 oktober 2016 volgt dat [geïntimeerden] zich hebben ingespannen om tot verkoop van hun wijngoed te komen, nodig ter financiering van de woning in [plaats 1] , dat zij andere mogelijkheden ter financiering van de woning in [plaats 1] hebben onderzocht en dat zij in dat verband ook de makelaar van [appellanten] . hebben gevraagd naar andere mogelijkheden. De in deze e-mail genoemde inspanningen komen het hof aannemelijk voor en het hof heeft geen reden om te twijfelen aan het door [geïntimeerden] in dat kader gestelde. Tegenover de gemotiveerde toelichting van [geïntimeerden] is van de zijde van [appellanten] . onvoldoende ingebracht. Het hof is dan ook overtuigd van de intentie van [geïntimeerden] tot onvoorwaardelijke verkoop van het wijngoed uiterlijk 1 november 2016 en van hun voldoende inspanningen ter realisatie daarvan.

Dat [geïntimeerden] bij het inroepen van de ontbindende voorwaarde geen bewijsstukken van de inspanningen die zij zich getroost hebben om het wijngoed te verkopen hebben overgelegd, leidt het hof evenmin tot het oordeel dat [geïntimeerden] geen beroep op de ontbindende voorwaarde toekomt. Door de e-mailberichten van 20 oktober 2016 en 4 november 2016 waren [appellanten] . immers reeds op de hoogte van de inspanningen van [geïntimeerden] en het verloop daarvan.

[geïntimeerden] hebben dan ook rechtsgeldig de ontbindende voorwaarde, opgenomen in artikel 19, lid 1 aanhef en onder c van de koopovereenkomst, ingeroepen.

Als de in het ongelijk gestelde partij zal het hof [appellanten] . veroordelen in de kosten van het hoger beroep. Deze kosten worden aan de zijde van [geïntimeerden] vastgesteld op

€ 726,00 aan griffierecht en € 2.782,00 voor salaris van de advocaat volgens het liquidatietarief (2 punten, tarief III in hoger beroep à € 1.391,00 per punt).