Uitspraken

[appellant] heeft zes grieven gericht tegen het eindvonnis van 13 mei 2015 en gevorderd dat Lammertink c.s. hoofdelijk zullen worden veroordeeld tot betaling van € 33.000, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 21 maart 2012 en de proces- en nakosten.

Tegen het tussenvonnis van 21 januari 2015 zijn geen grieven aangevoerd, zodat het hof het hoger beroep in zoverre zal verwerpen.

Grief 1 is gericht tegen het oordeel van de rechtbank dat Lammertink Racing als contractspartij van [appellant] moet worden aangemerkt en dat om die reden [appellant] niet-ontvankelijk moet worden verklaard in zijn vorderingen jegens Lammertink Porsche en PCT (rov. 2.2). Het hof oordeelt als volgt.

Volgens vaste rechtspraak hangt het antwoord op de vraag wie ten tijde van het sluiten van de overeenkomst als contractspartij van de wederpartij is opgetreden af van hetgeen die contractspartij en de wederpartij daaromtrent jegens elkaar hebben verklaard en over en weer uit elkaars verklaringen en gedragingen hebben afgeleid en mochten afleiden. PCT heeft in haar memorie van antwoord uiteengezet dat op 2 december 2011 de onderneming van Lammertink Porsche, met uitzondering van de debiteuren, is ingebracht in PCT. Voor de vraag wie als contractspartij van [appellant] ter zake het reviseren van de motor heeft te gelden, gaat het er dus vooral om of de opdracht destijds, in 2006, aan Lammertink Racing of aan Lammertink Porsche is verstrekt. De stelling van [appellant] dat de heer [naam geïntimeerde] bevoegd was om zowel voor Lammertink Racing als voor Lammertink Porsche op te treden is onvoldoende om aan te nemen dat de opdracht is verstrekt aan Lammertink Porsche. Het enkele feit dat de heer Lammertink namens Lammertink Porsche kon optreden, maakt Lammertink Porsche immers geen contractspartij. Aan de brief van mr. Fasseur van 17 juli 2014 waarin hij stelt dat de opdracht destijds aan Lammertink Porsche en niet aan PCT is verstrekt, komt evenmin betekenis toe, nu mr. Fasseur als advocaat van PCT optrad (en naar valt aan te nemen er belang bij had om iedere aansprakelijkheid van PCT van de hand te wijzen). Een relevante omstandigheid acht het hof wel dat op de aan [appellant] in 2005 verstrekte tegoedbon een stempel van Lammertink Racing is gezet. Tekst en strekking van de tegoedbon duiden er naar het oordeel van het hof op dat [appellant] bij Lammertink Racing een bedrag van € 30.000 inclusief BTW mocht besteden voor onder meer het reviseren van een motor. Ook neemt het hof in aanmerking dat in het onder 2.5 genoemde CED-rapport is vermeld dat de opsteller van het rapport van [appellant] heeft vernomen dat hij de motor heeft laten reviseren bij de firma Lammertink Racing. Het hof concludeert daarom, evenals de rechtbank, dat Lammertink Racing als de contractspartij van [appellant] moet worden beschouwd. De omstandigheid dat de motor in 2011 aan [appellant] is afgegeven door Lammertink Porsche maakt dit niet anders, nu uit deze handeling als zodanig niet blijkt dat dit bedrijf de opdracht tot het reviseren van de motor heeft aanvaard. De grief faalt.

Met de grieven 2 tot en met 6 komt [appellant] op tegen het oordeel van de rechtbank – samengevat – dat [appellant] niet tijdig na de ontdekking van de gebreken heeft geklaagd (rov. 2.9), waardoor [appellant] alle rechten en bevoegdheden die aan hem op grond van de vermeende gebrekkigheid van de revisie van de motor ten dienste stonden, heeft verloren (rov. 2.11). Daartoe achtte de rechtbank redengevend dat de rapportage van de door [appellant] ingeschakelde deskundige CED reeds was voltooid op 31 juli 2012, terwijl [appellant] zijn klachten over de revisie van de motor eerst bij brief van 14 januari 2013 aan Lammertink Racing bekend heeft gemaakt. Door Lammertink Racing niet tijdig te informeren en door de motor eigenhandig volledig te laten demonteren en onderzoeken, is Lammertink Racing in haar belang geraakt omdat het voor haar niet, althans lastiger is geworden om de zaak te beoordelen, waarbij een rol speelt dat door tijdsverloop bepaalde oliën, vetten en rubberen onderdelen uitdrogen (rov. 2.10). De tegen deze oordelen gerichte grieven lenen zich voor gezamenlijke behandeling.

Bij gebreke van voldoende concrete stellingen die – indien bewezen – tot een ander oordeel kunnen leiden, komt het hof niet toe aan de door [appellant] gedane bewijsaanbiedingen.