Uitspraken

Ter uitvoering van het tussenarrest van 24 januari 2012 heeft op 27 maart 2012 een comparitie van partijen plaatsgehad. Daarvan is een proces-verbaal opgemaakt dat zich bij de stukken bevindt. Aansluitend zijn partijen een mediationtraject ingegaan.

Op 6 augustus 2013 heeft mr. I. van der Meer zich onttrokken als advocaat van [appellant 2]. Nadien heeft zich geen andere advocaat voor [appellant 2] gesteld. Nu [appellant 2] niet van grieven heeft gediend zal het hof haar niet-ontvankelijk verklaren in haar hoger beroep.

1. het vonnis in verzet in kort geding van de Rechtbank Leeuwarden van 12 oktober 2011, in de procedure met rolnummer 113641 / KG ZA 11-214, gewezen tussen appellant en geïntimeerde, te vernietigen;

2. geïntimeerde te veroordelen om de op 24 februari 2011 tussen partijen gesloten overeenkomst na te komen;

3. indien de hiervoor onder 2 genoemde vordering niet wordt toegewezen:
geïntimeerde te veroordelen om de door hem op 24 februari 2011 gedane toezegging, inhoudende dat geïntimeerde de erker niet zal bouwen en de bouwvergunning bij de gemeente in zal trekken, na te komen;

4. te gelasten dat geïntimeerde de bouwwerkzaamheden aan de erker op het perceel
[adres] in [woonplaats] zal staken en gestaakt zal houden, op straffe van een dwangsom van € 1.000,00 per dag of gedeelte daarvan dat geïntimeerde bouwt, tot een maximum van € 20.000,00;

5. te gelasten dat (het deel van) de erker op het perceel [adres] in [woonplaats], die reeds door geïntimeerde gebouwd is of nog gebouwd zal worden, wordt afgebroken binnen vijf dagen na het in deze te wijzen arrest, op straffe van een dwangsom van € 1.000,00 per dag of gedeelte daarvan dat de (delen van) erker of voorbereidingen hiervan nog aanwezig zijn, tot een maximum van € 20.000,00;

6. geïntimeerde te veroordelen in de kosten van de procedure in eerste aanleg (zowel in de verstekprocedure als in de verzetprocedure) en in hoger beroep, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de dag van betekening van dit vonnis tot aan de dag der algehele voldoening."

Vervolgens hebben partijen de stukken voor het wijzen van arrest overgelegd en heeft het hof arrest bepaald.

Tegen de weergave van de vaststaande feiten in rechtsoverweging 2 (2.2 tot en met 2.9) van het vonnis van de voorzieningenrechter van 12 oktober 2011 is geen grief gericht en ook overigens zijn geen bezwaren gebleken, zodat ook het hof van die feiten zal uitgaan. Aangevuld met wat voorts in hoger beroep vaststaat, gaat het om het volgende.

[appellant 1], die tegenover [geïntimeerde] woont, heeft samen met [appellant 2] beroep aangetekend tegen het besluit van 6 mei 2010.

gelast [geïntimeerde] de bouwwerkzaamheden aan de erker op het perceel [adres] te [woonplaats] te staken en gestaakt te houden, op straffe van een dwangsom van € 1.000,- per dag of gedeelte daarvan dat [geïntimeerde] doorbouwt, tot een maximum van € 20.000,-,

veroordeelt [geïntimeerde] in de proceskosten, aan de zijde van [appellanten] tot op heden begroot op € 882,81, te vermeerderen met de wettelijke rente over de proceskosten vanaf veertien dagen na betekening van dit vonnis tot aan de dag der algehele voldoening,

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

wijst het meer of anders gevorderde af.”

Tegen de afwijzing van de vorderingen van [geïntimeerde] zijn geen grieven gericht, zodat in dit hoger beroep nog slechts de vorderingen van [appellant 1] (in oorspronkelijke conventie) ter beoordeling voorliggen.

[appellant 1] heeft zijn vorderingen bij dagvaarding in hoger beroep gewijzigd. [geïntimeerde] heeft tegen die wijziging geen bezwaar gemaakt. Het hof ziet ook geen aanleiding de eiswijziging ambtshalve buiten beschouwing te laten wegens strijd met de goede procesorde. Ter zake van de vorderingen van [appellant 1] zal derhalve recht worden gedaan op de gewijzigde eis.

Grief 1 is gericht tegen het oordeel van de voorzieningenrechter dat geen sprake is van een (vaststellings)overeenkomst tussen partijen. Grief 2 is gericht tegen het voorlopig oordeel dat onvoldoende aannemelijk is geworden dat aan de door [geïntimeerde] gedane toezegging rechtsgevolgen moeten worden verbonden. De grieven lenen zich voor een gezamenlijke bespreking.

Het hof onderschrijft het voorlopige oordeel van de voorzieningenrechter dat geen sprake is van een (vaststellings)overeenkomst. Een overeenkomst is een meerzijdige rechtshandeling die tot stand wordt gebracht door twee of meer partijen. Niet gebleken is dat daarvan in dit geval sprake is. [geïntimeerde] heeft in het kader van een door [appellanten] tegen het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Tytsjeksteradiel aanhangig gemaakte beroepsprocedure, tegenover de bestuursrechter verklaard als hiervoor in rechtsoverweging 2.4 is weergegeven. Enkele dagen later heeft [geïntimeerde] de bestuursrechter bericht dat hij voornoemde verklaring introk. Uit niets blijkt dat het hier een meerzijdige, mede door [appellant 1] tot stand gebrachte rechtshandeling betrof. Integendeel, zoals [appellant 1] ook zelf in zijn memorie van grieven sub 25 benadrukt heeft [geïntimeerde] uit zichzelf verklaard dat hij zou afzien van de erker. Ook voert [appellant 1] zelf in zijn memorie van grieven aan dat het geen voorstel van hem of de bestuursrechter was. Weliswaar heeft [appellant 1] betoogd dat tegenover de toezegging van [geïntimeerde] stond dat [appellant 1] het beroep zou intrekken en geen aanspraak zou maken op een vergoeding van de proceskosten, maar dat kan niet als een tegenprestatie worden gezien, nu bij intrekking van de bouwvergunning het belang aan het beroep hoe dan ook kwam te ontvallen en de proceskosten niet ten laste van [geïntimeerde] zouden komen, nu hij immers niet als partij in de procedure bij de bestuursrechter was betrokken. Aan de eerst bij memorie van grieven door [appellant 1] ingenomen, gekunstelde, stelling dat het hier wel degelijk een tegenprestatie betrof omdat de gemeente een eventueel aan [appellant 1] toekomende proceskostenveroordeling op [geïntimeerde] had kunnen verhalen, gaat het hof voorbij, nu op geen enkele wijze aannemelijk is gemaakt dat zich dat deze afspraak destijds ook met [geïntimeerde] is gemaakt.

[geïntimeerde] heeft benadrukt dat hij de toezegging in een emotionele bui heeft gedaan, zoals hij ter zitting van de bestuursrechter reeds heeft aangegeven en dat zijn wil niet met zijn verklaring overeen stemde. Nadat de emoties eenmaal tot bedaren waren gekomen, heeft hij de bestuursrechter enige dagen later bericht dat hij zijn verklaring introk. [appellant 1] heeft zich - subsidiair op het standpunt gesteld dat [geïntimeerde] gehouden moet worden aan zijn op 24 februari 2011 gedane toezegging en dat hij daarop niet enkele dagen later had mogen terugkomen. [appellant 1] betwist in dat verband dat [geïntimeerde] de toezegging in een emotionele bui en onder invloed van stress heeft gedaan. Hij stelt zich op het standpunt dat hij gerechtvaardigd op de toezegging mocht vertrouwen en dat [geïntimeerde] hem niet kan tegenwerpen dat zijn wil niet met zijn verklaring overeenstemde (art. 3:35 BW).

Dienaangaande overweegt het hof als volgt. Naar het voorlopig oordeel van het hof blijkt uit het proces-verbaal van de zitting van de bestuursrechter genoegzaam dat [geïntimeerde] onder invloed van stress verkeerde. [geïntimeerde] gaf ter zitting aan dat hij behoefte had aan overleg met zijn echtgenote. Toen bleek dat hij haar niet telefonisch kon bereiken, nam hij desalniettemin een besluit waarbij hij aangaf daartoe te komen omdat de zaak hem slapeloze nachten bezorgde. Naar het voorlopig oordeel van het hof mocht [appellant 1] er in de gegeven omstandigheden niet redelijkerwijs op vertrouwen dat de wil van [geïntimeerde] daadwerkelijk overeenstemde met zijn verklaring en dat hij zijn toezegging gestand zou doen. Dat [appellant 1] daarin ook niet veel vertrouwen had, blijkt overigens wel uit de omstandigheid dat hij de bestuursrechter ter zitting liet weten het niet voldoende te achten dat de toezegging van [geïntimeerde] in het proces-verbaal werd vastgelegd, maar dat hij het wenselijk achtte dat [geïntimeerde] de gemeente schriftelijk zou verzoeken de vergunning in te trekken. Eerst daarna zou [appellanten] het beroep intrekken.

Nu het naar het voorlopig oordeel van het hof voorshands niet aannemelijk is dat de bodemrechter tot toewijzing van de vorderingen van [appellant 1] zou komen en dit kort geding zich niet leent voor (nadere) bewijslevering, zal het hof de vorderingen van
afwijzen.

De grieven falen.

[appellant 2] zal niet-ontvankelijk worden verklaard in haar hoger beroep.
Het vonnis van de voorzieningenrechter van de rechtbank Leeuwarden van
12 oktober 2011, dat aan dit hoger beroep is onderworpen voor zover dat in conventie is gewezen, zal worden bekrachtigd. [appellant 1] zal als de in het ongelijk te stellen partij worden veroordeeld in de kosten van het hoger beroep. Deze kosten worden tot aan deze uitspraak voor zover gevallen aan de zijde van [geïntimeerde] wat het geliquideerd salaris voor de advocaat betreft begroot op € 894,- (1 pt, tarief II).