Uitspraken

Sinds het uiteengaan van de ouders in januari 2008, [kind] was toen 3 jaar, is er op twee observatie-momenten na (in augustus en september 2010 op het kantoor van de raad) geen omgang tussen de vader en [kind] geweest.

Bij tussenbeschikking van 21 februari 2013 zijn partijen verwezen naar het Omgangscentrum van Jeugdhulp Friesland. Gelet op de complexe situatie van partijen is geoordeeld dat het opbouwen van een omgangsregeling zowel tussen [kind] en de vader als tussen de ouders onderling diende te worden begeleid door professionele hulpverleners. Om tot een goede en op termijn door partijen zelfstandig in te vullen omgangsregeling te kunnen komen is overwogen dat het belangrijk is dat de ouders werken aan hun onderlinge vertrouwen en dat zij hun problemen uit het verleden loskoppelen van de omgang.

Uit het rapport van de raad van 23 juli 2013 en het "formulier reden beëindiging module" van Jeugdhulp Friesland volgt dat de module Omgangscentrum ten aanzien van [kind] op 31 mei 2013 voortijdig is beëindigd door de vader. Hij heeft aangegeven geen vertrouwen te hebben in een goede afloop van het traject bij het Omgangscentrum. Hij is bang dat er tussen hem en [kind] iets zal worden opgebouwd dat later geen stand zal houden. Dit heeft te maken met zijn wantrouwen ten opzichte van de moeder. Hij denkt dat zij gemaakte afspraken op den duur niet na zal komen. Dit vindt hij schadelijk voor [kind], aldus de vader.

Gezien de huidige opstelling van de vader acht het hof omgang tussen hem en [kind] niet haalbaar. In beide tussenbeschikkingen is gewezen op het belang dat de ouders met elkaar gaan communiceren. De vader heeft echter bij het Omgangscentrum verstek laten gaan, omdat hij niet met de moeder om tafel wil. Daarmee frustreert hij naar het oordeel van het hof de mogelijkheid om de belemmering tot omgang weg te nemen. Van de moeder wordt immers verwacht dat zij [kind] de ruimte geeft tot omgang met de vader en daarvoor heeft de moeder naar het oordeel van het hof nodig dat zij het verleden kan laten rusten. Daarvoor is een gesprek tussen de ouders nodig, waar de vader niet aan mee wil werken.

Uit genoemde brief van 11 september 2013 van mr. Van der Koelen volgt dat de vader van mening is dat het in het belang van [kind] zou zijn dat zij onder toezicht wordt gesteld. De gezinsvoogd zou een positieve uitwerking kunnen hebben op de omgang, aldus de vader.

De raad heeft een ambtshalve beschermingsonderzoek in overweging genomen, maar uiteindelijk is daartoe niet besloten. In de visie van de raad zijn er geen signalen van zorgen over de ontwikkeling van [kind]. Binnen de maatregel van ondertoezichtstelling is het Omgangscentrum bovendien ook de meest aangewezen weg en dat traject blokkeert de vader nu juist, aldus de raad.

Ingevolge artikel 1:254 lid 4 BW kan de vader weliswaar verzoeken om [kind] onder toezicht te stellen, maar het hof beschouwt de enkele opmerking van de vader in de brief van 11 september 2013 niet als een zodanig verzoek. Los daarvan kan een dergelijk verzoek op grond van artikel 362 Rv overigens ook niet voor het eerst in appel worden gedaan.

Op grond van het vorenstaande dient de beschikking waarvan beroep te worden vernietigd en er zal worden beslist zoals hieronder aangegeven.

Nu partijen gewezen partners zijn worden de kosten van het geding in hoger beroep gecompenseerd in die zin dat elke partij de eigen kosten draagt.