Uitspraken

(ii) IMS is producent van en groothandelaar in (onder meer) zitmeubelen en slaapkamers. IMS ontwerpt en ontwikkelt de door haar geproduceerde meubelen zelf en verkoopt de meubelen aan diverse retailbedrijven.

(iii) Begin 2014 is IMS een kort geding tegen haar voormalige afnemer Rofra gestart. In die procedure heeft IMS gevorderd dat Rofra drie modellen banken, die volgens IMS inbreuk maakten op haar intellectuele eigendomsrechten, niet meer mocht verhandelen. De voorzieningenrechter in de rechtbank Gelderland heeft bij vonnis van 17 april 2014 (hierna: het kortgedingvonnis) Rofra onder meer bevolen elke verhandeling van haar bankstel met de naam ‘Dante’ te staken en gestaakt te houden. De vorderingen van IMS met betrekking tot de bank van Rofra met de naam ‘Edmonton’ en een andere bank zijn daarentegen afgewezen.

(iv) Op 22 april 2014 heeft IMS het kortgedingvonnis aan Rofra betekend.

(v) Na de betekening heeft Rofra een bankstel met de naam ‘Columbus’ in haar winkels aangeboden.

(vi) Rofra heeft hoger beroep ingesteld tegen het kortgedingvonnis.

(vii) Bij arrest van 6 september 2016 heeft het hof Arnhem-Leeuwarden het kortgedingvonnis vernietigd en de vordering van IMS met betrekking tot het model van de bank Dante afgewezen.

IMS heeft in het kader van haar verweer tegen de schadevordering aangevoerd dat Rofra naast het Dante bankstel een daarop gelijkend model Edmonton aanbood en dat Rofra na de uitspraak van de voorzieningenrechter naast de Edmonton een eveneens (nog sterker) op de Dante gelijkend model, genaamd Columbus, in haar assortiment heeft opgenomen. IMS heeft voorts aangevoerd dat, blijkens het door Rofra in eerste aanleg overgelegde tweede Assurance-rapport van 22 augustus 2015, de omzet van Rofra voor de productgroep bankstellen in 2015 en 2016 is gestegen (met respectievelijk 10,1% en 7,55%). Dit wijst er volgens haar op dat het staken van de verhandeling van de Dante op de omzetcijfers geen negatieve invloed heeft gehad en dat de voordien met de verkoop van de Dante behaalde omzet is gecompenseerd door een verhoogde omzet uit de verkoop van de Edmonton en de na het kortgedingvonnis in het assortiment opgenomen Columbus.

De rechtbank heeft dit standpunt van IMS gehonoreerd en overwogen, samengevat, dat het ervoor moet worden gehouden dat laatst genoemde twee modellen goede alternatieven voor de Dante waren en dat uit niets kan worden afgeleid dat de met de Edmonton en de Columbus behaalde omzet- en winstcijfers lager zijn dan die welke met de Dante naar verwachting zouden zijn behaald. Op deze grond heeft de rechtbank de schadevordering van Rofra afgewezen.

De door Rofra aangevoerde omstandigheid dat de Columbus (en voorheen ook de Edmonton) door eigen inspanningen van Rofra in de handel is gebracht leidt niet tot een ander oordeel omtrent het voorgaande. Wel brengt zulks mee dat Rofra in redelijkheid gerechtigd is om de kosten die zij heeft moeten maken om na het vonnis de Dante uit haar assortiment te verwijderen en een vervangend model te produceren (waarmee zij haar schade per saldo heeft beperkt) als schadepost op te voeren, reeds omdat die kosten in mindering zijn gekomen op de winst die met de vervangende omzet is behaald.

Rofra heeft in dit verband vijf kostenposten vermeld (memorie van grieven sub 56) en daarbij als productie een staat van de daarmee gemoeide bedragen overgelegd. Uit haar stellingen volgt dat deze (voor het grootste deel) betrekking hebben op werkzaamheden die door eigen werknemers zijn verricht. Zij heeft toegelicht dat deze niet meer “gedetailleerd inzichtelijk” konden worden gemaakt. Van vijf werknemers heeft zij salarisstroken betreffende de periode januari 2015 overgelegd.

Het hof ziet in dit een en ander aanleiding om deze schadepost te schatten op 50% van het door Rofra vermelde bedrag ad € 43.610,- zijnde derhalve € 21.850,- . Dat met de ontwikkeling van een nieuwe bank ter vervanging van de Dante en het op de markt brengen daarvan kosten gepaard zijn gegaan ligt enerzijds voor de hand, ook als de wijzigingen ten opzichte van de Dante niet heel groot waren, anderzijds is de onderbouwing van de (beweerdelijk) gemaakte kosten te mager om deze voor meer dan laatstgenoemd bedrag toewijsbaar te achten.

Het hof ziet onvoldoende grondslag voor het toewijzen in dit geding van de door Rofra gevorderde advieskosten van [X] ad € 3.988,-. Zijn rapport heeft immers geen betrekking op de schadevordering die inzet is van het onderhavige geding en de kosten daarvan staan in een te ver verwijderd verband met de onrechtmatige daad van IMS.

Wel dient IMS aan Rofra te vergoeden de kosten die Rofra heeft gemaakt voor het opmaken van de door IMS geëiste en door de voorzieningenrechter in het dictum van het vonnis van 17 april 2014 onder 5.3 toegewezen accountantsrapportage. Rofra heeft door overlegging van een factuur voldoende onderbouwd dat deze € 1.200,- hebben bedragen.

Dit brengt mee dat grief 3 voor het overige gedeeltelijk slaagt.

Gelet op hetgeen hierboven met betrekking tot de door Rofra gestelde schade als gevolg van winstderving is overwogen, is de voorwaarde waaronder de incidentele vordering is ingesteld niet vervuld en behoeft deze geen behandeling.

Het vonnis van de rechtbank zal worden vernietigd en de vordering van Rofra zal alsnog tot een bedrag van € 23.050,- (€ 21.850,- + € 1.200,-), met rente vanaf de datum van de inleidende dagvaarding, worden toegewezen. Grief 4 slaagt in zoverre.

Het hof ziet in deze uitkomst aanleiding om IMS als hoofdzakelijk in het ongelijk gestelde partij te veroordelen in de kosten van het geding in beide instanties. Grief 5 treft derhalve doel.

Voor zover Rofra uit hoofde van het vonnis in eerste aanleg enig bedrag aan IMS heeft voldaan dient IMS dit aan Rofra te restitueren.