Uitspraken

Ingevolge artikel 99 lid 1 van de Wet op het notarisambt (Wna) kan ieder die daarbij enig redelijk belang heeft een klacht indienen. Het begrip ‘enig redelijk belang’ moet ruim worden opgevat. Het kan een rechtstreeks belang zijn, maar ook een indirect of afgeleid belang. Het belang kan volgen uit betrokkenheid bij een specifieke zaak of betrekking hebben op handhaving van de beroepsnormen en -regels voor het notariaat.

De notaris heeft op 2 september 2013 de Bank Statement met begeleidende brief en e-mail verstrekt aan [X] , in het kader van de verkoop van het landgoed [naam] aan [C] . Klaagster heeft de Bank Statement en de begeleidende mededelingen van de notaris ontvangen van een aandeelhouder van [C] met het oog op zijn verzoek om een overbruggingslening ten behoeve van de aankoop van het landgoed. Volgens klaagster is de overbruggingslening verstrekt op basis van de Bank Statement en mededelingen van de notaris, in de veronderstelling dat verstrekking verantwoord was omdat [C] een financieel betrouwbare koper was. Daarmee is sprake van een specifieke betrokkenheid van klaagster bij de verkoop van het landgoed en de in dat kader afgegeven Bank Statement en de mededelingen van de notaris. Klaagster heeft dus enig redelijk belang bij haar klacht over het handelen van de notaris. Daarbij doet niet ter zake dat de mededelingen van de notaris niet rechtstreeks tot klaagster waren gericht. Evenmin is relevant of klaagster bij het verlenen van de overbruggingslening in enig opzicht heeft mogen vertrouwen op de Bank Statement en de mededelingen van de notaris en of de notaris onrechtmatig jegens haar heeft gehandeld door afgifte van de Bank Statement en het doen van de mededelingen. De beantwoording van dergelijke vragen is niet aan de tuchtrechter, maar aan de civiele rechter.

De notaris heeft aan [X] onder meer meegedeeld dat hij de financiële gegoedheid van [C] heeft geverifieerd door middel van de Bank Statement, dat voor de aankoop van het landgoed € 4.500.000,- met kosten beschikbaar was en dat de UBO van [E] hem bekend was en jarenlang cliënt van zijn kantoor was. Volgens de notaris heeft de verificatie in 2011 plaatsgevonden op de volgende wijze. De notaris heeft op internet een telefoonnummer gevonden van Banco di Napoli en vervolgens telefonisch gesproken met iemand van Banco di Napoli die hem is gepresenteerd als [F] en die bij faxbericht van 17 januari 2011 de Bank Statement heeft bevestigd. Bovendien heeft [naam] Accountants hem bij brief van 20 januari 2011 meegedeeld dat een verificatie was uitgevoerd, inhoudende een conference call met onder meer [F] en [naam] van Banco di Napoli. De notaris heeft daaraan toegevoegd dat hij destijds geen of weinig ervaring had met het verifiëren van dergelijke (buitenlandse) bankverklaringen.

De doorgifte aan [X] van de Bank Statement was bedoeld om de verkoper een indruk te geven van de financiële gegoedheid van [C] als koper van het landgoed. De Bank Statement en de mededelingen die de notaris daarover deed, hadden dus betekenis voor de beslissing tot het aangaan van de koopovereenkomsten. De notaris heeft zich bij de doorgifte van de Bank Statement niet beperkt tot het waarmerken van een kopie als gelijkluidend aan het origineel. Hij heeft mededelingen gedaan waaruit redelijkerwijs kon en mocht worden opgemaakt dat hij had gecontroleerd dat de Bank Statement echt was en dat er voldoende gelden beschikbaar waren voor het voldoen van de koopsom. Voor het doen van deze mededelingen had de notaris niet mogen afgaan op de hiervoor genoemde telefonische mededelingen en de bevestiging daarvan in het hiervoor genoemde faxbericht en de brief van de accountant. Daarvoor mocht ten minste worden verlangd dat de handtekening van degene die de Bank Statement had opgesteld, was gelegaliseerd en dat bewijsstukken voorhanden waren met betrekking tot diens bevoegdheid om de Bank Statement af te geven. Bovendien had de notaris zonder nadere bewijsstukken geen mededelingen behoren te doen over de betekenis van de Bank Statement die verder gingen dan rechtstreeks uit de tekst daarvan kon worden afgeleid. De notaris heeft de verificatie dus niet met de vereiste zorgvuldigheid verricht. De klacht is gegrond.

Hetgeen partijen verder nog naar voren hebben gebracht, kan buiten beschouwing blijven omdat het niet van belang is voor de beslissing in deze zaak.

De onzorgvuldigheid is van dien aard dat, mede gelet op het gewicht dat aan de verificatie in het kader van de verkoop van het landgoed redelijkerwijs mocht worden toegekend, de maatregel van berisping passend is. Die maatregel zal het hof dan ook opleggen. De beslissing van de kamer zal het hof vernietigen.

Het hiervoor overwogene leidt tot de volgende beslissing.