Uitspraken

Betrokkene ontving samen met zijn echtgenote sinds 1 maart 1997 bijstand, ten tijde in geding ingevolge de Wet werk en bijstand (WWB) naar de norm voor gehuwden.

Uit periodiek heronderzoek in 2013 kwam naar voren dat betrokkene en zijn echtgenote een bankrekening op hun naam hadden, die niet bij appellant bekend was. Op de afschriften van deze bankrekening zijn contante stortingen zichtbaar alsmede afschrijvingen voor het lidmaatschap van een vogelvereniging en voor het abonnement op een vogelmagazine. Daarnaast had betrokkene tijdens een gesprek op 17 april 2013 verzocht of hij gedurende zes maanden stage kon lopen bij een vogelhandel in [gemeente] . Naar aanleiding hiervan heeft de sociale recherche van de Regio Helmond, Team Integrale Ondersteuning, Cluster Handhaving Sociale Zekerheid (sociale recherche) een onderzoek ingesteld naar de rechtmatigheid van de aan betrokkene verleende bijstand. In dat kader heeft de sociale recherche onder meer dossieronderzoek gedaan, openbare registers geraadpleegd, bankafschriften bestudeerd en betrokkene op 28 oktober 2013 en 8 november 2013 verhoord. Uit het onderzoek is onder meer naar voren gekomen dat op de bankrekening van betrokkene op 6 december 2012 een bedrag van € 150,- is bijgeschreven. Betrokkene heeft hierover verklaard dat hij voor dat bedrag tien vogeltjes heeft verkocht. De bevindingen van het onderzoek zijn neergelegd in een rapportage van 8 november 2013.

Bij besluit van 6 maart 2014 heeft appellant betrokkene een boete ter hoogte van € 150,- opgelegd.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en de besluiten van 3 december 2013,

20 januari 2014 en 6 maart 2014 herroepen. De rechtbank heeft daartoe overwogen dat betrokkene eenmalig vogeltjes heeft verkocht. Appellant heeft niet gesteld, noch is gebleken dat betrokkene structureel handel drijft in vogeltjes. De opbrengst van de eenmalige verkoop van tien vogeltjes is ook niet zo hoog dat betrokkene om die reden de verkoop had behoren te melden. Gelet hierop moet worden aangenomen dat sprake is geweest van een incidentele verkoop van privégoederen waarvan betrokkene aan appellant geen melding hoefde maken.

3. In hoger beroep heeft appellant zich tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Appellant heeft zich op het standpunt gesteld dat betrokkene de op hem rustende inlichtingenverplichting heeft geschonden door geen melding te maken van de verkoop van tien vogeltjes in december 2012 voor een bedrag van € 150,-. De opbrengst uit deze verkoop moet als inkomen op de bijstand in mindering worden gebracht. Appellant heeft aangevoerd, onder verwijzing naar de verklaring van betrokkene op 28 oktober 2013, dat betrokkene vogeltjes heeft gekweekt en dat dit iets anders is dan een incidentele verkoop van privégoederen.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Gelet op het verhandelde ter zitting van de Raad is het hoger beroep alleen nog gericht tegen de aangevallen uitspraak voor zover daarbij het beroep tegen de herziening en de terugvordering gegrond is verklaard.

Het besluit tot herziening van bijstand is een voor de betrokkene belastend besluit, waarbij het aan het bijstandverlenend orgaan is om de nodige kennis over de relevante feiten te vergaren. Dat betekent dat de last om aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor intrekking of herziening is voldaan in beginsel op het bijstandverlenend orgaan rust.

Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 15 mei 2012, ECLI:NL:CRVB:2012:BW5987) is het voor ontvangers van bijstand niet verboden om goederen via internet te verkopen, mits daarvan en van daaruit verkregen verdiensten tijdig melding wordt gemaakt aan het bijstandverlenend orgaan. De opbrengst van incidentele verkoop van privégoederen, al dan niet via internet, wordt in het algemeen niet als inkomen aangemerkt, zodat daarvan in beginsel geen mededeling behoeft te worden gedaan.

De rechtbank heeft, anders dan appellant heeft aangevoerd, terecht geoordeeld dat in dit geval sprake is van een incidentele verkoop van privégoederen. Van belang hierbij is dat appellant aan zijn besluitvorming alleen de eenmalige opbrengst uit de verkoop van tien vogeltjes voor een bedrag van € 150,- ten grondslag heeft gelegd. Niet is gebleken dat betrokkene meer of vaker vogeltjes heeft verkocht. Voor het standpunt dat betrokkene in vogeltjes heeft gehandeld en met de aan- en verkoop van vogeltjes inkomsten heeft genoten die hij had moeten melden, bieden de gedingstukken geen steun. Dat betrokkene het houden van vogeltjes als hobby heeft en de vogeltjes heeft gekweekt doet, anders dan appellant heeft betoogd, aan het voorgaande niet af.

Uit 4.4 volgt dat appellant niet aannemelijk heeft gemaakt dat betrokkene de op hem rustende inlichtingenverplichting heeft geschonden.

Gelet op 4.5 slaagt het hoger beroep niet, zodat de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten, moet worden bevestigd.