Uitspraken

Over de periode waarin [gedaagde] in detentie zat, hoeft zij geen premie te betalen. Op grond van artikel 24 lid 11 Zorgverzekeringswet (verder: Zvw) worden haar verplichtingen op grond van de zorgverzekering namelijk opgeschort zolang de detentie duurt. Univé heeft echter nader onderbouwd met een overzicht van te betalen en ontvangen bedragen vanaf 1 januari 2016 tot en met 4 mei 2022 [verder: het betalingsoverzicht] dat zij over deze periode ook geen premie vordert van [gedaagde] .

Univé vordert wel betaling van de premieachterstand over de periode vanaf het einde van de detentie van [gedaagde] , 15 maart 2019, tot en met februari 2021. Vast staat dat [gedaagde] in die periode de maandpremies niet betaalde.

[gedaagde] betwist dat zij deze premies moet betalen, omdat het vorderen van zo’n groot bedrag ineens in strijd is met de redelijkheid en billijkheid. Ten eerste heeft zij Univé op tijd laten weten wanneer de detentie voorbij was met het sturen van de detentieverklaringen. Toch bleef Univé aan [gedaagde] berichten sturen dat de premie van [gedaagde] € 0,00 was. Daarnaast heeft Univé pas weer betaling van maandpremies gevraagd toen [gedaagde] het bewijs van ontslag stuurde. Daarna vorderde Univé ineens alle premies over de periode maart 2019 tot en met februari 2021. Daarmee is het totale bedrag zo hoog geworden dat [gedaagde] het bedrag niet kon voldoen. Tot slot heeft [gedaagde] in die periode ziektekosten gemaakt. Als haar verzekering door is gelopen in de periode van 2019 tot 2022, dan is het standpunt van [gedaagde] dat de door haar gemaakte kosten in het ziekenhuis alsnog onder de dekking van de verzekering moeten vallen.

Volgens Univé was [gedaagde] in de periode 15 maart 2019 tot en met januari 2021 niet verzekerd, kon Univé de zorgverzekering pas herstellen toen zij op 29 januari 2021 het ontslagbewijs kreeg en moest zij daarom met terugwerkende kracht de premie vorderen vanaf de datum van ontslag. Daarbij merkt Univé wel op dat als [gedaagde] de (originele) ziekenhuisnota’s van de periode na detentie en voor herstel van haar zorgverzekering aan Univé verstuurt, zij deze (voor zover gedekt) alsnog zal vergoeden.

Ongeacht of Univé op grond van de detentieverklaring van 12 maart 2019 ervan moest uitgaan dat de detentie op 15 maart 2019 zou eindigen of dat daarvoor nog een ontslagverklaring nodig was, herleefde de verzekering automatisch op de dag waarop de detentie eindigde. Zoals hiervoor aangegeven, bepaalt artikel 24 lid 1 Zvw immers dat de opschorting van de rechten en verplichtingen van rechtswege geldt gedurende de tijd van detentie. Het moment waarop [gedaagde] het einde meldde, was daarvoor dus niet van belang. Omdat de detentie eindigde op 15 maart 2019, herleefden op dat moment de rechten en verplichtingen van [gedaagde] .

Dat betekent dat niet juist is de stelling van Univé dat [gedaagde] niet verzekerd was over de periode maart 2019 tot en met 2021. [gedaagde] kon immers vanaf 15 maart 2019 weer aanspraak maken op vergoeding van zorgkosten (voor zover gedekt).

Wel is juist de stelling van Univé dat [gedaagde] over deze periode premie moest betalen. Deze verplichting herleefde immers ook vanaf 15 maart 2019. Dat Univé pas, na een mislukte incasso in februari 2021, in maart 2021 betaling van alle premies over de voorafgaande periode vanaf maart 2019 vroeg, maakt dat niet anders. Daarbij merkt de kantonrechter op dat Univé over deze periode ook geen rente of kosten in rekening heeft gebracht, zodat [gedaagde] in dat opzicht niet is benadeeld. Weliswaar was het bedrag dat [gedaagde] in maart 2021 moest betalen voor haar erg hoog, maar Univé heeft in verband daarmee meerdere malen aangebonden dat een betalingsregeling getroffen kon worden. Daarvan heeft [gedaagde] echter geen gebruik gemaakt. De gevolgen daarvan komen voor haar rekening en risico.

Conclusie is dat [gedaagde] de openstaande premiebedragen over de periode 15 maart 2019 tot en met februari 2021 aan Univé moet betalen. Dat geldt ook voor de daarna vervallen premies. [gedaagde] kan op haar beurt aanspraak maken op vergoeding van zorgkosten vanaf 15 maart 2019, voor zover gedekt.

[gedaagde] heeft betwist dat zij de premie over 2022 moet betalen, omdat die volgens haar al via het CAK is betaald. Univé heeft daar tegenin gebracht dat [gedaagde] op 16 januari 2022 bij het CAK is aangemeld en daarom de premie voor januari 2022 verschuldigd is. Een ten onrechte door Univé in rekening gebracht bedrag voor de – inmiddels vervallen – aanvullende verzekering is volgens Univé verrekend met de oudste achterstand. De overige premiemaanden zijn volgens Univé via het CAK geïnd. De premiemaanden april en mei 2022 zijn volgens haar verrekend met de oudste achterstand.

Uit de eigen door [gedaagde] overgelegde betaalspecificaties van het UWV vanaf januari 2021 blijkt dat het CAK niet vanaf januari, maar vanaf 14 februari 2022 premie zorgverzekering heeft ingehouden. Omdat Univé heeft aangegeven dat behalve januari 2022 alle maanden van 2022 via het CAK zijn verrekend, gaat de kantonrechter ervan uit dat de betalingen van het CAK zien op de premies vanaf februari 2022. Daarmee heeft [gedaagde] onvoldoende gemotiveerd betwist dat de premie van januari 2022 nog openstaat. Omdat [gedaagde] de overige stellingen van Univé op dit punt niet heeft betwist, is de conclusie dat [gedaagde] de maandpremie januari 2022 verschuldigd is en de overige door haar betaalde bedragen zijn verrekend met de oudste achterstand.

[gedaagde] stelt in algemene bewoordingen dat de verrekeningen en overzichten onduidelijk zijn. Zij onderbouwt echter niet op welke verrekeningen of onderdelen van de overzichten de onduidelijkheid betrekking heeft. [gedaagde] heeft ook de gespecificeerde declaraties niet betwist. Daarom gaat de kantonrechter hieraan voorbij.

Univé heeft naar aanleiding van de betwisting van [gedaagde] een nadere toelichting gegeven op de gedeclareerde zorgkosten en het verschuldigde eigen risico. Daarmee blijft volgens [gedaagde] alleen nog onduidelijk waarop het bedrag van € 2.792,58 aan polismutaties ziet en of daarbij verrekeningen hebben plaatsgevonden.

De kantonrechter is van oordeel dat Univé voldoende heeft gesteld dat dit bedrag ziet op premies. Ten eerste heeft Univé al in haar brief van 19 maart 2021 toegelicht dat het door [gedaagde] te betalen bedrag van € 2.919,33 voor premie is. In de specificatie bij haar betalingsherinnering van april 2021 staat daarnaast dat een bedrag van € 2.792,58 aan polismutaties en een bedrag van € 126,75 aan premie voor maart 2021 betaald moet worden. Bovendien heeft Univé onbetwist gesteld dat zij in de periode van 2019 tot en met 2021 geen melding of declaratie heeft ontvangen van zorgverleners. Hoewel in het door Univé bij dagvaarding overgelegde declaratieoverzicht en in het betalingsoverzicht in 2021 wel declaraties van zorgverleners zijn opgenomen, betreffen dit declaraties vanaf maart 2021. Deze declaraties kunnen dan ook geen onderdeel uitmaken van de gevorderde polismutaties vóór maart 2021 zoals [gedaagde] heeft gesuggereerd. De kantonrechter gaat hier dan ook aan voorbij.

Dat betekent dat ervan moet worden uitgegaan dat het door Univé genoemde bedrag van € 2.792,58 alleen ziet op premieachterstand en dat in dat bedrag geen verrekeningen zijn opgenomen.

Omdat [gedaagde] de door Univé aangegeven declaraties (het eigen risico) niet, althans onvoldoende gemotiveerd heeft betwist, gaat de kantonrechter ook uit van de juistheid daarvan.

Dat betekent dat [gedaagde] het door Univé aangegeven bedrag aan openstaande hoofdsom moet betalen en de kantonrechter de vordering zal toewijzen. Omdat Univé van haar totale vordering niet meer dan € 2.500,00 vordert, is dit bedrag toewijsbaar.

Univé vordert wettelijke rente over het door haar gevorderde bedrag vanaf de dag van dagvaarding tot aan de dag van algehele voldoening. De wettelijke rente zoals gevorderd zal worden toegewezen.

[gedaagde] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van Univé worden begroot op: