Uitspraken

De rechtbank beoordeelt of de aanslag zoals die is vastgesteld bij uitspraak op bezwaar naar het juiste bedrag is opgelegd. Zij doet dat aan de hand van de beroepsgronden van belanghebbende.

De rechtbank is van oordeel dat de aanslag zoals die is vastgesteld bij uitspraak op bezwaar naar de juiste hoogte is opgelegd. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

De heffingsambtenaar heeft gesteld dat een aanvraag is gedaan voor het aanleggen van een uitrit. Daarbij is op de tekening van de architect duidelijk te zien dat er sprake is van twee uitritten; de huidige uitrit waar belanghebbende het over heeft en een nieuwe uitrit. De aanvraag is in behandeling genomen en belanghebbende is reeds daarom leges verschuldigd, aldus de heffingsambtenaar.

De rechtbank overweegt dat uit de aanvraag van 15 april 2022 blijkt dat belanghebbende (ofwel de architect namens belanghebbende) een tweede uitrit heeft aangevraagd naast de bestaande uitrit. Het is niet relevant voor welke woning er een tweede uitrit is aangevraagd. De heffingsambtenaar heeft de aanvraag in behandeling genomen en reeds daarom is belanghebbende leges verschuldigd. Dat belanghebbende achteraf bezien de aanvraag nog niet had willen indienen, doet daar niet aan af, aangezien de werkzaamheden met betrekking tot de behandeling van de aanvraag reeds zijn verricht door de heffingsambtenaar. Ten overvloede merkt de rechtbank op dat de vergunning voor een tweede uitrit is verleend. Het is aan belanghebbende om daar wel of geen gebruik van te maken.

De heffingsambtenaar heeft ter zitting het standpunt ingenomen dat in 2022 een nieuwe beoordeling diende plaats te vinden, omdat het bouwplan van de tweede woning volgens de aanvraag in 2022 wat betreft de dakhelling en nokhoogte afwijkt van het bouwplan waarvoor de eerdere vergunning is verleend. Indien de aanvraag exact hetzelfde zou zijn geweest, dan zouden geen leges in rekening zijn gebracht. De geheven leges hebben dus volgens de heffingsambtenaar geen betrekking op de garage en evenmin op de omstandigheid dat een tweede woning op hetzelfde perceel wordt gebouwd, maar hebben enkel betrekking op de afwijkende bouwmaten van de tweede woning ten opzichte van het bouwplan waarvoor in 2000 een vergunning is verleend. Met betrekking tot de in 3.3 vermelde e-mail heeft de heffingsambtenaar ter zitting gesteld dat in de e-mail is te lezen dat als er iets is veranderd aan het bouwplan, er wel getoetst gaat worden. In dit geval is het bouwplan ook daadwerkelijk gewijzigd. De leges zijn daarom terecht in rekening gebracht, aldus de heffingsambtenaar.

De rechtbank overweegt met betrekking tot de primaire stelling van belanghebbende dat de in 3.2 vermelde aanvraag is gedaan met betrekking tot de bouw van de tweede woning als geheel. In het dossier is verder geen aanleiding te vinden dat de heffing van de in geschil zijnde leges (enkel) betrekking heeft op de bouw van de garage, zoals ook de heffingsambtenaar heeft verklaard ter zitting. Deze beroepsgrond slaagt daarom niet.

Met betrekking tot de subsidiaire stelling van belanghebbende overweegt de rechtbank dat tussen partijen niet in geschil is dat het bouwplan volgens de aanvraag in 2022 afwijkt van het bouwplan waarvoor de eerdere bouwvergunning is verleend. Volgens een door de heffingsambtenaar overgelegde notitie van een ambtenaar van de gemeente Waalwijk zijn deze afwijkingen in strijd met het ter plaatse geldende bestemmingsplan. Belanghebbende heeft dit ook niet betwist. Naar het oordeel van de rechtbank zijn de leges reeds op grond hiervan terecht geheven. Aangezien er eenmaal een vast bedrag wordt geheven voor het handelen in strijd met regels van ruimtelijke ordening1, is dan niet relevant of dit bedrag ook mede zou zijn geheven vanwege het bouwen van een tweede woning op het perceel. Zelfs al zou dit het geval zijn, dan is het bedrag daardoor niet hoger geworden. Deze beroepsgrond slaagt daarom niet.

De rechtbank vat de ter zitting toegevoegde beroepsgrond van belanghebbende op als een beroep op het vertrouwensbeginsel. Voor een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel is vereist dat de betrokkene aannemelijk maakt dat van de zijde van de overheid toezeggingen of andere uitlatingen zijn gedaan of gedragingen zijn verricht waaruit de betrokkene in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs kon en mocht afleiden of en zo ja, hoe het bestuursorgaan in een concreet geval een bevoegdheid zou uitoefenen. Aangezien de zin “Het aspect ‘Ruimtelijke Ordening’ laten we voor wat het is”, wordt gevolgd door de zin “Er is tenslotte een bouwrecht voor een nieuwe woning” moet de in 3.3. vermelde e-mail naar het oordeel van de rechtbank als volgt worden opgevat. Het aspect van ruimtelijke ordening zal buiten beschouwing worden gelaten wat betreft het bouwen van een tweede woning op het perceel, omdat daarvoor eerder al een bouwvergunning is afgegeven. In dezelfde e-mail wordt aangegeven dat alle overige aspecten opnieuw zullen worden behandeld. Gelet op het voorgaande is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van een concrete, ondubbelzinnige toezegging dat de afwijkingen van het bouwplan ten opzichte van het eerdere bouwplan niet zouden worden getoetst aan de regels van ruimtelijke ordening. Het beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt daarom evenmin.

Het voorgaande betekent dat de aanslag zoals die is vastgesteld bij uitspraak op bezwaar naar de juiste hoogte is opgelegd. Het beroep is daarom ongegrond.