Uitspraken

Een ieder kan zich ter behartiging van zijn belangen in het verkeer met bestuursorganen laten bijstaan of door een gemachtigde laten vertegenwoordigen.1

Het bestuursorgaan kan van een gemachtigde een schriftelijke machtiging verlangen.2 Indien geen rechtsgeldige machtiging wordt overgelegd, dan is sprake van een verzuim. Een bezwaar kan niet-ontvankelijk verklaard worden als niet is voldaan aan een wettelijk vereiste voor het behandelen van het bezwaar. De indiener moet daarbij wel eerst de kans krijgen om het verzuim binnen een bepaalde termijn te herstellen.3

De heffingsambtenaar heeft het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard omdat in bezwaar niet de gevraagde machtiging van de kentekenhouder is overgelegd. De motivering die de heffingsambtenaar daarvoor in de uitspraak op bezwaar heeft gegeven, komt erop neer dat niet belanghebbende maar de kentekenhouder het recht heeft om bezwaar te maken, zodat de heffingsambtenaar die machtiging mocht opvragen.

Wanneer geen voldoening van parkeerbelasting heeft plaatsgevonden, wordt de houder van het voertuig in beginsel aangemerkt als degene die het voertuig geparkeerd heeft.4 Desalniettemin kan degene die een voertuig feitelijk heeft geparkeerd, in de hoedanigheid van bestuurder van het voertuig, bezwaar maken tegen een ter zake van dat parkeren opgelegde naheffingsaanslag. In een geval waarin de naheffingsaanslag is opgelegd aan de kentekenhouder, een ander daartoe tegen bezwaar maakt en die ander stelt dat hij als bestuurder het voertuig heeft geparkeerd, zal de heffingsambtenaar in het algemeen moeten uitgaan van de juistheid van die stelling.5 De heffingsambtenaar is echter niet gehouden aan te nemen dat bezwaar wordt gemaakt in de hoedanigheid van bestuurder die het voertuig heeft geparkeerd in een geval waarin hij daarvoor geen aanknopingspunt heeft en dit niet wordt gesteld.6

Vaststaat dat belanghebbende niet de kentekenhouder is van het voertuig. Uit het voorgaande volgt dan dat het op de weg van belanghebbende ligt om in bezwaar duidelijkheid te verschaffen over de hoedanigheid waarin er bezwaar wordt gemaakt. Deze duidelijkheid heeft belanghebbende naar het oordeel van de rechtbank niet verschaft. Uit het bezwaarschrift en de overige in de bezwaarprocedure gewisselde stukken kan niet worden afgeleid dat belanghebbende stelt degene te zijn geweest die het voertuig feitelijk heeft geparkeerd. De gemachtigde stelt dat pas in beroep. De heffingsambtenaar had dus niet hoeven aannemen dat belanghebbende het voertuig feitelijk heeft geparkeerd en in die hoedanigheid bezwaar maakte. De heffingsambtenaar mocht er daarom van uitgaan dat de kentekenhouder degene is voor wie de gemachtigde – en mogelijk belanghebbende - optrad.

De heffingsambtenaar beschikte niet over een rechtsgeldige machtiging van de kentekenhouder aan [gemachtigde], die zich als gemachtigde in de bezwaarprocedure heeft gesteld. De heffingsambtenaar heeft [gemachtigde] daar in de brief van 21 november 2023 op gewezen en daarbij verzocht om binnen veertien dagen na verzending van de brief – kort gezegd – een rechtsgeldige machtiging van de kentekenhouder te overleggen. De gemachtigde betwist echter de ontvangst van de brief van 21 november 2023. In dat geval dient de heffingsambtenaar aannemelijk te maken dat het verzoek tot herstel van het verzuim is verzonden naar het juiste adres.7 In zijn verweerschrift schrijft de heffingsambtenaar enkel dat hij kan verzekeren dat betreffende brief aan PostNL ter verzending is aangeboden. Met hetgeen de heffingsambtenaar heeft ingebracht ten aanzien van de verzending, acht de rechtbank de heffingsambtenaar niet in zijn bewijslast geslaagd aannemelijk te maken dat de brief van 21 november 2023 daadwerkelijk aan gemachtigde is verzonden.

Uit het voorgaande volgt dat de heffingsambtenaar niet aannemelijk heeft gemaakt dat herstelverzuim is geboden. De heffingsambtenaar heeft het bezwaar dus ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard en moet het bezwaar opnieuw in behandeling nemen. Bij die behandeling moet de heffingsambtenaar in beginsel uitgaan van de juistheid van de stelling van belanghebbende dat hij de bestuurder van het voertuig was.