Uitspraken

Rohecom vordert in deze procedure betaling op grond van de overeenkomst, maar Dipi is van mening dat zij geen betaling meer verschuldigd is. Dipi heeft hiervoor verschillende verweren aangevoerd die de kantonrechter hierna zal bespreken.

Dipi heeft allereerst aangevoerd dat Rohecom niet is ingegaan op de door Dipi aangevoerde verweren en gronden daarvoor, waarmee Rohecom in strijd heeft gehandeld met haar substantiëringsplicht (artikel 111 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering) en de waarheidsplicht (artikel 21 Rv). De kantonrechter stelt vast dat Rohecom een standaard incassodagvaarding heeft uitgebracht met slechts een zeer beknopte vermelding van de verweren en gronden daarvoor van Dipi. De kantonrechter ziet echter geen aanleiding voor de conclusie dat de dagvaarding nietig is gelet op de omstandigheid dat het voor Dipi duidelijk is geweest waar het over ging en zij vervolgens verweer heeft kunnen voeren in deze procedure, waardoor zij niet in haar procesbelang is geschaad.

Tussen partijen is in geschil of Dipi de overeenkomst mocht opzeggen op grond van artikel 12.2 van de onderhoudsovereenkomst. Partijen verschillen van mening over de uitleg van dit artikel.

De kantonrechter stelt voorop dat uit artikel 12.2 volgt dat de onderhoudsovereenkomst wordt aangegaan voor de duur van vijf jaar en dat deze telkens voor dezelfde periode van vijf jaar wordt verlengd. De onderhoudsovereenkomst kan worden opgezegd met inachtneming van een opzegtermijn van drie maanden tegen het einde van een lopende periode.

Dipi legt artikel 12.2 onderhoudsovereenkomst vervolgens zo uit dat in de laatste zin sprake is van een uitzonderingsituatie. Deze laatste zin luidt: “Bij kennisgeving door de gebruiker van beëindiging van het gebruiksrecht van (delen van) de programmatuur wordt de onderhoudsovereenkomst per eerst volgende vervaldatum beëindigd, zulks met inachtneming van de opzegtermijn.”. Volgens Dipi wordt met “eerst volgende vervaldatum” de eerstvolgende maand bedoeld, omdat de onderhoudsfacturen een maandelijkse betaalverplichting hebben. Deze uitleg kan de kantonrechter niet volgen. Naar het oordeel van de kantonrechter volgt duidelijk uit het artikel dat het gaat om de vervaldatum van de overeenkomst zodat met vervaldatum de einddatum van de lopende periode van vijf jaar wordt bedoeld, zoals ook vermeld staat in de zin daarvoor. De kantonrechter verwerpt het verweer van Dipi dat hier sprake is van onduidelijkheid en dat dit voor rekening van Rohecom moet komen. Tijdens de gehouden mondelinge behandeling heeft Rohecom hierover nog toegelicht dat in de laatste volzin van artikel 12.2 eigenlijk hetzelfde staat als in de zin daarvoor. Het is wellicht wat dubbelop en de laatste zin had ook weggelaten kunnen worden, maar naar het oordeel van de kantonrechter bestaat er geen onduidelijkheid over de uitleg van deze bepaling.

Dan is het nog de vraag of de stilzwijgende verlenging op grond van artikel 12.2 onder omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is (artikel 6:248 lid 2 BW). Naar het oordeel van de kantonrechter heeft Dipi naast de beoordeling hiervoor onvoldoende argumenten aangevoerd die kunnen leiden tot een positieve beantwoording van die vraag. Zij heeft onvoldoende gespecificeerd waarin haar specifieke belang gelegen is om niet gehouden te worden aan de verlenging met vijf jaar, anders dan dat zij liever meteen met andere software ging werken in plaats van pas aan het einde van de overeenkomst over te stappen. Het beroep op de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid slaagt dus evenmin.

Volgens Dipi is Rohecom tekortgeschoten in de nakoming van zijn verbintenis uit de overeenkomst, omdat zij geen onderhoud van de software en geen ondersteuning meer biedt. Ter zitting heeft Dipi toegelicht dat Rohecom de presentatie van voertuigen niet meer aanbiedt in andere formats, waardoor onder meer de mobiele weergave niet wordt ondersteund op de website en het niet gebruiksvriendelijk is. Hierdoor sluit de behoefte van Dipi niet meer aan op wat er door Rohecom geleverd wordt. Tijdens de gehouden mondelinge behandeling heeft Rohecom hierover toegelicht dat zij softwarepakketten levert ter automatisering van motorbedrijven, zoals bijvoorbeeld de kassa, de werkplaats, met koppelingen naar boekhoudprogramma’s als Exact, enzovoorts. Klanten kunnen die software ook gebruiken om vervolgens zelf een website te maken. In het verleden stelde Rohecomeen presentatie van voertuigen als gratis extra dienst ter beschikking aan klanten, zodat zij deze presentatie op hun website konden plaatsen, maar dit maakt geen onderdeel uit van de software en van de verplichtingen op basis van de overeenkomst. Nu Rohecom geen websitebouwers meer in dienst heeft en er inmiddels andere partijen zijn die dit beter kunnen aanbieden, heeft zij dit onderdeel niet meer doorontwikkeld en biedt zij deze gratis dienst niet meer op die manier aan. Rohecom heeft toegelicht dat zij nog wel een standaard presentatie aanbiedt aan haar dealers. Dipi kan vervolgens zelf een websitebouwer inhuren om de presentatie naar wens aan te passen en op haar website te plaatsen. Dat dit op deze manier ook mogelijk is heeft Dipi verder niet meer betwist.

De kantonrechter overweegt dat de kern van de overeenkomst bestaat uit het onderhoud van de software waarvoor een gebruikerslicentie is afgegeven. De kantonrechter is van oordeel dat Dipi onvoldoende heeft gesteld dat de software of het onderhoud daarvan niet in orde is. De bezwaren die Dipi noemt hebben niets te maken met de software of het onderhoud, maar met de manier waarop Dipi haar voertuigen op haar website wil presenteren. De kantonrechter is van oordeel dat Rohecom gemotiveerd heeft onderbouwd dat dit geen onderdeel is van de overeenkomst en dit heeft Dipi onvoldoende weersproken.

Bovendien is ook niet gebleken, voor zover al sprake zou zijn van een tekortkoming, dat Rohecom in verzuim was. Volgens Dipi heeft Rohecom nagelaten om actie te ondernemen of een passend alternatief te bieden voor de ondersteuning van de functionaliteiten. Dipi heeft in dit kader verwezen naar een e-mailbericht van Rohecom waarin Rohecom aangeeft “what you see is what you get”, maar de kantonrechter is van oordeel dat Dipi hiermee een onjuiste voorstelling van zaken heeft gegeven. Tijdens de mondelinge behandeling heeft Rohecom de gehele e-mailwisseling van partijen overgelegd, waaronder de e-mailberichten die aan dit bericht vooraf gingen en die daarop volgden, waardoor het bericht meer context heeft gekregen. Uit de gehele e-mailwisseling volgt naar het oordeel van de kantonrechter niet, zoals Dipi stelt, dat Rohecom niet bereid was om mee te denken over een oplossing, maar juist het tegendeel. En uit de e-mailwisseling volgt bovendien dat Dipi tevreden was met de door Rohecom geboden oplossing. Nergens uit blijkt dat Dipi Rohecom heeft laten weten dat zij vond dat Rohecom tekort schoot in de nakoming van de overeenkomst en dat zij Rohecom een redelijke tijd heeft gegund om alsnog correct na te komen.

Met inachtneming van het voorgaande is de kantonrechter van oordeel dat Dipi onvoldoende onderbouwd heeft dat sprake is van een tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst. Dit brengt mee dat Dipi de overeenkomst niet rechtsgeldig op 5 oktober 2022 buitengerechtelijk heeft mogen ontbinden.

Dipi heeft ook verweer gevoerd tegen de bedragen die Rohecom in rekening heeft gebracht. Voor het antwoord op de vraag welke bedragen Dipi verschuldigd is op grond van de overeenkomst, moet eerst worden vastgesteld tot wanneer de overeenkomst precies loopt.

Rohecom stelt dat de overeenkomst op 1 november 2009 is ingegaan. Volgens Dipi is de overeenkomst op 1 oktober 2009 de aangegaan, maar geeft de overeenkomst verder geen duidelijkheid over de ingangsdatum. De kantonrechter stelt voorop dat uit de overeenkomst volgt dat deze is overeengekomen en getekend op 2 oktober 2009. Nu er verder geen ingangsdatum in de overeenkomst vermeld staat, is de kantonrechter van oordeel dat moet worden uitgegaan van 2 oktober 2009 als ingangsdatum. De overeenkomst is vervolgens telkens verlengd voor een periode van vijf jaar. Op 5 oktober 2022 heeft Dipi laten weten dat zij de overeenkomst wil beëindigen, zodat dit – met inachtneming van de opzegtermijn van drie maanden - meebrengt dat de overeenkomst op 2 oktober 2024 eindigt.

Het voorgaande betekent dat Dipi de onderhoudsfacturen voor deze resterende duur van de overeenkomst verschuldigd is. Vast staat dat Dipi vanaf januari 2023 de onderhoudsfacturen niet meer heeft betaald, zodat Dipi tot op heden een bedrag van € 2.600,24 (januari 2024 tot en met augustus 2024 = 8 x € 325,03) moet betalen. De gevorderde betaling hiervan kan dus worden toegewezen. Daarnaast is Dipi nog de maandelijkse onderhoudsfacturen van € 325,03 verschuldigd tot en met het einde van de looptijd van de overeenkomst op 2 oktober 2024, zodat ook dit deel van de vordering wordt toegewezen.

Rohecom heeft de wettelijke handelsrente gevorderd over het verschuldigde bedrag berekend tot en met de maand juli 2023. Nu Rohecom bij de berekening van de gevorderde wettelijke handelsrente ook is uitgegaan van niet verschuldigde bedragen aan jaarfacturen, zal de kantonrechter dit gevorderde bedrag afwijzen. In plaats daarvan wijst de kantonrechter de wettelijke handelsrente toe over de onderhoudsfacturen over de maanden januari 2023 tot en met juli 2023, telkens vanaf de vervaldata van de verschillende maandtermijnen.

Rohecom vordert vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. De hoogte van de vordering wordt getoetst aan het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten. De kantonrechter zal de buitengerechtelijke kosten toewijzen tot het wettelijke tarief dat hoort bij het aan hoofdsom toegewezen bedrag, zijnde een bedrag van € 385,03.

Uit het voorgaande volgt dat in totaal het volgende bedrag wordt toegewezen:

Dipi is grotendeels in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van Rohecom worden begroot op: