Uitspraken

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- het verzoekschrift strekkende tot verzet tegen betaalde griffierechten ex artikel 29 WGBZ,

ingekomen ter griffie op 29 oktober 2021, met bijlagen genummerd 1 tot en met 6,

- het verweerschrift,

- de brief van 17 december 2021 van mr. Lakwijk,

- de reactie van de griffier van 22 december 2021.

Hierna is beschikking bepaald.

[opposant] legt samengevat aan het verzoek ten grondslag dat zij een verzoekschrift heeft ingediend tot het aanwijzen van een herstructureringsdeskundige bij een twaalftal hoofdelijk jegens haar verbonden en gezamenlijk tot een concern behorende schuldenaren. Het betreft één schuld uit een geldleningsovereenkomst, waarvoor twaalf vennootschappen uit hetzelfde concern hoofdelijk aansprakelijk zijn. Deze vennootschappen hebben ook alle dezelfde (middellijk) bestuurder. Uitgangspunt is dat een verzoeker voor het indienen van een verzoekschrift eenmaal griffierecht is verschuldigd. De griffier heeft het verzoekschrift als twaalf verschillende verzoeken aangemerkt en aldus twaalf maal griffierecht berekend. Daarbij is de griffier er kennelijk vanuit gegaan dat bij toewijzing van het verzoek alle twaalf belanghebbenden zouden worden geraakt. Het aantal belanghebbenden is echter niet de grondslag voor de heffing van het griffierecht. Verzoeker betaalt immers per verzoekschrift en niet per belanghebbende, aldus [opposant] . De verzoek is door de rechtbank behandeld en in een beschikking afgedaan, met benoeming van een herstructureringsdeskundige voor alle vennootschappen. [opposant] verwijst naar het arrest van de Hoge Raad van 8 juli 2016 (ECLI:NL:HR:2016:1515), waarin is bepaald dat ten aanzien van een faillissement van een vennootschap onder firma en haar vennoten weliswaar afzonderlijke verzoeken moeten worden gedaan, maar dat dit in een verzoekschrift kan plaatsvinden, waarbij dan slechts een keer griffierecht is verschuldigd, ondanks dat de verzoeken afzonderlijk moeten worden beoordeeld. Tussen dit arrest en het verzoek van [opposant] is een duidelijke parallel: in beide situaties vraagt een verzoeker op grond van een vordering tegen over meerdere hoofdelijk verbonden schuldenaren om een insolventietoestand vast te stellen en een functionaris aan te wijzen om de concusus van schuldeisers in goede banen te leiden. Er is sprake van een nauwe samenhang, zodat het passend is om de beslissing van de Hoge Raad toe te passen en slechts eenmaal griffierecht te heffen, zo stelt [opposant] .

De griffier voert verweer en stelt dat uit de parlementaire geschiedenis van artikel 15 Wgbz volgt dat het mogelijk is om een verzoekschrift dat meerdere verzoeken bevat te beschouwen als een geschrift dat meerdere verzoekschriften bevat waarover afzonderlijk griffierecht moet worden geheven, mits tussen de verschillende verzoeken geen direct verband bestaat. Een analoge toepassing van het arrest van de Hoge Raad gaat niet op, omdat het om twaalf afzonderlijke rechtspersonen gaat, waarbij ieder verzoek tot aanwijzing van een herstructureringsdeskundige afzonderlijk moet worden beoordeeld en iedere vennootschap een eigen verweer kan voeren. Tussen de verzoeken bestaat dan ook geen onderling verband, zodat afzonderlijk griffierecht moet worden geheven, aldus de griffier.

In haar reactie op het verweer stelt [opposant] dat ook in het arrest van de Hoge Raad sprake was van zelfstandige rechtssubjecten, ieder met een eigen recht op verweer. De Hoge Raad achtte dat niet relevant. Doorslaggevend moet zijn dat in het verzoek van [opposant] sprake is van hetzelfde feitencomplex ten aanzien van alle gerekestreerden en dat het vanwege de aard van het verzoek ook wenselijk is dat het verzoek tezamen werd gedaan en afgehandeld. [opposant] handhaaft het verzoek.

De griffier heeft zijn stellingen gehandhaafd en afgezien van een verdere reactie.