Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het feit heeft gepleegd en baseert zich daarbij op de aangifte, die wordt ondersteund door de verklaring van de broer van aangever, en door de uitlatingen van verdachte dat seksueel misbruik heeft plaatsgevonden.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat de rechtbank niet tot een bewezenverklaring kan komen van het seksueel binnendringen van het lichaam. Het door verdachte erkende seksueel misbruik ziet op het strelen, niet op het seksueel binnendringen van het lichaam van aangever. Het misbruik van aangever ging niet verder dan het misbruik zoals gepleegd bij verdachtes andere zoon. Deze zoon heeft verklaard dat het alleen over handtastelijkheden ging, het over en weer aanraken van geslachtsdelen.

Zowel de vrouw van verdachte, die in hetzelfde bed lag terwijl het misbruik plaatsvond, als de broer van aangever, die op dezelfde kamer sliep als aangever, hebben niets gemerkt van het seksueel misbruik. Dat is voorstelbaar indien het misbruik zich alleen uitstrekt tot handtastelijkheden, maar niet wanneer het misbruik verder zou gaan. Deze bewegingen zouden zij opgemerkt moeten hebben.

Voor de feiten 1 en 2 is derhalve onvoldoende wettig en overtuigend bewijs voorhanden, zodat daarvoor vrijspraak dient te volgen.

Het oordeel van de rechtbank 1

Het is inherent aan de aard van de ten laste gelegde feiten dat doorgaans slechts de verdachte en de aangever over de veronderstelde seksuele handelingen kunnen verklaren.

De rechtbank merkt in het algemeen over de aangifte het volgende op. Aangever heeft na een informatief gesprek bij de politie op 4 november 2010, op 26 juli 2011 aangifte gedaan van seksueel misbruik gepleegd door zijn vader, zijnde verdachte. In deze aangifte uit aangever zich expliciet en gedetailleerd over de voorgevallen seksuele handelingen en over de gevoelens die deze bij hem teweeg brachten, zowel ten tijde van het misbruik als later, nadat hij had ontdekt dat deze handelingen niet normaal zijn zoals hij tot dan had gedacht.

De expliciete en gedetailleerde wijze waarop aangever verklaart over het seksueel misbruik en zijn gevoelens, maken de aangifte naar het oordeel van de rechtbank authentiek, ook omdat hij kennelijk zoveel moeite heeft met het verwoorden van de seksuele handelingen dat hij voorafgaand aan de aangifte nooit met iemand over de precieze aard van die handelingen heeft gesproken. Zelfs niet met zijn broer, die ook seksueel misbruikt is door verdachte, of met zijn vrouw.

Deze authentiek geachte aangifte wordt ondersteund door de verklaring van de broer van aangever dat ook hij door verdachte seksueel is misbruikt2, en door de verklaringen van verdachte dat seksueel misbruik met aangever heeft plaatsgevonden, te weten het strelen over de blote penis en billen van aangever3.

Over de door verdachte erkende seksuele handelingen heeft ook aangever verklaard4. Deze door verdachte erkende handelingen en de door de broer omschreven seksuele handelingen waaruit het misbruik van hem, de broer, bestond gaan minder ver dan waarover aangever verklaard. Dit doet naar het oordeel van de rechtbank echter niet af aan de authenticiteit van de aangifte.

Aangever heeft voorts verklaard dat het seksueel misbruik door verdachte onder andere bestond uit het in de mond nemen van de penis van verdachte door aangever. Hij heeft hierover verklaard dat hij zich kan herinneren dat de eerste keer dat dit gebeurde verdachte aangevers hoofd naar beneden duwde om hem, verdachte, te pijpen. Aangever heeft dit ook gedaan. Andere keren deed aangever het zelf, omdat hij zich verplicht voelde en omdat hij wist dat verdachte dat fijn vond. Ook gebeurde het dat verdachte aangever pijpte.5 De stelling van de verdediging dat deze verdergaande seksuele handelingen onaannemelijk zijn, omdat de vrouw van verdachte (en de moeder van aangever) deze zou moeten hebben bemerkt omdat zij in hetzelfde bed lag ten tijde van deze handelingen, volgt de rechtbank niet. Aangever heeft immers verklaard dat hij aan de linker buitenzijde aan de rand van het bed naast verdachte lag, terwijl zijn moeder aan de andere (rechter) kant van het bed lag. De door de verdediging bij pleidooi overgelegde schriftelijke verklaring van de echtgenote van verdachte, dat zij het misbruik zou hebben gevoeld indien dat in het bed van haar en verdachte zou hebben plaatsgevonden, biedt daarnaast geen steun aan deze redenering van de verdediging, aangezien de echtgenote van verdachte in die verklaring het plaats hebben van elk misbruik in dit bed uitsluit, ook het door verdachte bekende misbruik. Daarnaast heeft aangever verklaard dat het misbruik, behalve in het bed van zijn ouders, ook plaatsvond in de kamer van aangever en zijn broer, welke laatste daar niet bij was omdat hij ouder was en daarom later naar bed ging dan aangever zelf.

Concluderend is de rechtbank van oordeel dat de aangifte in al deze onderdelen overtuigend is en zij zal daar bij de beoordeling van alle feiten vanuit gaan.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte bij aangever handelingen heeft gepleegd die (mede) bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van aangever, zoals hierna onder 4.10 weergegeven.

Verdachte heeft verklaard dat het seksueel misbruik in Oosterland één à twee keer per week plaatsvond6, en dat het pijpen niet elke keer gebeurde7.

In 2001 is het gezin naar Middelburg verhuisd8. Aangever was toen twaalf jaar oud9. Ter terechtzitting heeft verdachte verklaard dat het misbruik van aangever is begonnen twee tot drie jaar voorafgaand aan deze verhuizing, hetgeen aansluit bij de verklaringen van aangever omtrent zijn leeftijd bij aanvang van het seksueel misbruik10.

De rechtbank acht ook de ten laste gelegde datum en plaats derhalve wettig en overtuigend bewezen.

Ten aanzien van feit 2

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie neemt hetzelfde standpunt in als ten aanzien van feit 1.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft voor dit feit verwezen naar haar standpunt ten aanzien van feit 1.

Het oordeel van de rechtbank

Voor wat betreft de overwegingen en bewijsmiddelen aangaande de ten laste gelegde handelingen wijst de rechtbank op haar overweging onder 4.3.

In de ten laste gelegde periode woonde het gezin van verdachte tot 17 september 2001 in Oosterland en nadien in Middelburg11. Aangever heeft verklaard dat het seksueel misbruik, waaronder het pijpen, ook plaatsvond nadat hij 12 jaar was, in Middelburg, en dat het heeft geduurd totdat hij ongeveer 13 of 14 jaar was.12 Ter terechtzitting heeft verdachte verklaard dat het seksueel misbruik van aangever zowel in Oosterland als in Middelburg heeft plaatsgevonden.13

De rechtbank acht het feit wettig en overtuigend bewezen op de wijze zoals onder 4.10. weergegeven.

Ten aanzien van feit 3

Het standpunt van de officier van justitie

Gelet op zijn standpunt ten aanzien van feit 1 is de officier van justitie van mening dat ook dit feit wettig en overtuigend bewezen kan worden.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat dit feit ten dele wettig en overtuigend bewezen kan worden voor zover het wrijven over de penis van aangever door verdachte en vice versa betreft. De andere handelingen worden door verdachte betwist. Het is het woord van aangever tegen dat van verdachte.

Het oordeel van de rechtbank

Aangever en verdachte verklaren eensluidend over de periode waarin het misbruik plaatsvond en over de plaatsen waar dit plaatsvond. De onder 4.3 en 4.6 aangehaalde bewijsmiddelen die zien op plaats en periode dienen hier als herhaald en ingelast te worden beschouwd.

Aangever14 en verdachte15 verklaren eveneens gelijkluidend over het over en weer wrijven over en betasten van elkaars penis.

Aangever heeft voorts verklaard dat, nadat hij verdachte voor de eerste maal moest pijpen, verdachte daarna aangevers heupen omhoog duwde om aangever te pijpen.16 Uit aangevers verklaring over het pijpen “het is niet vaak gebeurd. (…) Omdat (hij) het ook bij mij deed , deed ik het ook wel bij hem (…) het gebeurde niet elke keer.”17 leidt de rechtbank af dat verdachte aangever meer dan één keer heeft gepijpt.

Aangever heeft verder verklaard dat hij verdachte anaal moest penetreren18. Dit heeft een keer of vijf plaatsgevonden in de woning in Oosterland. Aangever moest zijn penis in de anus van verdachte brengen. Verdachte hielp dan soms met zijn hand. Ook werd soms uierzalf gebruikt om de penetratie te vergemakkelijken.1920 De rechtbank verwijst naar hetgeen zij in rechtsoverweging 4.3. heeft overwogen over de verdergaande handelingen dan door verdachte zijn erkend en acht de aangifte daarom ook op dit punt overtuigend.

Gelet op deze bewijsmiddelen acht de rechtbank dit feit wettig en overtuigend bewezen op de wijze zoals onder 4.10 is weergegeven.

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

1.

op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 1998

tot en met 5 april 2000 te Oosterland, gemeente Schouwen-Duiveland, en/of

Middelburg, met [slachtoffer] (geboren [geboortedatum slachtoffer]), zijnde zijn kind zoals bedoeld op de wijze zoals opgenomen in artikel 248 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht, die toen de leeftijd van twaalf jaren nog niet had bereikt, een of meer handeling(en) heeft gepleegd,

die bestond(en) uit of mede bestond(en) uit het seksueel binnendringen van het

lichaam van die [slachtoffer], hebbende verdachte zijn penis in de mond van die [slachtoffer]

gebracht/geduwd.

2.

op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 6 april 2000

tot en met 6 april 2003 te Oosterland, gemeente Schouwen-Duiveland, en/of

Middelburg, met [slachtoffer] (geboren [geboortedatum slachtoffer]), zijnde zijn kind zoals bedoeld op de wijze zoals opgenomen in artikel 248 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht, die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, een of

meer ontuchtige handeling(en) heeft gepleegd, die bestond(en) uit of mede

bestond(en) uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer],

hebbende verdachte zijn, verdachtes penis in de mond van die [slachtoffer]

gebracht/geduwd.

3.

op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari

1998 tot en met 6 april 2003 te Oosterland, gemeente Schouwen-Duiveland, en/of

Middelburg, met [slachtoffer] (geboren [geboortedatum slachtoffer]), zijnde zijn kind zoals bedoeld op de wijze zoals opgenomen in artikel 248 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, een of meer ontuchtige

handeling(en) heeft gepleegd, bestaande uit het wrijven over en/of betasten

van de penis van die [slachtoffer] en/of het laten wrijven over en/of betasten van de

penis van verdachte door die [slachtoffer] en/of het in de mond nemen door verdachte

van de penis van die [slachtoffer] en/of het zich in de anus laten penetreren met de

penis van die [slachtoffer].

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.