Uitspraken

Vrijspraak

Standpunt officier van justitie

De verdachte heeft een auto meegekregen waarmee hij vanuit België naar Nederland is gereden. Op straat is hem een grote tas overhandigd met poeder, die hij vervolgens op een openbare plek zou moeten afleveren. Er was hem EUR 400 toegezegd voor deze rit. Uit deze omstandigheden kan worden afgeleid dat de verdachte (voorwaardelijk) opzet had op het voorhanden hebben van stoffen die bestemd waren voor het versnijden van cocaïne.

Beoordeling

De verdachte wordt er, kort gezegd, van verdacht voorbereidingen te hebben getroffen voor het in- of uitvoeren, verwerken, of vervaardigen van cocaïne. De verdachte is door zijn werkgever in België gevraagd om spullen op te halen in Rotterdam. De werkgever van de verdachte vertelde hem niet wat hij moest ophalen, maar vertelde hem wel dat niet om drugs ging. De verdachte kreeg een auto tot zijn beschikking en is daarmee naar Rotterdam gereden. De verdachte heeft daar vervolgens een tas in zijn auto gezet, waarin acht kilogram procaïne bleek te zitten. Procaïne is een versnijdingsmiddel voor cocaïne.

Primair

Om tot een bewezenverklaring van het primair tenlastegelegde feit te komen, is vereist dat de verdachte opzet had op, kort gezegd, het voorbereiden van de in- of uitvoer, verwerking of vervaardiging van cocaïne.

Van vol opzet is geen sprake omdat uit niets blijkt dat de verdachte wist wat hij moest ophalen.

Vervolgens moet de vraag worden beantwoord of er bewijs is dat de verdachte voorwaardelijk opzet op dergelijke voorbereidingshandelingen heeft gehad. Voor dat voorwaardelijk opzet is vereist dat de verdachte bewust, dus willens en wetens, de aanmerkelijk kans aanvaardt dat hij, onder andere, de in- of uitvoer, verwerking of vervaardiging van cocaïne voorbereidt. De verdachte heeft verklaard dat hij meerdere keren heeft nagevraagd wat hij precies moest vervoeren. Hij heeft zelfs specifiek gevraagd of hij drugs moest vervoeren. Zijn werkgever heeft hem steeds verzekerd dat dit niet het geval was. De verdachte vermoedde dat hij medicijnen moest vervoeren, omdat zijn werkgever met dieren werkt. Bij het in de auto laden van de tas met procaïne heeft de verdachte bovendien gecontroleerd of er cocaïne in de tas zat. Toen hij zag dat er geel poeder in de pakketten in de tas zat, en dus geen wit poeder, ging hij ervanuit dat het geen cocaïne was en daarmee dat hij geen drugs zou vervoeren.

De verdachte heeft dus meerdere malen gecontroleerd of hij was ingeschakeld om drugs te vervoeren, zowel door daar concreet naar te vragen als door de inhoud van de tas te controleren. Dit duidt erop dat de verdachte de kans dat hij drugs of aan drugs gerelateerde goederen zou vervoeren juist niet wilde aanvaarden. Gelet op deze omstandigheden moet, anders dan de officier van justitie heeft gevorderd, de conclusie dan ook zijn dat ook niet bewezen kan worden dat de verdachte het vereiste opzet in voorwaardelijke zin heeft gehad op het verrichten van voorbereidingshandelingen ten aanzien van cocaïne.

Subsidiair en meer subsidiair

Om tot een bewezenverklaring van het subsidiair of meer subsidiair tenlastegelegde te komen, is vereist dat wordt vastgesteld dat de verdachte ofwel een werkzame stof, ofwel een geneesmiddel in de zin van de Geneesmiddelenwet in voorraad had. Zoals de verdediging terecht heeft aangevoerd heeft het NFI vastgesteld dat procaïne onder bepaalde voorwaarden voldoet aan de omschrijving van een werkzame stof of geneesmiddel in de Geneesmiddelenwet. Het NFI heeft daartoe verwezen naar de Inspectie

Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).

Uit het dossier blijkt niet dat de IGJ heeft vastgesteld dat procaïne onder de gegeven omstandigheden daadwerkelijk kan worden aangemerkt als een werkzame stof of een geneesmiddel. Het kan daarom niet worden vastgesteld of de stof die de verdachte in voorraad had op 19 januari 2024 valt onder een strafbaarstelling onder de Geneesmiddelenwet.

Conclusie

Het primair, subsidiair en meer subsidiair ten laste gelegde is niet wettig en overtuigend bewezen. De verdachte wordt daarvan vrijgesproken.