Uitspraken

Vrijspraak zonder nadere motivering poging tot doodslag

Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat de onder 1 impliciet primair ten laste gelegde poging tot doodslag niet wettig en overtuigend is bewezen, zodat de verdachte daarvan zonder nadere motivering zal worden vrijgesproken.

Bewezenverklaring zonder nadere motivering vernieling

De onder 2 ten laste gelegde vernieling is door de verdachte bekend. Dit feit zal zonder nadere bespreking bewezen worden verklaard, met uitzondering van het onderdeel van de tenlastelegging dat ziet op een relingbeschermer overeenkomstig de vordering van de officier van justitie. De verdachte zal hiervan partieel worden vrijgesproken.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 impliciet subsidiair ten laste gelegde heeft begaan.

In bijlage III heeft de rechtbank een opgave gedaan van wettige bewijsmiddelen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Met deze opgave wordt volstaan, nu de verdachte het bewezen verklaarde heeft bekend en geen verweer is gevoerd dat strekt tot vrijspraak. Op grond daarvan is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 2 ten laste gelegde heeft begaan.

De verdachte heeft de bewezen verklaarde feiten op die wijze begaan dat:

De bewezen feiten leveren op:

1.

poging tot zware mishandeling;

2.

opzettelijk en wederrechtelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort vernielen en beschadigen, meermalen gepleegd.

Conclusie

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

De feiten zijn dus strafbaar.

Standpunt verdediging

De verdediging heeft (subsidiair) aangevoerd dat de verdachte dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging, omdat het bewezenverklaarde niet aan de verdachte kan worden toegerekend. De verdediging heeft daartoe verwezen naar het advies van de deskundige in de psychologische gedragsdeskundige rapportage.

Beoordeling

Advies van de deskundige
In deze zaak is door de deskundige [deskundige] , psycholoog, een rapport opgemaakt over de geestvermogens van de verdachte, gedateerd 12 november 2024. Dit rapport houdt – samengevat – het volgende in.

De verdachte lijdt aan psychische stoornissen in de vorm van een ongespecificeerde schizofreniespectrum- of andere psychotische stoornis, een persisterende depressieve stoornis, een aandachtsdeficiëntie-/hyperactiviteitsstoornis, gemengd beeld, een ongespecificeerde angststoornis en een stoornis in het gebruik van cannabis (matig-ernstig).

Deze psychische stoornissen waren ook ten tijde van het plegen van de tenlastegelegde feiten aanwezig en deze beïnvloedden de gedragskeuzen van de verdachte, dan wel zijn gedragingen ten tijde van het tenlastegelegde volledig en rechtstreeks. De motiverende bron van verdachtes acties is zijn paranoïde, waanachtige overtuiging dat de aangever deel uitmaakt van een groep Feyenoord-hooligans die wraak wil nemen op verdachte, hem belaagt en belastert en hem kapot wil maken, omdat hij zou beschikken over explosieve informatie over een aantal hooligans die informant van de politie zouden zijn. Gegeven de kloof tussen deze overtuiging en de werkelijkheid en de afwezigheid van andere, reële en opportunistisch/antisociale, althans niet-psychotische motieven, wordt geconcludeerd dat verdachtes paranoïde-psychotische belevingen volledig en rechtstreeks hebben doorgewerkt in het tenlastegelegde en wordt geadviseerd om deze feiten – indien bewezen – verdachte niet toe te rekenen.
De intelligentie van de verdachte wordt geschat op (beneden)gemiddeld, maar de verdachte heeft niet willen meewerken aan een intelligentie-onderzoek. De verdachte wilde ook niet meewerken aan afname van het Diagnostisch Interview voor ADHD bij volwassenen. De verdachte heeft duidelijk gemaakt dat er in het verleden sprake was van (ernstige) middelenproblematiek die al langdurig in remissie is. In de huidige klinische presentatie staan de paranoïde denkpatronen en ADHD-symptomen zo op de voorgrond dat er betrekkelijk weinig zicht is verkregen op de (onderliggende) persoonlijkheid van de verdachte, die bovendien naar verwachting gekleurd zal zijn door de lange verslavingsgeschiedenis.

Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank komt op basis van de rapportage van de deskundige tot de vaststelling dat de verdachte ten tijde van het begaan van de strafbare feiten leed aan psychische stoornissen en dat deze stoornissen verdachtes gedragskeuzen en gedragingen ten tijde van het tenlastegelegde beïnvloedden.

De vraag is vervolgens of deze stoornissen ook aan toerekening van de feiten aan de verdachte in de weg staan. Hiervoor is vereist dat de verdachte de wederrechtelijkheid en de morele ongeoorloofdheid van het feit niet kon begrijpen of, als hij die wederrechtelijkheid en die morele ongeoorloofdheid wel begreep, niet in overeenstemming met dat besef kon handelen. Dit kader brengt met zich dat aan het advies van de deskundige over de mate van toerekeningsvatbaarheid een andere waardering wordt gegeven.

Uit de verschillende verklaringen van de verdachte bij de politie volgt dat verdachte de aangever een waarschuwing wilde geven en hem wilde wegjagen, onder andere vanwege dingen die de zwager van aangever zou hebben gedaan en omdat de aangever de verdachte zwart had gemaakt in het buurthuis. Ook heeft hij bij de politie verklaard dat hij spijt heeft. Bij de rechter-commissaris heeft de verdachte herhaald dat hij met de aangever een langlopend conflict had en dat hij de aangever bang wilde maken. Ook heeft hij herhaald dat hij veel spijt heeft van wat er is gebeurd. Bij de deskundige heeft de verdachte over de aangever en het ten laste gelegde onder meer als volgt verklaard: “Nadat aangever in het water gesprongen was, heb ik nog even dat raam eruit geslagen en 2 fietsbanden lek geprikt. Toen ben ik naar huis gegaan. Ik voelde me heerlijk. Die prik had niet gehoeven, dat hij in het water viel wel.” Op de zitting heeft de verdachte verklaard dat hij bij aangever verhaal ging halen omdat de aangever in het buurthuis negatief over de verdachte zou hebben gesproken. De verdachte heeft ook verklaard dat hij de aangever niet met een mes had moeten steken en dat hij daar spijt van heeft. Ook heeft de verdachte desgevraagd verklaard dat het steken van de aangever uiteraard niet gerechtvaardigd was, maar dat de aangever wel een hamer had gepakt. Tenslotte heeft hij verklaard dat hij vond dat de door hem bij de aangever toegebrachte verwonding wel meeviel.

De verdachte heeft op meerdere momenten consistente en duidelijke verklaringen afgelegd over zijn eigen handelen. Uit die verklaringen van de verdachte blijkt dat de verdachte zich wel degelijk bewust was van (de betekenis van) zijn handelen en dat hij het gebeuren voor zichzelf in een normerend kader kon plaatsen. Verdachtes begrip van de wederrechtelijkheid van zijn gedragingen was niet volledig verstoord. Niet is gebleken dat de verdachte niet in staat is geweest om in overeenstemming met dat begrip te handelen. De rechtbank concludeert dan ook – anders dan de officier van justitie en de verdediging – dat het handelen van de verdachte ten tijde van de bewezenverklaarde feiten weliswaar in enige mate, maar niet volledig, werd bepaald door zijn ziekelijke stoornissen. Gelet hierop kan van volledige ontoerekeningsvatbaarheid geen sprake zijn.

Conclusie

Het beroep van de verdediging op artikel 39 van het Wetboek van Strafrecht wordt verworpen.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, komt de rechtbank tot het oordeel dat de feiten in verminderde mate aan de verdachte kunnen worden toegerekend. Die conclusie heeft tot gevolg dat de verdachte wel strafbaar is, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid volledig uitsluiten.

Standpunt officier van justitie

Het in beslag genomen mes van het merk ‘Smith & Wesson’ dient primair te worden onttrokken aan het verkeer, subsidiair verbeurd te worden verklaard.

Beoordeling

Het in beslag genomen mes zal worden verbeurd verklaard. Het voorwerp behoort aan de verdachte toe en de bewezenverklaarde feiten zijn met behulp van dit voorwerp begaan.

Standpunt officier van justitie

Gelet op het gevorderde ontslag van alle rechtsvervolging dient de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering te worden verklaard.

Standpunt verdediging

Gelet op de bepleite vrijspraak en het gevorderde ontslag van alle rechtsvervolging dient de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering te worden verklaard.

Subsidiair dient de benadeelde partij in haar vordering niet-ontvankelijk te worden verklaard nu deze te complex van aard is en zich niet leent voor behandeling in het strafproces, omdat dit een onevenredige belasting van het strafgeding zou opleveren.

Meer subsidiair dient de vordering te worden afgewezen omdat de feiten op de dagvaarding niet in relatie staan tot de gevorderde schade en deze schade bovendien onvoldoende is onderbouwd.

Beoordeling

Materiële schade

Vast is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij door de bewezen verklaarde strafbare feiten rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De vordering is genoegzaam onderbouwd. Daarom zal de vordering van € 1.045,50 in zijn geheel worden toegewezen.

Immateriële schade

Aan de benadeelde partij is door de bewezen verklaarde poging tot zware mishandeling rechtstreeks immateriële schade toegebracht. De aangever heeft als gevolg van de messteek van de verdachte lichamelijk letsel opgelopen. In de toelichting op het schadevergoedingsformulier en op de zitting heeft de benadeelde partij toegelicht dat hij als gevolg van het handelen van de verdachte te kampen heeft met beperkingen in zowel zijn persoonlijke als professionele leven. De schade zal op dit moment naar maatstaven van billijkheid worden vastgesteld op € 3.000,-.

Nader te onderbouwen schade

De gevorderde nader te onderbouwen schade van € 2.500,- zal worden afgewezen, nu niet is gebleken dat deze kosten zijn gemaakt.

Rente

De rechtbank bepaalt dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt

met de wettelijke rente vanaf 6 augustus 2024.

Conclusie

De verdachte moet de benadeelde partij een schadevergoeding betalen van € 4.045,50, vermeerderd met de wettelijke rente als hieronder in de beslissing vermeld.

Nu de vordering van de benadeelde partij in overwegende mate zal worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken.

Tevens wordt oplegging van de hierna te noemen maatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht passend en geboden geacht.