Uitspraken

Een brief van 19 juni 2020 van [verzoeker] aan [naam] , de HR-adviseur van Maat (hierna: [naam] ), houdt in, voor zover hier van belang:

“Op 11 juni 2020 ontving ik de uitslag van het deskundigenoordeel van het UWV. Hierin staat beschreven dat ik weer aan re-integratie kan deelnemen. (…) Aangezien ik van u en de bedrijfsarts niets hoorde heb ik uw kantoor diverse malen telefonisch benaderd en uitgelegd dat ik kan re-integreren. Daarnaast heb ik naar u gevraagd en de mededeling gekregen dat u mij terug zou bellen. Nog steeds heb ik geen reactie van u ontvangen.

(…)

Gezien bovenstaande blijft u als werkgever in gebreke bij mijn re-integratie. Daarom verzoek ik u de loonstop te beëindigen en het loon vanaf 25 mei 2020 alsnog te betalen.”

[naam] heeft [verzoeker] bij e-mailbericht van 22 juni 2020 geantwoord, voor zover hier van belang:

“(…)

Als u echt had willen re-integreren dan had u dit ook bij mijn (HR) collega’s kunnen aangeven, als u mij niet te pakken kon krijgen. Hetgeen wat u in uw brief schetst is dus niet correct en het initiatief om het aangeboden aangepaste werk te doen, ligt bij u.

(…)

Dit betreffen allround logistieke werkzaamheden in de hallen van Maat Logistiek op (…). Aanvang morgen om 07.30 uur.

Graag verneem ik uiterlijk vandaag om 16.30 uur of u bereid bent om deze werkzaamheden per morgen op te pakken. Dit kan het beste per e-mail (…).

Het intrekken van de loonstop met terugwerkende kracht is hierbij absoluut niet aan de orde, aangezien het UWV geconcludeerd heeft dat u onvoldoende heeft meegewerkt aan de re-integratie en het advies van de bedrijfsarts plausibel is.”

[naam] heeft op 18 september 2020 gereageerd dat een termijn van vijf dagen niet reëel is en dat zij uiterlijk 28 september 2020 met een reactie zal komen. In een e-mailbericht aan de gemachtigde van [verzoeker] van 28 september 2020 heeft [naam] de aanspraken van [verzoeker] erkend voor een bedrag van € 1.973,09 bruto, waaronder een transitievergoeding ten bedrage van € 1.328,88, en voor het overige afgewezen. Voormeld e-mailbericht houdt voorts in, voor zover hier van belang:

“(…) een belangrijk punt vind ik het niet meewerken aan de re-integratie na het deskundigenoordeel van het UWV.

De heer [verzoeker] zegt meerdere keren gebeld te hebben en niet teruggebeld te zijn, dit klopt niet. Mocht de heer [verzoeker] echt gebeld hebben en mij bijvoorbeeld niet te pakken kunnen krijgen, had hij altijd iets kunnen doorgeven aan mijn collega van HR of het secretariaat, een mail kunnen sturen of een voicemail kunnen inspreken. Dit alles is niet aan de orde. Op vrijdag 19 juni heeft de heer een aantekende brief verstuurd waarop ik op maandag 22 juni direct heb gereageerd (zie bijlage) en hem in de gelegenheid gesteld om het aangepast werk op te starten. Hierop volgde wederom geen reactie van de heer [verzoeker] . De heer [verzoeker] heeft zich niet gehouden aan zijn inspanningsverplichting conform de Wet Verbetering Poortwachter om te re-integreren, dit wordt tevens bevestigd door het UWV aangezien zij beoordeelt hebben dat het aangeboden werk passend is. Derhalve kan de heer [verzoeker] géén aanspraak maken op het salaris in de periode van 25 mei tot 30 juni.”

[verzoeker] heeft aan zijn verzoek - samengevat - de volgende stellingen ten grondslag gelegd.

[verzoeker] heeft recht op loon vanaf 25 mei 2020. [verzoeker] heeft meteen na 25 mei 2020 - mede op advies van Maat - een deskundigenoordeel aangevraagd en had recht om met behoud van loon het deskundigenoordeel af te wachten. [verzoeker] heeft zich meteen na het deskundigenoordeel bij Maat gemeld voor re-integratie. Het advies van de bedrijfsarts hield in dat [verzoeker] voor 50% inzetbaar was voor licht werk in de loods. De overige 50% van het loon dient sowieso betaald te worden, nu Maat voor 50% arbeidsongeschikt was.

Maat heeft ten onrechte de cao loonindexering in 2020 niet toegepast. Het achterstallig loon ter zake bedraagt € 453,20 (824 uren x € 0,55). Daarnaast heeft [verzoeker] recht op uitbetaling van de vakantietoeslag, een uitkering wegens een niet genoten vakantiedag ten bedrage van

€ 165,86 (11,68 x € 14,20), een niet uitbetaalde gewerkte zaterdag (18 januari 2020) ten bedrage van € 85,20 (6 uur x € 14,20), de wettelijke verhoging en de transitievergoeding. De transitievergoeding bedraagt € 1.664,19, uitgaande van het maandelijks salaris van 2019 en nog zonder rekening te houden met de cao loonindexering.

[verzoeker] heeft, om te trachten deze kwestie buiten rechte op te lossen, buitengerechtelijke kosten moeten maken ten bedrage van € 907,50 exclusief btw. De totale juridische kosten die [verzoeker] in deze zaak heeft gemaakt en de nog te verwachten kosten zullen € 5.000,- exclusief btw (€ 6.050,- netto) bedragen. [verzoeker] verzoekt de gemaakte juridische kosten toe te wijzen als schadevergoeding op grond van artikel 7:611 jo. 6:96 BW. Uit een arrest van het Hof Den Haag van 8 oktober 2019 (ECLI:NL:GHDHA:2019:2618) volgt dat Maat, door niet uit eigen beweging tot betaling van de transitievergoeding over te gaan, maar af te wachten of daarop door [verzoeker] in rechte aanspraak wordt gemaakt, in strijd handelt met haar verplichtingen uit hoofde van artikel 7:673 BW en de eisen van goed werkgeverschap schendt. Maat heeft [verzoeker] bovendien gedwongen om binnen de vervaltermijn van drie maanden een procedure bij de rechter aanhangig te maken. [verzoeker] heeft tegen wil en dank juridisch advies moeten inwinnen om alsnog zijn transitievergoeding en nevenvorderingen uitbetaald te krijgen. Uit recente jurisprudentie, waarin de juridische kosten aan de billijke vergoeding werden toegerekend, volgt dat tegen wil en dank gemaakte juridische kosten kunnen worden toegewezen indien deze in direct verband kunnen worden gebracht met ernstig handelen of nalaten van de werkgever. Het verzoek tot toewijzing van door [verzoeker] gemaakte juridische kosten staat los van de reguliere proceskostenveroordeling, aldus steeds [verzoeker] .

Het verweer van Maat strekt tot gedeeltelijke afwijzing van het verzoek, met veroordeling van [verzoeker] in de kosten, dan wel compensatie van de kosten. Daartoe voert Maat, samengevat, het volgende aan.

[verzoeker] kan geen aanspraak maken op loon over de periode van 25 mei 2020 tot en met 30 juni 2020. [verzoeker] heeft zonder deugdelijke grond geen passende arbeid verricht, terwijl zowel de bedrijfsarts als het UWV van oordeel waren dat hij daartoe voor halve dagen in staat was. Maat was daarom gerechtigd de loondoorbetaling stop te zetten. Ook over de periode vanaf het moment dat het UWV haar deskundigenoordeel heeft kenbaar gemaakt tot en met 30 juni 2020 heeft [verzoeker] geen aanspraak op loon. [verzoeker] heeft ook daarna nagelaten passende werkzaamheden te verrichten. Hij heeft telefonisch of schriftelijk geen contact opgenomen anders dan bij brief van 19 juni 2020. Op het e-mailbericht van 22 juni 2020, waarbij [verzoeker] in staat is gesteld direct met passende werkzaamheden aan te vangen, heeft hij niet gereageerd. Omdat [verzoeker] geweigerd heeft passende arbeid te verrichten, is de gehele loonaanspraak komen te vervallen. [verzoeker] kan daarom ook geen aanspraak maken op het deel van het loon waarvoor hij arbeidsongeschikt was.

Het verzoek tot betaling van loon over een niet genoten vakantiedag dient bij gebreke van een deugdelijke onderbouwing te worden verworpen. Maat is niet bekend met een niet genoten vakantiedag. Het loon over zes gewerkte uren op zaterdag 18 januari 2020 is uitbetaald met de loonbetaling over februari 2020. Maat verzoekt de wettelijke verhoging af te wijzen althans te matigen tot 10%, aangezien Maat reeds op 28 september 2020 uitgebreid en inhoudelijk op de diverse vorderingen heeft gereageerd.

[verzoeker] is bij de berekening van de transitievergoeding uitgegaan van een verkeerd maandloon. De toe te wijzen transitievergoeding bedraagt € 1.532,- bruto, uitgaande van het correcte maandloon van € 2.469,36 bruto inclusief de verzochte tredeverhoging, 8% vakantietoeslag en een gemiddeld bedrag aan overuren van € 235,12 per maand. De wettelijke rente is slechts toewijsbaar vanaf de opeisbaarheid van de vorderingen. De verzochte juridische kosten zijn exorbitant en dienen als niet onderbouwd te worden afgewezen. De gemachtigde van [verzoeker] heeft voorafgaand aan de procedure slechts één brief aan Maat gestuurd. De jurisprudentie waar [verzoeker] naar verwijst is niet van toepassing op de onderhavige zaak, aldus steeds Maat.