Uitspraken

[gedaagde] . exploiteert een restaurant in [vestigingsplaats] .

Buma heeft als enige organisatie in Nederland de toestemming als bedoeld in artikel 30a van de Auteurswet verkregen om als bedrijf zonder winstoogmerk te bemiddelen over muziekauteursrecht en de belangen te behartigen van de bij haar aangesloten componisten en tekstdichters voor de uitvoering (openbaarmaking) van hun werken.

Sena is op grond van artikel 15 lid 1 van de Wet op de Naburige Rechten aangewezen als rechtspersoon die exclusief is belast met de inning en de verdeling van de in artikel 7 van die wet bedoelde vergoedingen.

Op 26 augustus 2022 heeft mevrouw [naam 2] , namens Buma en Sena, het restaurant van [gedaagde] . bezocht om te controleren of daar muziek wordt geopenbaard. Van het bezoek is een rapport door haar opgemaakt. Tijdens dit bezoek is geconstateerd dat in het restaurant van [gedaagde] . muziek werd afgespeeld waarop een auteursrecht rust.

[gedaagde] . heeft geen toestemming van Buma en Sena voor het afspelen van deze muziek in het restaurant. Zij heeft bijvoorbeeld geen licentie afgesloten.

Buma en Sena hebben aan [gedaagde] . een gezamenlijke factuur gezonden voor vergoeding van het openbaren van muziek. Ondanks meerdere aanmaningen en sommaties is [gedaagde] . niet tot betaling overgegaan.

Buma vordert veroordeling van [gedaagde] . tot betaling van een bedrag van € 95,77 en Sena vordert veroordeling van [gedaagde] . tot betaling van een bedrag van € 964,51 aan schadevergoeding. Buma en Sena vorderen daarnaast een bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten, als ook de wettelijke rente en veroordeling van [gedaagde] . in de proceskosten.

[gedaagde] . heeft de volgende punten naar voren gebracht. Volgens [gedaagde] . heeft een medewerker van haar één keer via bluetooth muziek afgespeeld in de winkel. Dit is een misverstand geweest, deze medewerker was niet goed geïnformeerd. Hierna heeft [gedaagde] . de betreffende medewerker gewaarschuwd en heeft [gedaagde] . de muziekinstallatie uit haar restaurant verwijderd. [gedaagde] . erkent haar fout, maar accepteert niet dat zij voor een heel jaar muzieklicenties moet betalen.

Het gaat in deze zaak om de vraag of [gedaagde] . een schadevergoeding aan Buma en Sena moet betalen, omdat er zonder hun toestemming in het openbaar muziek is gedraaid in het restaurant van [gedaagde] . en er daardoor inbreuk is gemaakt op auteursrechten en naburige rechten van de rechthebbenden (de muzikanten) die door Buma en Sena worden vertegenwoordigd. De kantonrechter oordeelt als volgt.

[gedaagde] . heeft erkend dat zij zonder licentie muziek heeft afgespeeld op de muziekinstallatie in haar restaurant. Dat enkele feit, namelijk dat de muziek is afgepeeld via een muziekinstallatie in een vrij toegankelijke ruimte, maakt al dat er sprake is van een inbreuk op het auteursrecht en naburige rechten. Dit betekent dat [gedaagde] . hiervoor een vergoeding is verschuldigd aan Buma en Sena. Dat het een om een fout gaat, omdat de medewerker die de muziek afspeelde niet goed was geïnformeerd, maakt dit niet anders. Ook brengt het feit dat [gedaagde] . de muziekinstallatie inmiddels heeft verwijderd geen verandering in de zaak. [gedaagde] . heeft muziek met een auteursrecht afgespeeld in haar restaurant, ook al was het naar eigen zeggen maar één keer, en dat mag niet zonder licentie.

Over de hoogte van het bedrag oordeelt de kantonrechter als volgt. De muzieklicentie is er om auteurs en uitvoerende kunstenaars te beschermen zodat zij een passende beloning ontvangen voor het gebruik van hun werk en uitvoeringen. Buma en Sena hebben onweersproken gesteld dat de vergoedingen volgens vastgestelde formules berekend worden. Door Buma en Sena is de basisvergoeding voor ‘horeca achtergrondmuziek’ in rekening gebracht, wat volgt uit het rapport van 1 februari 2022 en de factuur van 30 augustus 2022 (producties 2 en 4 bij dagvaarding). [gedaagde] . heeft wel gesteld dat zij het betalen voor een licentie van een jaar niet accepteert, maar [gedaagde] . heeft niet uitgelegd waarom zij dit niet accepteert. Zo heeft [gedaagde] . niet onderbouwd waarom de vergoeding die Buma en Sena vorderen in dit specifieke geval niet redelijk zou zijn. Nu [gedaagde] . haar standpunt niet heeft onderbouwd, ziet de kantonrechter geen aanleiding om de vergoeding te matigen. De vordering van Buma en Sena zal dan ook worden toegewezen.

Gelet op het voorgaande zal de kantonrechter de vordering van Buma en Sena toewijzen.

Buma en Sena vorderen vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. Aan de wettelijke eisen voor een vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten is voldaan. De hoogte van de vordering zal worden getoetst aan het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (hierna: het Besluit). De gevorderde vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten is niet hoger dan het tarief dat in het Besluit is bepaald. Daarom wordt het gevorderde bedrag ter hoogte van € 159,04 toegewezen.

De gevorderde wettelijke handelsrente is ook toewijsbaar, omdat [gedaagde] . in verzuim is met het betalen van een geldsom en op grond van de wet dan handelsrente in rekening gebracht kan worden.

[gedaagde] . krijgt in deze zaak ongelijk en zal daarom de proceskosten van Buma en Sena moeten betalen. Tot aan dit vonnis worden de proceskosten aan de zijde van Buma en Sena vastgesteld op een bedrag van € 109,33 voor het uitbrengen van de dagvaarding, een bedrag van € 322,00 aan griffierecht (de kosten van de rechtbank die Buma en Sena hebben moeten betalen voor deze procedure) en een bedrag van € 398,00 aan salaris voor de gemachtigde van Buma en Sena (twee punten, voor de dagvaarding en de conclusie van repliek, maal het tarief van 199,00 per punt). In totaal komen de proceskosten van Buma en Sena uit op een bedrag van € 829,33.

De gevorderde veroordeling in de nakosten is toewijsbaar voor zover deze kosten op dit moment kunnen worden begroot. De nakosten zullen dan ook worden toegewezen op de wijze zoals in de beslissing vermeld.