Uitspraken

Ter terechtzitting van 13 januari 2016 heeft de curator zijn bij de behandeling van 22 april 2015 ingenomen stellingen gehandhaafd. In aanvulling daarop is mr. Hoeksma van mening dat de antwoorden van de Hoge Raad van 18 december 2015 zijn stellingen onderschrijven. Mr. Hoeksma is dan ook – uit eigen hoofde – als belanghebbende in de zin van artikel 10 lid 1 Faillissementswet aan te merken en om die reden kan hij verzet doen tegen de faillietverklaring. Het verzet dient nog steeds gegrond te worden verklaard en het vonnis van
8 april 2015, waarbij R.M. Trade B.V. in staat van faillissement is verklaard, dient te worden vernietigd. Na onderzoek is hem immers gebleken dat de boedel (nagenoeg) geen baten bevat en baten zijn ook niet te verkrijgen of anderszins te verwachten. Het laten voortduren van het faillissement heeft dan ook geen zin. Verder dient de heer [X] als aanvrager van het faillissement in de kosten van deze procedure en de faillissementskosten te worden veroordeeld nu hij misbruik heeft gemaakt van zijn bevoegdheid om eigen aangifte van het faillissement te doen. Het was hem immers bekend dat er geen baten waren dan wel te verwachten.

Desgevraagd heeft de heer [X] ter terechtzitting van 13 januari 2016 verklaard zich te refereren aan het oordeel van de rechtbank.

De rechtbank is van oordeel dat mr. Hoeksma op grond van de beslissing van de Hoge Raad van 18 december 2015 in zijn verzet kan worden ontvangen. Hij kan immers worden aangemerkt als belanghebbende in de zin van artikel 10 lid 1 Faillissementswet.

Nu mr. Hoeksma in zijn verzet kan worden ontvangen komt de rechtbank toe aan een inhoudelijke beoordeling van het verzetschrift en in die beoordeling komt de rechtbank tot de conclusie dat er aanleiding is om het op 8 april 2015 uitgesproken faillissement van R.M. Trade B.V. te vernietigen. Gelet op hetgeen door mr. Hoeksma naar voren is gebracht is immers voldoende vast komen te staan dat de boedel van R.M. Trade B.V. geen baten bevat en dat er geen baten zijn te verkrijgen of anderszins te verwachten. Het heeft voor de schuldeisers geen enkele zin om het faillissement te laten voortduren. Het stelsel van de Faillissementswet beoogt immers verdeling door de curator van het vermogen van de schuldenaar onder diens gezamenlijke schuldeisers (HR 22 juli 1988, ECLI:NL:HR:1988:ZC883) en van enig (toekomstig) vermogen is de curator niet gebleken. In de lijn van de uitspraak van de Hoge Raad van 18 december 2015 had (het bestuur van) R.M. Trade B.V. dan ook de weg van artikel 2:19 BW moeten bewandelen.

Voorts heeft mr. Hoeksma verzocht om de heer [X] als aanvrager van het faillissement van R.M. Trade B.V. te veroordelen in de kosten van deze procedure en de faillissementskosten. Hoewel hierover in de prejudiciële vraag van 11 mei 2015 niets aan de Hoge Raad is voorgelegd, heeft de Hoge Raad in de rechtsoverweging 4.7.1 overwogen dat indien sprake is van een boedel die (nagenoeg) geen activa omvat en er geen enkele aanleiding bestaat voor de verwachting dat in het faillissement activa kunnen worden gegenereerd, aangenomen kan worden dat (het bestuur van) de rechtspersoon de bevoegdheid aangifte tot faillietverklaring te doen – en daarmee de aan te stellen curator te belasten met werkzaamheden die tot beëindiging van het bestaan van de rechtspersoon moeten leiden zonder dat de curator voor zijn werkzaamheden een vergoeding tegemoet kan zien – heeft misbruikt. De verzochte kostenveroordeling zou naar het oordeel van de rechtbank dan ook voor toewijzing vatbaar kunnen zijn indien geconcludeerd kan worden dat de bestuurder dienaangaande verwijten kunnen worden gemaakt. R.M. Trade B.V. heeft misbruik gemaakt van haar bevoegdheid om haar eigen faillissement aan te vragen. De Hoge Raad heeft echter ook overwogen, dat het belang van de curator bij het doen van verzet niet is gelegen in de mogelijkheid dat de faillissementskosten en zijn salaris door de rechter ten laste worden gebracht van de bestuurder van de rechtspersoon, aangezien niet de bestuurder, maar de rechtspersoon zelf degene is die de faillietverklaring heeft aangevraagd, als bedoeld in artikel 15 lid 3 Fw. In de onderhavige situatie heeft de rechtspersoon – zoals overigens bij iedere eigen aangifte tot faillietverklaring van een rechtspersoon – haar eigen faillissement aangevraagd en het arrest van de Hoge Raad van 18 december 2015 biedt in deze situatie, zonder dat bijkomende feiten en omstandigheden zijn gesteld of gebleken waaruit blijkt dat de bestuurder een verwijt kan worden gemaakt, geen ruimte om de bestuurder van de vennootschap in persoon in de kosten te veroordelen. De verzochte kostenveroordeling zal dan ook worden afgewezen.

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank als volgt beslissen.

Gelet op de artikelen 1, 4, 6, 10 en 15 van de Faillissementswet;