Uitspraken

Beroepsgronden tegen bestreden besluit 1

Is bestreden besluit 1 onzorgvuldig?

5. Eiseres betoogt dat bestreden besluit 1 in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel is. De omgevingsvergunning voor de tent is enkel geweigerd op basis van een negatief welstandadvies en niet wegens strijd met de planregels. Met betrekking tot dat advies is door eiseres ook gevraagd om een gesprek, maar dat is er nooit gekomen. Door vervolgens een last onder dwangsom op te leggen, wordt volgens eiseres onzorgvuldig gehandeld.

De rechtbank volgt het betoog van eiseres niet. Tussen partijen is niet in geschil dat voor het plaatsen van de tent een omgevingsvergunning vereist is en dat eiseres hierover niet beschikt. Dat betekent dat het college in beginsel bevoegd is om handhavend op te treden, omdat sprake is van een overtreding. De rechtbank acht het niet onzorgvuldig dat het college een last onder dwangsom oplegt zonder voorafgaand een gesprek tussen eiseres en de welstandscommissie af te wachten. Het college heeft dit advies gevraagd in het kader van een legalisatieonderzoek. Eiseres kan zich uitlaten over het voornemen om tot handhaven over te gaan en kan in dit verband ook reageren op de informatie die het college heeft ingewonnen. Bovendien staat het eiseres vrij om een aanvraag in te dienen voor een omgevingsvergunning. Als in dat kader een bouwplan wordt voorgelegd aan de welstandscommissie, kan eiseres ook reageren op het advies. De rechtbank merkt op dat eiseres ook gesproken heeft met de welstandscommissie en alternatieven heeft besproken. De last onder dwangsom heeft echter betrekking op de plaatsing van de tent, niet op het realiseren van eventuele alternatieven.

Het betoog slaagt niet.

Is bestreden besluit 1 onvoldoende gemotiveerd?

6. Eiseres betoogt daarnaast dat bestreden besluit 1 onvoldoende gemotiveerd is. In bestreden besluit 1 wordt namelijk ten onrechte overwogen dat het overnemen van een welstandsadvies geen nadere motivering behoeft. Dit klemt temeer, omdat eiseres in haar bezwaar expliciet heeft aangegeven het niet eens te zijn met de inhoud van het welstandsadvies. Ook heeft het college ten onrechte overwogen dat een gevraagde omgevingsvergunning bij een negatief welstandsadvies moet worden geweigerd. Dat is volgens eiseres niet waar en in strijd met artikel 2.10, eerste lid, aanhef en onder d, van de Wabo.

Daar komt bij dat in bestreden besluit 1 wordt verwezen naar de “Welstandsnota Haaren”. Volgens eiseres is discutabel of de daarin opgenomen criteria met betrekking tot overkappingen op onderhavig geval van toepassing zijn. Het gaat in dit geval namelijk om een horecagelegenheid en niet om een burgerwoning.

Het college stelt zich op het standpunt dat, op grond van vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling), het advies van de welstandscommissie mag worden overgenomen zonder nadere toelichting. Dat is anders indien een tegenadvies wordt overgelegd dan wel wanneer wordt aangevoerd dat het welstandsadvies in strijd is met de criteria uit de welstandsnota. Dat heeft eiseres niet gedaan. Daarom heeft het college van het welstandsadvies uit mogen gaan.

Wat artikel 2.10 van de Wabo betreft, stelt het college zich op het standpunt dat dit een bevoegdheid van het college betreft, op grond waarvan in afwijking van het advies van de welstandscommissie alsnog een omgevingsvergunning moet worden verleend. Het college heeft geen redenen om gemotiveerd van het advies van de welstandscommissie af te wijken. Een aanvraag om een omgevingsvergunning zal daarom worden geweigerd.

Het college ziet niet in waarom de “Welstandsnota Haaren” niet van toepassing zou zijn. Nergens in de welstandsnota is vermeld dat de criteria uitsluitend bedoeld zijn voor burgerwoningen.

De rechtbank volgt het betoog van eiseres niet. Hoewel het college niet aan een welstandsadvies is gebonden en de verantwoordelijkheid voor welstandstoetsing bij hem berust en niet bij een commissie, mag het college wel een advies van die commissie volgen, nadat het is nagegaan of dit advies op zorgvuldige wijze tot stand is gekomen, de redenering daarin begrijpelijk is en de getrokken conclusies daarop aansluiten. Deze verplichting is neergelegd in artikel 3:9 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) voor de wettelijk adviseur en volgt uit artikel 3:2 van de Awb voor andere adviseurs. Het overnemen van een welstandsadvies behoeft in beginsel geen nadere toelichting. Dit is anders indien de aanvrager of een derde-belanghebbende een advies van een andere deskundig te achten persoon of instantie heeft overgelegd dan wel concrete aanknopingspunten voor twijfel aan de zorgvuldigheid van de totstandkoming van het advies, de begrijpelijkheid van de in het advies gevolgde redenering of het aansluiten van de conclusies daarop naar voren heeft gebracht.1 Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres dat niet gedaan. De rechtbank merkt daarbij bovendien op dat in dit geval sprake is van een welstandsadvies in het kader van een legalisatieonderzoek en niet van een aanvraag om een omgevingsvergunning.

De rechtbank is van oordeel dat het college voldoende heeft onderbouwd waarom het college niet is afgeweken van het advies. De rechtbank ziet verder niet in waarom de “Welstandsnota Haaren” niet van toepassing zou zijn op horecagelegenheden. Deze zijn niet in de welstandsnota uitgesloten. Dat heeft eiseres ook niet betwist heeft.

Het betoog slaagt niet.

Is bestreden besluit 1 onevenredig?

7. Eiseres betoogt voorts dat bestreden besluit 1 onevenredig is. Er is sprake van een lang bestaande situatie, eiseres was bereid tot overleg en zij had gevraagd om een gesprek met de welstandscommissie en er zijn legalisatiemogelijkheden. Eiseres geeft daarbij aan dat op dit moment nog een procedure loopt om tot een omgevingsvergunning te komen.

De rechtbank volgt het betoog van eiseres niet. Uit de uitspraak van de Afdeling van 2 februari 20222 volgt dat bij beantwoording van de vraag of een besluit evenredig is, moet worden beoordeeld of het besluit geschikt en noodzakelijk is om het doel te bereiken, en of de maatregel evenwichtig en niet onredelijk bezwarend is voor de belanghebbende.

Naar het oordeel van de rechtbank is het opleggen van een last onder dwangsom voor het zonder vereiste omgevingsvergunning aanwezig hebben van een bouwwerk (tent) een geschikt en noodzakelijk middel om te komen tot beëindiging van de overtreding. Ook is geen sprake van onredelijk bezwarende gevolgen voor eiseres. De rechtbank betrekt daarbij dat het verwijderen van een tent relatief eenvoudig en niet verstrekkend is. Verder mag het college de diverse overlastmeldingen met betrekking tot de tent bij de afweging betrekken. Dat de tent reeds geruime tijd aanwezig was, acht de rechtbank evenmin een reden om aan te nemen dat handhaving onevenredig is. Dat betekent immers ook dat eiseres juist langere tijd gebruik heeft kunnen maken van een illegaal aanwezig bouwwerk. De rechtbank gaat ook niet mee in het betoog van eiseres dat handhaving onevenredig is. Er bestaat geen concreet zicht op legalisering, enkel omdat eiseres bereid was tot overleg. De rechtbank verwijst naar hetgeen hierboven is overwogen.

Is bestreden besluit 1 in strijd met het handhavingsbeleid en/of het gelijkheidsbeginsel?

8. Eiseres betoogt dat de last onder dwangsom voor zover deze ziet op het overschrijden van de geluidniveaus evident in strijd is met het gelijkheids-, zorgvuldigheids- en evenredigheidsbeginsel. Er is op ongemotiveerde, onredelijke en onevenredige wijze afgeweken van het handhavingsbeleid. Het college heeft zich volgens eiseres ten onrechte blind gestaard op enkele klachten van omwonenden.

De rechtbank oordeelt dat het beroep van eiseres op het gelijkheidsbeginsel en op het ongemotiveerd afwijken van het handhavingsbeleid onvoldoende onderbouwd is. Zij heeft geen gelijke gevallen aangewezen noch heeft zij uiteengezet op welke punten sprake is van afwijking van het handhavingsbeleid.

Het betoog slaagt niet.

Beroepsgronden tegen bestreden besluit 2

Zijn de geluidmetingen deugdelijk verricht?

Eiseres voert aan dat zij dit ook al in de bezwaarfase heeft ingebracht, maar dat hier ten onrechte niet op is ingegaan. Daarom is volgens eiseres ook sprake van een motiveringsgebrek in bestreden besluit 2.

De rechtbank volgt het betoog van eiseres niet. Anders dan eiseres betoogt, is het op grond van de Handleiding meten en rekenen Industrielawaai 1999 (de Handleiding) toegestaan om onbemande geluidmetingen te verrichten. De geluidmeters moeten daarbij juist op de gevel van het geluidgevoelig object worden geplaatst om inzicht te krijgen in het geluidniveau op die gevel. Het verkeerslawaai is, anders dan eiseres betoogt, ook in de geluidmeting meegenomen. Dhr. Brouwer heeft ter zitting nader uitgelegd dat de pieken in de metingen de voorbijrijdende auto’s zijn en dat deze pieken worden weggefilterd. Het piekgeluid in verband met aankomende en vertrekkende bezoekers moet ingevolge artikel 2.18, derde lid, onder a, van het Abm buiten beschouwing worden gelaten. In dit geval is het langtijdgemiddelde beoordelingsniveau gemeten en is geconstateerd dat de hiervoor geldende grenswaarden werden overschreden. Bovendien blijkt uit de rapporten duidelijk dat de muziek hoorbaar was. Daarmee resteert het muziekgeluid afkomstig van de inrichting van eiseres. Dit betoog van eiseres is dan ook feitelijk onjuist evenals haar stelling dat gevelcorrectiefactoren ontbreken. Uit de tabellen 1 tot en met 4, vierde kolom, uit het geluidrapport van 27 juni 2022 blijkt dat een gevelcorrectiefactor van -3 dB (en een meteocorrectie) is toegepast. Daargelaten of de geluidspecialist beëdigd is of niet, verplicht de Handleiding niet dat een geluidspecialist beëdigd moet zijn. Ook dat betoog gaat daarom niet op. Anders dan eiseres betoogt, heeft het college ook terecht aan de algemene normering uit het Abm getoetst. Eiseres beschikt immers niet over een vergunning met maatwerkvoorschriften. Bij de metingen is het stemgeluid van bezoekers terecht meegenomen. Het was een verwarmd en overdekt terras en het geluid van bezoekers van dit terras hoeft niet buiten beschouwing te worden gelaten op grond van artikel 2.18, eerste lid, onder a, van het Abm.

De rechtbank hecht er voorts waarde aan te benoemen dat het forse overschrijdingen betreft van 19 en 27 dB(A).

Op hetgeen eiseres hierover naar voren heeft gebracht, is het college in de beslissing op bezwaar ingegaan met verwijzing naar het advies van de bezwaarschriftencommissie.

Het betoog slaagt niet.

Is invordering onevenredig of onzorgvuldig zonder tussentijdse waarschuwing?

10. Eiseres betoogt dat zij is benadeeld doordat, in strijd met het gelijkheids- en zorgvuldigheidsbeginsel, de resultaten van de geluidmetingen niet gelijk na de meting aan eiseres zijn medegedeeld, zodat zij daarvan gelijk op de hoogte was en een eventuele tweede en volgende overtreding kon worden voorkomen. De overtreder dient in de gelegenheid te worden gesteld een herhaling van een overtreding te voorkomen. Dat is hierdoor niet gebeurd. Ter zitting heeft eiseres ook aangegeven dat direct op de dag van de oplegging van de last onder dwangsom een geluidmeting heeft plaatsgevonden. Ook dat is onevenredig.

De rechtbank acht het overleggen van het stuk niet in strijd met een goede procesorde. De rechtbank betrekt hierbij dat het stuk is ingediend naar aanleiding van een argument dat eiseres zelf pas ter zitting voor het eerst naar voren heeft gebracht.

Uit het door het college overgelegde stuk constateert de rechtbank dat de last onder dwangsom op 10 juni 2022 aan eiseres is opgelegd. Op grond van artikel 6.1, eerste lid, van de Wabo treedt het de last onder dwangsom de dag na bekendmaking daarvan in werking.

Dat betekent dat de geluidmeting van 10 juni 2022 niet tot verbeuring van dwangsommen heeft kunnen leiden omdat het besluit op dat moment nog niet in werking was getreden. Dit heeft het college ter zitting ook erkend. Bestreden besluit 2 is op dit punt onjuist. De geconstateerde overtredingen bij de geluidmetingen van 11, 12 en 17 juni 2022 heeft het college wel terecht aan het invorderingsbesluit ten grondslag gelegd. Het was daartoe niet verplicht eiseres tussentijds te waarschuwen dat dwangsommen zijn verbeurd. De rechtbank gaat er hierbij van uit dat het besluit aan eiseres persoonlijk is uitgereikt zodat eiseres had kunnen weten dat het college zou kunnen gaan controleren.