Uitspraken

1.1.

De rechtbank bespreekt de vorderingen in conventie en in reconventie gezamenlijk, omdat zij nauw met elkaar samenhangen en een spiegelbeeld van elkaar zijn.

1.1.

De rechtbank heeft tijdens de mondelinge behandeling met de raadslieden gesproken over de souplesse die de Hoge Raad voorschrijft wat betreft de verpanding van vorderingen. De curator heeft in de dagvaarding, als voorbeeld, gewezen op het arrest van 20 september 2002 (NJ 2004/182 (Mulder/ Rabobank)) en het overzicht van jurisprudentie in de conclusie voor NJ 2020/152. Het gaat in veel arresten om de identificatie van de vorderingen die worden verpand. Het gaat er dan om dat de pandakte zodanige gegevens dient te bevatten dat achteraf aan de hand daarvan objectief kan worden vastgesteld op welke vorderingen deze betrekking heeft. De situatie hier is net anders: de rechtbank moet vooral de definitie van “Cliënten” in de pandakte beoordelen (zie hierna), maar het komt op hetzelfde neer. De vraag is ook hier: is er een geldige verpanding van de vordering op TPC?

1.1.

De rechtbank neemt bij de beantwoording van deze vraag de volgende aspecten in aanmerking.

• -

  In de definitie van “Cliënten” in de pandakte staat uitdrukkelijk de term “Impuls Krediet”. Personen die een dergelijk krediet hebben gesloten bij Atlantis zijn de “Cliënten” die in de pandakte overgaan tot verpanding.

• -

  De overeenkomst tussen Atlantis en TPC vermeldt de naam “Impuls Krediet” niet. Nergens in dat document staat dat een dergelijke overeenkomst in dat document aan de orde is. Nergens in dat document staat een formulering waar zoiets uit zou kunnen worden afgeleid. Dit roept de vraag op of TPC behoort tot de “Cliënten” die in de pandakte overgaan tot verpanding.

• -

  De overeenkomst tussen Atlantis en TPC is genummerd 2 van 20 tot en met 20 van 20; bladzijde 1 van 20 is niet overgelegd en onduidelijk is of deze bladzijde belangrijke informatie bevat zoals een naam of beschrijving van de overeenkomst (is dit een “Impuls Krediet” in de zin van de pandakte of staat op bladzijde 1 een andere naam?). Bovenaan bladzijde 2 van 20 staat geen koptekst of titel en dat roept de vraag op of er relevante informatie staat op bladzijde 1 van 20.

• -

  Atlantis heeft in haar conclusie en tijdens de mondelinge behandeling wisselende verklaringen gegeven wat betreft de aard van haar overeenkomst met TPC. Gaat het bij die overeenkomst om kredietverstrekking of bevoorschotting? Atlantis heeft geen duidelijk standpunt hierover ingenomen.

1.1.

De rechtbank komt in deze context tot de conclusie dat er zoveel vragen en onzekerheden zijn, dat de vordering van de curator in conventie voldoende is gemotiveerd en niet voldoende is weersproken, terwijl de vordering van Atlantis in reconventie niet voldoende is gemotiveerd tegenover de betwisting door de curator. De souplesse van de Hoge Raad op dit gebied heeft grenzen en houdt een keer op. De documentatie moet op orde zijn en dat is hier niet het geval. Zie de bullets hiervoor.

1.1.

De rechtbank beoordeelt drie nadere standpunten van Atlantis en beslist dat deze ongegrond zijn.

 Standpunt 1.
Atlantis heeft naar voren gebracht dat haar overeenkomst met TPC een “Impuls Krediet” was. Atlantis heeft tijdens de mondelinge behandeling verteld dat het product “Impuls Krediet” haar standaard product voor alle klanten was (in de relevante periode) en dat alle klanten dus dit product hadden. Zij vindt dat de pandakte dus de strekking heeft namens alle klanten van het bedrijf tot verpanding over te gaan.
De rechtbank verwerpt dit standpunt. Het standpunt van Atlantis is naar het oordeel van de rechtbank niet voldoende gemotiveerd omdat de naam “Impuls Krediet” niet voorkomt in het (beschikbare deel van het) document tussen Atlantis en TPC. Zie ook de bullets hiervoor. Atlantis heeft haar standpunten verder niet concreet gemaakt aan de hand van informatie en documentatie uit haar administratie.

 Standpunt 2.
Atlantis heeft naar voren gebracht dat het de wil en de bedoeling van haar en TPC is geweest om alle vorderingen op derden inclusief de vordering op het UWV te verpanden.
De rechtbank verwerpt dit standpunt. Ook als dit standpunt klopt, is dat niet genoeg voor een ander oordeel, omdat de documentatie voor de verpanding niet op orde is. Een akte is vereist voor de verpanding.

 Standpunt 3.

Atlantis heeft naar voren gebracht dat de bestuurder van TPC vindt dat het UWV aan Atlantis moet betalen.

1.1.

Atlantis heeft geen concrete feiten benoemd die zich voor bewijslevering lenen en tot een ander oordeel in de zaak kunnen leiden. De rechtbank biedt daarom geen gelegenheid voor bewijslevering en wijst direct eindvonnis.

1.1.

De curator krijgt gelijk. Het moet er in dit geding voor worden gehouden dat Atlantis geen pandrecht heeft. De overige standpunten van partijen behoeven verder geen behandeling.

1.1.

De rechtbank wijst de vordering wat betreft de vergoeding van buitengerechtelijke kosten af. Het gaat hier niet om de incasso van een geldvordering. Daar komt bij dat te weinig is gesteld over inspanningen op dit gebied, anders dan de werkzaamheden die vallen onder de geliquideerde proceskostenvergoeding.

1.1.

Atlantis krijgt grotendeels ongelijk en wordt in de proceskosten in conventie en in reconventie veroordeeld.