Uitspraken

4.1.

In onderhavige aanbestedingsprocedure stelt de voorzieningenrechter voorop dat de Aanbestedingswet 2012 van toepassing is, en dan met name:

• -

  Deel 1 Aanbestedingswet 2012 (beginselen bij Europese aanbestedingen);

• -

  Artikel 2.38 en artikel 2.39 Aanbestedingswet 2012 (bijzondere voorschriften betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten voor sociale en andere specifieke overheidsdiensten);

• -

  De in artikel 2.39 lid 2 genoemde paragrafen van deel 2 van de Aanbestedingswet 2012, en

• -

  Deel 4 Aanbestedingswet 2012.

4.2.

Daarnaast is de Gemeente gebonden aan de algemene beginselen van behoorlijk bestuur (artikel 3:14 BW). Hieronder valt ook het zorgvuldigheidsbeginsel op grond waarvan de Gemeente ervoor dient zorg te dragen dat de tarieven waarvoor de Wmo-begeleiding (perceel 1) en de Maatwerkvoorziening Dagbesteding GGZ (perceel 3) dient te worden uitgevoerd op zorgvuldige wijze worden vastgesteld.

4.3.

De bezwaren van GGZE zien – kort gezegd – op het niet in acht nemen van het zorgvuldigheidsbeginsel. De Gemeente heeft er op haar beurt op gewezen dat het haar vrij staat de tarieven te bepalen voor de zorg die zij inkoopt om aan haar zorgplicht te voldoen. De Rijksoverheid heeft de prijsbepaling door de gemeenten van de maatschappelijke ondersteuning in art. 2.6.6. Wmo 2015 jo art. 5.4 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015 gereguleerd. Deze bepaling dient als een instructienorm voor de gemeenten maar niet als een waarborgnorm, waarop door GGZE rechtstreeks een beroep kan worden gedaan, te worden gekwalificeerd. Vgl. de conclusie van de AG mr B.J. Drijver van 26 februari 2021, ECLI:NL:OHR:2021:181, nr. 4.25. Art. 5.4 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015 is door de Gemeente geconcretiseerd in artikel 4.12 van de Verordening Sociaal Domein gemeente Eindhoven (‘Verhouding prijs en kwaliteit levering voorziening door derden’). Dit artikel bepaalt:

a. een vaste prijs, die geldt voor een inschrijving als bedoeld in de Aanbestedingswet 2012 en het aangaan overeenkomst derde; of

b. een reële prijs die geldt als ondergrens voor:

2. Het college stelt de prijzen, bedoeld in het eerste lid, vast:

a. overeenkomstig de eisen aan de kwaliteit van die dienst, waaronder de eisen aan de deskundigheid van de beroepskracht, bedoeld in artikel 2.1.3, tweede lid, onderdeel c van de Wmo, en

b. rekening houdend met de continuïteit in de hulpverlening, bedoeld in artikel 2.6.5., tweede lid, van de Wmo, tussen degenen aan wie de dienst wordt verstrekt en de betrokken hulpverleners.

3. Het college baseert de vaste prijs of de reële prijs op de volgende kostprijselementen:

a. de kosten van de beroepskracht;

b. redelijke overheadkosten;

c. kosten voor niet productieve uren van de beroepskrachten als gevolg van verlof, ziekte, scholing en werkoverleg;

d. reis- en opleidingskosten;

e. indexatie van de reële prijs voor het leveren van een dienst;

f. overige kosten als gevolg van door de gemeente gestelde verplichtingen voor aanbieders waaronder rapportageverplichtingen en administratieve verplichtingen.

4. Het college kan het eerste lid, onderdeel b, buiten beschouwing laten indien bij de inschrijving aan de derde de eis wordt gesteld een prijs voor de dienst te hanteren die gebaseerd is op hetgeen gesteld is in het tweede en derde lid. Het college controleert of aan de eis is voldaan en informeert nadien de gemeenteraad.”

4.4.

De bezwaren van GGZE zien op twee percelen van de aanbesteding; te weten, perceel 1: Wmo-begeleiding en perceel 3: Wmo-maatwerkvoorziening dagbesteding GGZ.

4.5.

Perceel 1 ziet op begeleiding van inwoners van 18 jaar of ouder, voor zover deze niet in aanmerking komen voor ondersteuning onder de Wet langdurige zorg (Wlz) dan wel behandeling onder de Zorgverzekeringswet (Zvw). Vaststaat derhalve naar het oordeel van de voorzieningenrechter dat de Gemeente Wmo-begeleiding inkoopt en geen behandeling.

4.6.

Binnen perceel 3 wordt dagbesteding ingekocht en dat valt onder te verdelen in twee categorieën: basisdagbesteding en de maatwerkvoorziening dagbesteding. Daarbij zit het onderscheid in de mate van ernst van het probleemgedrag van de inwoner.

4.7.

GGZE geeft aan dat de Gemeente ten onrechte is uitgegaan van de CAO VVT. Volgens GGZE dient de Gemeente uit te gaan van de CAO GGZ als de begeleiding wordt verricht door een medewerker die werkzaam is bij een GGZ-instelling. Hier gaat de voorzieningenrechter aan voorbij, nu GGZE dit standpunt onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt. De Gemeente heeft immers betoogd dat zij geen GGZ-zorg wenst in te kopen, en daarom ook kan worden volstaan om te rekenen met de CAO VVT.

4.8.

Wat de voorzieningenrechter betreft heeft de Gemeente voldoende toegelicht hoe de door haar bepaalde prijzen zijn vastgesteld, zij rekening heeft gehouden met de elementen waarmee rekening moet worden gehouden en heeft zij laten zien bij de prijsbepaling niet over één nacht ijs te zijn gegaan. Niet alleen heeft de Gemeente de prijsbepaling zorgvuldig voorbereid, zij heeft haar prijsbepaling ook nog eens laten toetsen door onderzoeksbureau [A] .

4.9.

Tijdens de mondelinge behandeling heeft GGZE in een anderhalf uur durend betoog een groot aantal (nieuwe) kritiekpunten op de prijsvaststelling door de Gemeente naar voren gebracht. Opvalt dat GGZE enerzijds haar kritiek scherp formuleert, maar anderzijds haar kritiek niet doeltreffend is en GGZE geen gaten in de verdediging van de Gemeente heeft geschoten. Als voorbeeld noemt de voorzieningenrechter de door GGZE veronderstelde discrepantie tussen de productomschrijvingen en de “toepasselijkheid” van de CAO VVT. Omdat GGZE weinig tot niets heeft gezegd over de achtergronden en de inhoud van de CAO VVT en het niet aan de voorzieningenrechter is om naar die CAO ambtshalve onderzoek te doen, heeft GGZE niet aannemelijk gemaakt dat de door de Gemeente gevraagde ondersteuning niet geleverd kan worden door werknemers met een achtergrond, opleiding en ervaring waarop de CAO VVT ziet.

4.10.

Daar waar GGZE betoogt dat de tarieven niet reëel zijn, omdat deze voor haar - met een beroep op haar eigen kostenstructuur - niet kostendekkend zijn, gaat zij eraan voorbij dat het aan de Gemeente als aanbestedende dienst is om een reëel tarief te betalen voor de zorg die zij inkoopt. Daarbij geldt niet als eis dat dit tarief voor iedere individuele aanbieder kostendekkend moet zijn.

4.11.

Omdat GGZE niet aannemelijk heeft gemaakt dat de Gemeente onzorgvuldig jegens haar handelt door de (hoogte van de) prijzen die zij voor de aanbesteding hanteert, dienen de vorderingen van GGZE te worden afgewezen. Ook een belangenafweging dient in het voordeel van de Gemeente uit te vallen nu zij enerzijds een groot belang erbij heeft dat de aanbesteding kan worden voortgezet (de bestaande contracten eindigen immers op 1 januari 2022) en anderzijds geen of onvoldoende twijfel is gerezen dat de door de Gemeente gevraagde ondersteuning niet voor de door haar gehanteerde prijzen kan worden geleverd.

4.12.

4.13.

De door de Gemeente gevorderde nakosten zullen op de hierna te melden wijze worden toegewezen.