Uitspraken

Gelet op hun onderlinge samenhang zullen de vorderingen in conventie en in reconventie hierna gezamenlijk worden besproken.

In een executiegeschil als het onderhavige, waarbij het erom gaat of dwangsommen zijn verbeurd omdat een bevel tot nakoming van een gebod of verbod niet of niet voldoende is nageleefd, heeft de rechter niet tot taak de door de rechter besliste rechtsverhouding zelfstandig opnieuw te beoordelen, maar dient hij zich ertoe te beperken de ter uitvoering van het veroordelend vonnis verrichte handelingen te toetsen aan de inhoud van de veroordeling, zoals deze door uitleg moet worden vastgesteld. Daarbij dient de rechter het doel en de strekking van de veroordeling tot richtsnoer te nemen in die zin dat de veroordeling niet verder strekt dan tot het bereiken van het daarmee beoogde doel.

Techsharks is veroordeeld om binnen zeven dagen na dit vonnis [gedaagde] weer tewerk te stellen in de overeengekomen functie van operationeel directeur. Tussen partijen staat vast dat het vonnis op 17 september 2019 aan Techsharks is betekend. [gedaagde] maakt aanspraak op verbeurde dwangsommen vanaf 25 september 2019 tot en met 8 oktober 2019, omdat Techsharks niet aan de veroordeling heeft voldaan.

Techsharks heeft zich primair op het standpunt gesteld dat het vonnis van de kantonrechter van 11 september 2019 niet executabel is, omdat de titel die [gedaagde] heeft gekregen onvoldoende concreet en bepaalbaar de verplichtingen van Techsharks weergeeft om voor tenuitvoerlegging vatbaar te kunnen zijn. Dit verweer faalt. De veroordeling van de kantonrechter is duidelijk: Techsharks moet [gedaagde] weer te werk te stellen in de overeengekomen functie van operationeel directeur. Zoals hiervoor onder r.o. 5.1. is overwogen dient de voorzieningenrechter de ter uitvoering van het vonnis verrichtte handelingen te toetsen aan de inhoud van de veroordeling, zoals deze door uitleg moet worden vastgesteld. Daarbij dient het doel en strekking van de veroordeling tot richtsnoer te worden genomen. Daarmee zijn de verplichtingen uit hoofde van de veroordeling, zoals hierna zal blijken, voldoende bepaalbaar om tot executie over te kunnen gaan.

De kantonrechter heeft in r.o. 4.5. overwogen dat Techsharks het argument van een verstoorde arbeidsrelatie niet aan de maatregel van non actiefstelling ten grondslag heeft kunnen leggen. Volgens de kantonrechter heeft de rechter in de ontbindingsprocedure geoordeeld dat geen sprake is van een voldragen g-grond (te weten een verstoorde arbeidsverhouding) en na die beschikking is volgens de kantonrechter niets meer veranderd, omdat [gedaagde] al die tijd niet heeft gewerkt. In r.o. 4.6. heeft de kantonrechter verder overwogen dat ook het tweede argument van Techsharks, dat een ingrijpende organisatieverandering heeft plaatsgevonden, met als gevolg dat de functie van [gedaagde] inmiddels is komen te vervallen, niet aan de non actiefstelling ten grondslag kan worden gelegd. De kantonrechter heeft geoordeeld dat op basis van hetgeen partijen naar voren hebben gebracht, niet kan worden geconcludeerd dat terugkeer van [gedaagde] niet meer mogelijk is omdat die functie als zodanig binnen Techsharks niet meer zou bestaan. Tegen deze achtergrond is in r.o. 4.7 overwogen en onder r.o. 5 beslist dat de gevorderde wedertewerkstelling wordt toegewezen en dat Techsharks [gedaagde] weer moet tewerk stellen in de overeengekomen functie van operationeel directeur.

In het licht van deze overwegingen is het doel en de strekking van de veroordeling van de kantonrechter om de bestaande situatie van vóór de op non actiefstelling te handhaven. Dit betekent dat [gedaagde] weer te werk gesteld moet worden in zijn functie zoals deze bestond voor de op non actiefstelling van [gedaagde] . Nu tussen partijen geen sprake is van een op schrift gestelde arbeidsovereenkomst, moet voor de uitleg van de inhoud van de veroordeling aansluiting worden gezocht bij de taken en verantwoordelijkheden zoals [gedaagde] die waren toebedeeld tot aan zijn op non actiefstelling.

Niet in geschil is tussen partijen dat [gedaagde] , in de functie van operationeel directeur, binnen Techsharks verantwoordelijk was voor HRM / personeelsbeleid, Marketing automation, Finance en backoffice en de gezamenlijke aansturing met de commercieel directeur van de teamleiders binnen de Techsharks-organisatie. In randnummer 51 van haar pleitnota in het kort geding dat heeft geleid tot het vonnis van 11 september 2019 heeft Techssharks zelf de functie van [gedaagde] met zoveel woorden omschreven (prod. 22 van Techsharks). Voorts kan uit een door Techsharks in de procedure bij het UWV overgelegd organogram worden afgeleid dat [gedaagde] verantwoordelijk was voor Missie en Visie, Data Marketing, IT, Ondersteuning aansturing TL en HRM beleid.

Vast staat dat Techsharks [gedaagde] in het kader van de wedertewerkstelling heeft belast met een speciale opdracht om, op een andere locatie, te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn met betrekking tot de groei en ontwikkeling van Techsharks in gebieden waar Techsharks nu nog niet actief is. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is daarmee voldoende aannemelijk dat [gedaagde] niet in zijn oorspronkelijke functie is te werk gesteld. Het verstrekken van een dergelijke opdracht valt immers niet binnen de primaire verantwoordelijkheden die [gedaagde] had op basis van zijn takenpakket zoals hiervoor in r.o. 5.7. omschreven. Ook overigens is niet gebleken dat [gedaagde] met dezelfde taken is belast als voor de op non actiefstelling. Techsharks heeft ook erkend dat zij [gedaagde] niet heeft te werk gesteld in de functie zoals die gold voor de non actiefstelling van [gedaagde] . Ter zitting heeft de heer [A] desgevraagd expliciet verklaard dat het niet mogelijk is om [gedaagde] weer te werk te stellen in de functie van operationeel directeur, simpelweg omdat deze functie is vervallen en de taken en verantwoordelijkheden uit die functie zijn overgedragen aan andere werknemers. Techsharks heeft een andere structuur neergezet en het past volgens haar niet [gedaagde] daar tussen te zetten.

Techsharks miskent daarmee dat dit argument door de kantonrechter juist is gewogen, waarbij de kantonrechter heeft geoordeeld dat niet aannemelijk is geworden dat de functie van operationeel directeur is vervallen. Techsharks is derhalve gehouden [gedaagde] in die functie te werk te stellen, ook als dat betekent dat de organisatie weer zodanig moet worden aangepast dat [gedaagde] zijn werkzaamheden als operationeel directeur kan verrichten. Hieraan heeft Techsharks niet voldaan.

Nu voldoende aannemelijk is dat Techsharks niet heeft voldaan aan de veroordeling in het vonnis van 11 september 2019, heeft zij dwangsommen verbeurd. De primaire, subsidiaire en meer subsidiaire vorderingen in conventie tot schorsing van de executie en het stellen van zekerheid zullen op die grond worden afgewezen. De vordering [gedaagde] te verbieden op de bedrijfslocaties van Techsharks te verschijnen zal eveneens worden afgewezen. Ook de meer subsidiaire vordering tot schorsing van de executie voor wat betreft de dwangsommen die zijn berekend over de weekenden zal worden afgewezen. In het dictum van het vonnis van de kantonrechter van 11 september 2019 wordt gesproken over een dwangsom voor iedere dag of gedeelte van een dag. Er wordt niet gesproken over werkdagen. De voorzieningenrechter ziet dan ook geen grond voor toewijzing van deze meer subsidiaire vordering.

Dat de kantonrechter in r.o. 4.7 de kanttekening heeft geplaatst dat de arbeidsovereenkomst tussen [gedaagde] en Techsharks mede wordt gekenmerkt door de gezagsverhouding die tussen werkgever en werknemer bestaat, hetgeen impliceert dat [gedaagde] redelijke instructies van zijn leidinggevende/CEO loyaal dient uit te voeren, ook als hij het daar persoonlijk niet mee eens is, kan, anders dan Techsharks stelt, niet leiden tot de conclusie dat Techsharks aan het vonnis heeft voldaan. Het is primair aan Techsharks om [gedaagde] in de functie van operationeel directeur te werk te stellen, waarbij het vervolgens aan [gedaagde] is in deze functie loyaal redelijke instructies uit te voeren.

Nu voldoende aannemelijk is dat Techsharks [gedaagde] tot op heden, ondanks de veroordeling daartoe in het vonnis van de kantonrechter van 11 september 2019, niet heeft te werk gesteld in de functie van operationeel directeur, heeft [gedaagde] voldoende belang bij toewijzing van het door hem onder 1 en 2 in reconventie gevorderde. De ter versterking van de veroordeling gevorderde dwangsom zal eveneens worden toegewezen, nu Techsharks er blijk van heeft gegeven dat de in het vonnis van de kantonrechter van 11 september 2019 neergelegde dwangsom, onvoldoende prikkel vormt het vonnis na te leven. De dwangsom zal worden beperkt als volgt.

De vordering [gedaagde] te rehabiliteren zal, bij gebrek aan voldoende (feitelijke) grondslag, worden afgewezen.

De gevorderde betaling van een bedrag aan € 24.000,00 aan verbeurde dwangsommen zal eveneens worden afgewezen. [gedaagde] heeft op grond van het vonnis van de kantonrechter van 11 september 2019 een titel om de verbeurde dwangsommen te executeren. Niet valt in te zien welk belang zij daarnaast heeft bij de gevorderde veroordeling tot betaling van een bedrag van € 24.000,00.

Techsharks zal zowel in conventie als in reconventie als de (overwegend) in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] in conventie worden begroot op:

- griffierecht € 297,00

- salaris advocaat conventie 980,00

Totaal € 1.277,00