Uitspraken

Volgens [gedaagde] klopt het door Bergermeer gevorderde bedrag niet, omdat er onvoldoende rekening is gehouden met de door hem verrichte betalingen. Dat verweer faalt. Uit de dagvaarding blijkt dat het door Bergermeer gevorderde bedrag bestaat uit 12 openstaande huurtermijnen. [gedaagde] heeft bij zijn conclusie van antwoord bankafschriften overgelegd waaruit blijkt dat hij 11 maandtermijnen heeft betaald. Aangezien de huurovereenkomst 23 maanden heeft geduurd stelt de kantonrechter vast dat er 12 maandtermijnen onbetaald zijn gelaten, hetgeen overeenkomt met de vordering van Bergermeer.

Wat betreft de coronamaatregelen en de als gevolg daarvan verplichte sluiting van de onderneming van [gedaagde] overweegt de kantonrechter als volgt. Door de Hoge Raad is bepaald dat deze situatie in beginsel moet worden aangemerkt als een onvoorziene omstandigheid. Dit is niet alleen het geval als een bedrijfspand moet worden gesloten, maar ook als in verband met de coronapandemie overheidsmaatregelen gelden die een geringere mogelijkheid tot exploitatie van het gehuurde tot gevolg hebben. Vast staat dat onderneming van [gedaagde] als gevolg van de coronamaatregelen enige tijd gesloten is geweest. Deze omstandigheid is van dien aard dat Bergermeer in beginsel naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid geen ongewijzigde instandhouding van de huurovereenkomst mag verwachten. Partijen hebben één en ander niet in de huurovereenkomst verdisconteerd en mochten redelijkerwijs over en weer ook niet van elkaar verwachten dat dit wel het geval zou zijn. Nu geen van beide partijen van die situatie enig verwijt kan worden gemaakt, ligt het in de rede om de nadelige financiële gevolgen van de corona-uitbraak over beide partijen te verdelen.

De huurvermindering dient volgens de Hoge Raad als volgt te worden berekend. Eerst wordt bepaald met welk percentage de omzet van huurder is gedaald als gevolg van de coronacrisis. Dat percentage wordt gedeeld door twee. Het gevonden percentage wordt als aftrek toegepast op het deel van de huur dat resteert na vermindering met het aan de huur toe te rekenen deel van de Tegemoetkoming Vaste Lasten (hierna: TVL) waarop de huurder over de desbetreffende periode recht heeft. Het ligt op de weg van [gedaagde] , die zich immers op onvoorziene omstandigheden beroept, om zijn financiële nadeel te stellen en te onderbouwen.

De kantonrechter oordeelt dat [gedaagde] onvoldoende heeft onderbouwd met welk bedrag de huurprijs moet worden verminderd. Laat staan met een bedrag van € 2.250,40. [gedaagde] heeft slechts een brief met daarin een berekening overgelegd, maar heeft die berekening niet onderbouwd door middel van stukken. Dit had hij wel moeten doen, omdat zowel de kantonrechter als Bergmeer moeten kunnen controleren of de berekening klopt. Daar komt nog bij dat in de berekening ten onrechte geen onderscheid is gemaakt tussen de huur van de winkel- en de woonruimte, hetgeen wel had gemoeten, omdat alleen voor de winkelruimte aanspraak gemaakt kan worden op huurprijsvermindering. Tot slot merkt de kantonrechter nog op dat [gedaagde] zijn berekening heeft gebaseerd op cijfers uit 2021, terwijl de huurovereenkomst eind 2020 al is geëindigd. De berekening had dan ook gebaseerd moeten zijn op de cijfers van 2020. Het voorgaande heeft tot gevolg dat het verzoek van [gedaagde] om de huurprijs te verminderen zal worden afgewezen.

[gedaagde] heeft aangevoerd dat het gehuurde zich aan het begin van de huurovereenkomst is slechte staat bevond. Omdat [gedaagde] ervan uitging dat hij het gehuurde langere tijd zou huren, heeft hij meerdere investeringen gedaan die zich door het eindigen van de huurovereenkomst niet hebben terugverdiend. De kantonrechter stelt vast dat [gedaagde] op geen enkele wijze heeft onderbouwd welke investeringen hij heeft gedaan en welke gevolgen dit zou moeten hebben voor de vordering van Bergermeer. Zo heeft [gedaagde] geen beroep op verrekening met schade gedaan en is er door hem geen tegenvordering ingesteld. Aan dit verweer gaat de kantonrechter voorbij. Hetzelfde geldt voor de kosten die [gedaagde] zegt te hebben gemaakt voor het verplaatsten van zijn onderneming. Ook die kosten zijn niet gespecificeerd en ook daar is door [gedaagde] geen gevolg aan verbonden.

De conclusie is de door Bergermeer gevorderde huurachterstand zal worden toegewezen. Wel zal bij het toe te wijzen bedrag rekening worden gehouden met de omstandigheid dat Bergermeer heeft aangeboden haar vordering, vanwege de nadelige gevolgen die de corona-maatregelen hebben gehad voor [gedaagde] , te verminderen met € 1.531,35. Daarnaast zal de huurachterstand ook worden verminderd met de door [gedaagde] bij aanvang van de huur betaalde borg. Op de zitting heeft Bergermeer weliswaar aangevoerd dat de borg gebruikt zou zijn voor het herstellen van schades, maar dat standpunt heeft Bergermeer onvoldoende onderbouwd. De kantonrechter oordeelt daarom dat de borg voor verrekening met de huurachterstand in aanmerking komt. Het voorgaande betekent dat [gedaagde] zal worden veroordeelt tot betaling van:

Bergermeer maakt verder aanspraak op vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten en rente. Omdat [gedaagde] in verzuim is met betaling van de huur, is hij wettelijke (handels)rente verschuldigd. De gevorderde rente wordt daarom toegewezen, zoals onder de beslissing vermeld. Bergermeer heeft verder voldoende onderbouwd dat buitengerechtelijke incassowerkzaamheden zijn verricht. Aan het verweer van [gedaagde] dat hij geen buitengerechtelijke incassokosten verschuldigd is, omdat Bergermeer niet heeft gereageerd op door hem gedane voorstellen, gaat de kantonrechter voorbij. De wet bepaalt dat een schuldeiser niet verplicht is om een betalingsregeling te treffen.1 Dat Bergermeer niet akkoord heeft willen gaan met door [gedaagde] gedane voorstellen, kan haar dan ook niet worden verweten. Gelet op de toegewezen hoofdsom zal de kantonrechter de buitengerechtelijke incassokosten matigen tot € 1.161,69.

De proceskosten komen voor rekening van [gedaagde] , omdat hij grotendeels ongelijk krijgt. [gedaagde] wordt ook veroordeeld tot betaling van € 124,00 aan nasalaris, voor zover daadwerkelijk nakosten door Bergermeer worden gemaakt.