Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie vindt dat de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten wettig en overtuigend kunnen worden bewezen.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich voor wat betreft de bewezenverklaring van de feiten gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Het oordeel van de rechtbank

De feiten zijn door verdachte begaan. Verdachte heeft de ten laste gelegde feiten bekend en de raadsman heeft geen vrijspraak voor deze feiten bepleit. Onder deze omstandigheden hoeft de rechtbank op grond van het bepaalde in artikel 359, derde lid, laatste volzin, van het Wetboek van Strafvordering de bewijsmiddelen niet uit te werken, maar kan worden volstaan met het opsommen van de bewijsmiddelen. De rechtbank heeft voor het bewijs van beide feiten de volgende bewijsmiddelen gebruikt:

Overweging

De rechtbank is van oordeel dat sprake is van een zodanig verband tussen het valselijk opmaken van de geschriften (meerdere betaalopdrachten en één factuur) en de verduistering van (een deel van) het totale geldbedrag van € 373.184,59, dat beide feiten moeten worden beschouwd als een voortgezette handeling.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte ter zake van het door de officier van justitie bewezen geachte te veroordelen tot:

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft, gelet op de persoonlijke omstandigheden van verdachte, verzocht om een lagere straf op te leggen dan geëist door de officier van justitie en geen voorwaardelijke straf op te leggen.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals ter terechtzitting is gebleken.

Ernst van het bewezen verklaarde

Verdachte heeft zich over een periode van meer dan zeven jaar schuldig gemaakt aan verduistering in dienstbetrekking van in totaal € 373.184,59. Om die verduistering mogelijk te maken heeft hij een groot aantal betalingsopdrachten en één factuur valselijk opgemaakt. Dit strafbare handelen van verdachte is pas gestopt nadat het door zijn werkgever is ontdekt en verdachte hiermee werd geconfronteerd en waarna hij is ontslagen. Als medewerker Finance en later als Chief Financial Officer was verdachte verantwoordelijk voor alle financiële bedrijfsprocessen binnen het bedrijf waar hij werkzaam was. In plaats van die processen zo in te richten dat onregelmatigheden konden worden voorkomen, heeft verdachte, voor eigen gewin, misbruik gemaakt van de tekortkomingen daarin. Verdachte heeft misbruik gemaakt van het vertrouwen dat hij van zijn werkgever kreeg, wat hem in een functie met een dergelijke verantwoordelijkheid ernstig te verwijten valt. De ernst van de verduistering, in het bijzonder de lange pleegperiode en het hoge benadelingsbedrag, acht de rechtbank van belang bij de straftoemeting.

De persoon van verdachte

De rechtbank heeft gekeken naar het strafblad van verdachte (uittreksel uit de Justitiële Documentatie) van 13 december 2023. Daaruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor het plegen van soortgelijke feiten. De rechtbank weegt dit niet in het voordeel of nadeel van verdachte mee.

De rechtbank houdt ten gunste van verdachte rekening met het feit dat hij vanaf het begin af aan heeft meegewerkt met het onderzoek - zowel van zijn werkgever als van de politie. Hij is open en eerlijk geweest, heeft spijt betuigd en heeft de door hem aangerichte schade al voor het overgrote deel vergoed. Ook acht de rechtbank het van belang dat de gebeurtenissen grote gevolgen voor verdachte hebben gehad, zoals het verliezen van zijn huis en baan. Verder ziet de rechtbank het als een positieve ontwikkeling dat verdachte hulp heeft gezocht en aan zichzelf werkt.

Strafoplegging

De oriëntatiepunten voor straftoemeting van het LOVS bij fraudedelicten met een benadelingsbedrag tussen de € 250.000 en € 500.000 rechtvaardigen in beginsel de oplegging van een vrijheidsbenemende straf van aanzienlijke duur. Kijkend naar uitspraken die zijn gedaan in vergelijkbare zaken, dan wordt doorgaans ook daadwerkelijk een onvoorwaardelijke gevangenisstraf (al dan niet in combinatie met een taakstraf) opgelegd. De rechtbank vindt de door verdachte gepleegde verduistering zo ernstig, dat zij geen aanleiding ziet hier in dit geval van af te wijken. De rechtbank zal daarom een hogere straf opleggen dan door de officier van justitie geëist. Maar gelet op de open proceshouding van verdachte en de hiervoor benoemde persoonlijke omstandigheden zal die straf wel lager uitvallen dan de LOVS-oriëntatiepunten indiceren (twaalf tot achttien maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf). Het onvoorwaardelijke deel van de gevangenisstraf valt bovendien lager uit, omdat de rechtbank daarnaast een forse werkstraf en nog een voorwaardelijke gevangenisstraf zal opleggen.

Alles overwegende is de rechtbank van oordeel dat passend en geboden is een gevangenisstraf voor de duur van zes maanden, waarvan vier maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren, en een taakstraf voor de duur van 240 uur, te vervangen door 120 dagen hechtenis.