Uitspraken

De rechtbank dient het verzoek te toetsen aan de criteria genoemd in artikel 288 Faillissementswet (‘Fw’).

Bij de beoordeling van het in artikel 288 lid 1 onder b Fw bedoelde te goeder trouw zijn van de schuldenaar wordt een gedragsmaatstaf gehanteerd om beoogd misbruik van de schuldsaneringsregeling tegen te gaan, waarbij de rechter met alle omstandigheden van het geval rekening kan houden. Daarbij spelen (onder meer) een rol de aard en de omvang van de vorderingen, het tijdstip waarop de schulden zijn ontstaan, de mate waarin de schuldenaar een verwijt kan worden gemaakt dat de schulden zijn ontstaan of onbetaald gelaten en het gedrag van de schuldenaar voor wat betreft zijn inspanningen de schulden te voldoen of acties zijnerzijds om verhaal door schuldeisers juist te frustreren. Het is daarbij aan de schuldenaar om bedoelde goede trouw aannemelijk te maken.

De rechtbank is van oordeel dat verzoekster niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij ten aanzien van het ontstaan van de schulden in de drie jaar voorafgaand aan de dag waarop het verzoekschrift is ingediend steeds “te goeder trouw” is geweest, zoals de wet dat bedoelt. De rechtbank overweegt hiertoe als volgt.

De totale schuldenlast bedroeg volgens de crediteurenlijst bij het verzoekschrift € 30.321,13 verdeeld over 15 schuldeisers. De schulden van de Gemeente Venlo betreffen vorderingen met een bedrag van € 9.742,56 en € 4.406,25. De vordering van € 4.406,25 is ontstaan door het niet nakomen van de informatieplicht en dus per definitie verwijtbaar (lees: niet te goeder trouw), en dat in de drie jaar voorafgaand aan indiening van het verzoekschrift. Verzoekster heeft immers in de periode 24 juli 2021 t/m 31 juli 2022 inkomsten ontvangen, zonder de gemeente daarvan op de hoogte te stellen. Deze inkomsten bestonden uit bijschrijvingen op de leefgeldrekening en waren afkomstig van derden uit de privékring en bedragen van derden uit onbekende kring. Dit terwijl het de verantwoordelijkheid van verzoekster is om er voor zorg te dragen dat de uitkeringsinstantie juist en volledig is geïnformeerd.

Verzoekster heeft een beroep gedaan op de hardheidsclausule. De rechtbank overweegt vooraf als volgt. Uitgangspunt is dat de hardheidsclausule in beginsel niet zal worden toegepast. Iemand die een beroep doet op de hardheidsclausule zal moeten aantonen dat het hem in minder dan drie jaar gelukt is om zijn gedrag wezenlijk te veranderen en om voor zichzelf een stabiele situatie te creëren die heel anders is dan de situatie waarin hij zich bevond op het moment dat hij niet te goeder trouw handelde bij het aangaan of onbetaald laten van schulden. Een dergelijke verandering is moeilijk te realiseren binnen zo een korte periode. Daarom zal de hardheidsclausule ook alleen in duidelijke uitzonderingsgevallen worden toegepast. Dit blijkt uit de wetsgeschiedenis.

Verzoekster heeft – omdat zij zelf niet in staat is haar financiën te regelen en overzicht te houden – beschermingsbewind geregeld en zij voert aan dat zij haar lesje heeft geleerd. De rechtbank is van oordeel dat verzoekster hiermee niet voldoende heeft aangetoond dat het haar in minder dan drie jaar is gelukt haar gedrag wezenlijk te veranderen en een stabiele situatie te creëren die heel anders is dan de situatie waarin zij zich bevond op het moment dat zij niet te goeder trouw handelde bij het aangaan of onbetaald laten van de schulden. Het beroep op de hardheidsclausule slaagt dus niet.

Uit de nagekomen stukken blijkt dat de psychiater geen medische informatie verstrekt, anders dan wat tot zijn taken behoort, en dat de huisarts zich beroept op het medisch beroepsgeheim. Door de beschermingsbewindvoerder is een verklaring overgelegd waarin staat dat verzoekster de afspraken nakomt en dat verwacht wordt dat ze dit ook zal doen tijdens de schuldsaneringsregeling. Deze verklaring is geen verklaring van een hulpverlener die deskundig is op het gebied van psychische klachten, zodat daaruit niet kan worden opgemaakt of de psychische problematiek van verzoekster beheersbaar is.

Vanwege het ontbreken van een verklaring van de psycholoog of hulpverlenende instantie inhoudende dat de psychische problematiek momenteel beheersbaar is, is door verzoekster niet aannemelijk gemaakt dat de situatie voldoende bestendig is om de uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen naar behoren na te komen. Gelet op de zware verplichtingen die de schuldsaneringsregeling met zich meebrengt dient verzoekster aan de stabilisatie van haar situatie te werken.