Uitspraken

[verzoekster] heeft haar verzoek tot toewijzing van de onder I vermelde vergoeding kennelijk gegrond op afdeling 9 van titel 10 van boek 7 van het BW. De overige verzoeken houden verband met dit verzoek. Anders dan Zuyd betoogt is er derhalve geen grond om [verzoekster] niet-ontvankelijk te verklaren in haar verzoek en/of te bepalen dat het geding dient te worden voortgezet volgens de regels van de dagvaardingsprocedure.

[verzoekster] ’ stelling dat partijen in onderling overleg de arbeidsovereenkomst beëindigd hebben, moet voor onjuist gehouden worden. Zuyd heeft gezien het e-mailbericht van [verzoekster] van 30 juni 2016 terecht opgemerkt dat de arbeidsovereenkomst is geëindigd doordat [verzoekster] heeft opgezegd.

Aangezien de arbeidsovereenkomst door de opzegging van [verzoekster] is geëindigd, kan zij voor wat betreft de door haar verzochte vergoeding van € 17.000,00, anders dan door haar kennelijk beoogd, niet met succes een beroep doen op de bepalingen van afdeling 9 van titel 10 van boek 7 BW. Dit onderdeel van haar verzoek moet derhalve reeds om die reden afgewezen worden. Ten overvloede, voor het geval [verzoekster] dit onderdeel van haar verzoek ook heeft gebaseerd op art. 7:611 BW, moet worden geoordeeld dat niet is komen vast te staan dat Zuyd zich niet als goed werkgever gedragen heeft. [verzoekster] heeft weliswaar aangevoerd dat er sprake was van een voor haar ziekmakende situatie bij Zuyd, maar Zuyd heeft dit betwist en [verzoekster] heeft haar verzoek op dit onderdeel te weinig onderbouwd. De twee door haar in mei 2016 verzonden e-mailberichten en de reactie van Zuyd duiden niet op een dergelijke situatie. Eerst ter zitting heeft [verzoekster] ook melding gemaakt van “pestgedrag” door haar collega’s bij Zuyd. Dat dit gedrag daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, is evenmin komen vast te staan aangezien Zuyd dit betwist heeft en [verzoekster] geen verdere onderbouwing van haar stelling gegeven heeft. Ook is niet komen vast te staan dat [verzoekster] bij Zuyd melding gemaakt heeft van dit gedrag, zodat onduidelijk is gebleven welk verwijt Zuyd daarvan gemaakt kan worden nu Zuyd van het bestaan van dat (gestelde) gedrag niet op de hoogte was.

In haar verzoekschrift stelt [verzoekster] dat zij in de toekomst in een andere bedrijfstak dan die waarin Zuyd actief is wil gaan werken. Naar het oordeel van de kantonrechter duidt dit er op dat [verzoekster] geen belang heeft bij toewijzing van onderdeel II van haar verzoek. Ter zitting is vervolgens door [verzoekster] gesteld dat zij thans in het onderwijs werkzaam is op grond van een arbeidsovereenkomst met een duur van één jaar. Na ommekomst van dat jaar wordt zij naar eigen zeggen alsnog beperkt door het beding. Ook met deze nadere toelichting van [verzoekster] is dit onderdeel van haar verzoek niet toewijsbaar. Het enkele gegeven dat zij door het relatiebeding beperkt wordt, is onvoldoende om tot vernietiging daarvan over te gaan, want dat is juist de bedoeling van een dergelijk beding. Er is verder door [verzoekster] niet gesteld en ook niet onderbouwd dat zij in verhouding tot het te beschermen belang van Zuyd door het beding onbillijk wordt benadeeld. Op grond van deze overwegingen zal ook onderdeel II van het verzoek worden afgewezen.

De door [verzoekster] verzochte uitbetaling van vakantie-uren zal worden afgewezen. Zuyd heeft terecht gesteld dat [verzoekster] die uren reeds heeft opgenomen. Vaststaat namelijk dat zij na haar e-mailbericht van 30 juni 2016 geen werkzaamheden meer voor Zuyd verricht heeft. Anders dan [verzoekster] betoogt kan niet gezegd worden dat Zuyd eenzijdig heeft besloten dat [verzoekster] vanaf die datum haar verlofdagen diende op te souperen. [verzoekster] heeft in haar e-mailbericht van 30 juni 2016 Zuyd immers zelf in dezen een keuze gelaten. De keuze van Zuyd dat [verzoekster] verlof diende op te nemen is derhalve in onderling overleg gemaakt. [verzoekster] ’ ter zitting ingenomen stelling dat zij met haar e-mailbericht andere bedoelingen heeft gehad kan haar niet baten. De inhoud van het bericht is op dit puntnamelijk niet voor tweeërlei uitleg vatbaar en als zij in het bericht iets anders heeft vermeld dan hetgeen zij bedoeld heeft, dient dit voor haar rekening en risico te blijven.

De wettelijke verhoging over € 1404,00 zal worden toegewezen. Op grond van het tijdsverloop is Zuyd de maximale wettelijke verhoging van 50% aan [verzoekster] verschuldigd.