Uitspraken

Ten aanzien van de gevorderde verklaring van recht zal thans beoordeeld dienen te worden of de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] terecht op grond van een dringende reden onverwijld opgezegd is op 28 juli 2015. Voor die beoordeling is de brief van 28 juli 2015 met de daarin vermelde dringende redenen leidend. Die redenen behelzen dat [verzoeker] de urenlijst op 20 juli 2015 opnieuw onjuist ingevuld heeft en dat [verzoeker] opnieuw op 27 en 28 juli 2015 te vroeg was vertrokken respectievelijk te laat was gearriveerd. Hieruit volgt dat hetgeen partijen hebben aangevoerd omtrent het functioneren van [verzoeker] voor zover dat niet ziet op deze verwijten, in dit kader onbesproken kan blijven.

Vaststaat dat [verzoeker] reeds bij brief van 30 juni 2015 indringend is gewaarschuwd omtrent het onjuist invullen van de urenlijsten op 14 juni 2015 en in week 25 (15 tot en met 21 juni 2015). [verzoeker] was op dit punt een gewaarschuwd man aangezien hij in de brief erop gewezen is dat Snowworld het niet-registreren van de juiste werktijd ziet als ‘diefstal’ en dat bij een eerstvolgende overtreding ontslag op staande voet zou volgen. Voorts staat vast dat [verzoeker] door zijn direct leidinggevende [naam leidinggevende] ook na die waarschuwing gewezen is op het feit dat hij zijn aanwezigheid correct moest registreren. Zo heeft [naam leidinggevende] [verzoeker] op 7 juli 2015 (via een sms-bericht) naar aanleiding van een verzoek van [verzoeker] om ‘een uurtje eerder’ weg te gaan onbetwist aan [verzoeker] medegedeeld: “Dat kan, maar schrijf het wel goed op [verzoeker] ”.

[verzoeker] betwist niet, althans onvoldoende, dat hij op 20 juli 2015 opnieuw verantwoordelijk was voor een onjuiste urenregistratie. Zijn stelling dat hij ‘in zijn perceptie’ die dag eerst om 16:00 uur vertrokken was, is onvoldoende weerwoord op de stelling van Snowworld dat uit camerabeelden is gebleken dat hij die dag reeds om 14:00 uur vertrokken is. Hiermee staat derhalve vast dat [verzoeker] die dag ook werkelijk al om 14:00 uur vertrokken is en in strijd daarmee op de urenlijst heeft ingevuld dat hij tot 16:00 uur aanwezig was.

Het betoog van [verzoeker] dat hij slechts op 200 meter afstand van Snowword woont en dat het wel vaker gebeurde dat hij voor een privékwestie even naar huis ging en dat daar nooit een probleem van werd gemaakt, laat onverlet dat hij ondanks een zeer indringende waarschuwing en een daaropvolgende attendering van [naam leidinggevende] desondanks heeft volhard in het onjuist noteren van de tijd waarop hij van zijn werk vertrok, in het volle besef van de waarde die Snowworld aan correcte registratie hechtte. Hij heeft in relatie tot het theoretische argument ook niet naar voren gebracht (laat staan daarvoor bewijs aangedragen) dat hij de bewuste dag inderdaad slechts korte tijd afwezig geweest is.

[verzoeker] heeft ter excusering van de hem verweten gedraging tevergeefs betoogd dat hij sedert maart 2015 (onafgebroken) ziek is geweest en dat hij met [naam leidinggevende] had afgesproken dat hij later mocht beginnen en eerder mocht stoppen met werken. De kantonrechter is namelijk van oordeel dat, zelfs indien die afspraak met [naam leidinggevende] in die ongeclausuleerde vorm gemaakt zou zijn, [verzoeker] hiermee voorbij gaat aan het verwijt van Snowworld dat hij zijn aanwezigheid op onjuiste wijze op het urenformulier heeft ingevuld.

[verzoeker] ’ stelling dat hij in geval van ziekte alleen de begin- en eindtijd van respectievelijk 8:00 uur en 16:00 uur kan noteren, is onbegrijpelijk. Zelfs indien [verzoeker] gevolgd moet worden in zijn stelling dat hij op 20 juli 2015 ziek was, valt niet in te zien waarom hij heeft genoteerd dat hij tot 16:00 uur aanwezig was terwijl hij reeds om 14:00 was vertrokken. [verzoeker] lijkt te betogen dat hij dit gedaan heeft omdat hij over die dag, ondanks afwezigheid in verband met (gestelde) ziekte, recht op loon heeft. Dit betoog is naar het oordeel van de kantonrechter reeds onbegrijpelijk omdat gesteld noch gebleken is dat de omvang van de loonbetaling door Snowworld in zijn (enigermate geprivilegieerde situatie) afhankelijk gesteld was van de op de urenlijsten ingevulde tijden.

In het licht van de eerder gegeven laatste waarschuwing en het feit dat [verzoeker] ook nadien nogmaals erop gewezen is dat hij zijn aanwezigheid correct moest noteren, is het feit dat hij daarna op 27 juli 2015 de urenlijst incorrect heeft ingevuld - in weerwil van zijn enigszins bijzondere situatie - voldoende grond om tot het oordeel te komen dat er voor Snowworld sprake was van een dringende reden om op 28 juli 2015 tot onverwijlde opzegging over te gaan.

Gezien vorenstaande overwegingen en oordelen kan verder in het midden blijven of ook het verwijt van Snowworld dat [verzoeker] op 27 juli 2015 te vroeg zijn werkplek heeft verlaten en op 28 juli 2015 te laat op het werk verschenen is, (ook) een dringende reden voor onverwijlde opzegging is geweest. Wat te dien aanzien is komen vast te staan, spoort met het oordeel van een te grote mate van slordigheid van de werknemer in een kennelijke behoefte om zich enerzijds ruime vrijheden toe te meten en zich anderzijds aan controle op de hantering van die vrijheid te onttrekken. Omdat op zijn minst een deel van de hem gemaakte verwijten juist gebleken is en de ernst daarvan de opzegging reeds kan dragen, ontvalt aan diverse daartegen gerichte verzoeken van de werknemer de bodem.

De gevorderde verklaring van recht zal op grond van voorgaande overwegingen in ieder geval afgewezen worden.

De door [verzoeker] gevorderde billijke vergoeding zal worden afgewezen omdat, anders dan [verzoeker] stelt, de opzegging van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van Snowworld. De arbeidsovereenkomst is immers opgezegd op grond van een aan [verzoeker] te wijten dringende reden.

Omdat de door Snowworld toegepaste wijze van opzegging onverwijlde gegeven ontslag standhoudt, is er evenmin grond voor toewijzing van de door [verzoeker] gevorderde vergoeding in verband met het niet in acht nemen van de opzegtermijn door Snowworld. In een dergelijke situatie is immers juist geen sprake van een in acht te nemen termijn voor opzegging.

Ook de door [verzoeker] gevorderde transitievergoeding zal worden afgewezen. Naar het oordeel van de kantonrechter slaagt het verweer van Snowworld dat de arbeidsovereenkomst is geëindigd als gevolg van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten aan de zijde van [verzoeker] . Op grond van art. 7:673 lid 7 aanhef en onder c BW is Snowworld dan geen transitievergoeding aan [verzoeker] verschuldigd.

Als de in het ongelijk gestelde partij zal [verzoeker] worden veroordeeld tot betaling van de kosten van dit geding, aan de zijde van Snowworld tot op heden begroot op € 400,00.