Uitspraken

De rechtbank ziet echter wel om de volgende reden aanleiding om het beroep gegrond te verklaren en het bestreden besluit te vernietigen. Eiseres voert namelijk terecht aan dat verweerder de belangen van eiseres als minderjarige onvoldoende in zijn besluitvorming heeft betrokken.
Zoals eiseres terecht in de zienswijze heeft aangevoerd, kan uit de uitspraak van de Afdeling van 31 januari 2024, ECLI:NL:RVS:2024:340, worden afgeleid dat verweerder in het kader van de beoordelingen van de belangen van het kind onder andere moet ingaan op de leeftijd, het sociale netwerk en de opleiding van het kind en op de verwachte situatie na terugkeer naar het EU-land dat internationale bescherming heeft verleend, waaronder de vraag of er daar familieleden van het kind verblijven die het kind kunnen en willen helpen en of er eventueel een andere vorm van begeleiding voor het kind beschikbaar is.

Daarbij komt ook gewicht toe aan de tijd die het kind in Nederland heeft gewacht op een gehoor terwijl al bekend was dat de andere lidstaat internationale bescherming heeft verleend, almede aan de omstandigheid dat het kind zich gezien haar leeftijd op dat moment in een vormende fase van haar leven bevindt. Verweerder moet het voorgaande kenbaar bij zijn besluitvorming betrekken, alsook de mate waarin sprake is van een risico op hechtingsproblemen bij terugkeer naar de andere EU-lidstaat, omdat dat in dit geval de kern vormt van de aangevoerde belangen van het kind, die een eerste overweging in de besluitvorming moeten vormen.

De rechtbank is met eiseres van oordeel dat verweerder in zijn besluitvorming niet een dergelijke, op de persoon van eiseres toegespitste beoordeling heeft verricht.

Met de toelichting ter zitting heeft verweerder dit gebrek niet hersteld. Volgens verweerder kunnen het tijdsverloop sinds de binnenkomst en de inmiddels door eiseres opgebouwde banden met Nederland niet als bijzonder gelden. Bovendien is niet is toegezegd dat eiseres in Nederland mocht blijven. Eiseres wist dat zij een verblijfsvergunning in Duitsland had en zij had daarom de Duitse autoriteiten om hulp moeten vragen, zeker omdat zij inmiddels daar al 3,5 jaar had gewoond.

Verweerder heeft daarmee ten onrechte niet onderkend dat eiseres weliswaar 3,5 jaar in Duitsland heeft gewoond, maar toen een jong kind was, in de leeftijd van 11 tot 14 jaar, en bij haar oom en een zus woonde, die – naar niet in geschil is – vervolgens Duitsland hebben verlaten. Eiseres heeft gesteld dat zij zich daarna eenzaam voelde en op 2 september 2022 vanuit Duitsland naar Nederland is gegaan in de hoop er Eritrese landgenoten te ontmoeten en een verre ‘oom’ die al in Nederland woonde. Van eiseres als veertienjarige minderjarige kon, zeker onder die omstandigheden, niet worden gevergd dat zij zich in Duitsland tot de autoriteiten zou wenden voor het effectueren van haar rechten als statushouder en het verkrijgen van hulp en begeleiding met betrekking tot haar levensonderhoud.

Uit de hiervoor onder 6.1 genoemde uitspraak van de Afdeling volgt verder dat gewicht moet worden toegekend aan de omstandigheid dat eiseres op 2 september 2022 (ruim een week voor haar 15e verjaardag) in Nederland is aangekomen en op 4 september 2022 haar asielaanvraag heeft ingediend en zij tot 21 juni 2024 heeft moeten wachten op haar nader gehoor, terwijl al op 20 februari 2023 bekend was dat de Duitse autoriteiten internationale bescherming hadden verleend aan eiseres en zij bovendien in het aanmeldgehoor op 4 september 2022 al had gemeld dat zij een verblijfsvergunning had in Duitsland. Dat eiseres al die tijd in de verwachting heeft geleefd dat zij niet naar Duitsland zou hoeven terugkeren, is, gelet ook op haar leeftijd, niet onbegrijpelijk. Dit klemt temeer omdat eiseres zich gezien haar leeftijd in deze periode, en meer dan in Duitsland het geval was, in een vormende fase van haar leven bevindt. Dit heeft verweerder ten onrechte niet in de beoordeling betrokken. Evenmin heeft verweerder zich in zijn besluitvorming kenbaar rekenschap gegeven van de mate waarin sprake is van een risico op hechtingsproblemen bij terugkeer van eiseres naar Duitsland.