Uitspraken

Voor de feiten en het gevorderde wordt verwezen naar het gestelde in de aangehechte kopie van de dagvaarding.

De internationale (en relatieve) bevoegdheid van de Haagse rechtbank om kennis te nemen van de vorderingen die zijn gegrond op inbreuk op Uniemerken, berust op artikel 123 lid 1 jo artikel 124 onder a en 125 lid 5 UMVo 1 in verbinding met artikel 3 van de Uitvoeringswet EG-verordening inzake het Gemeenschapsmerk, nu de veronderstelde inbreuk (mede) heeft plaatsgevonden op Nederlands grondgebied. Deze bevoegdheid beperkt zich op grond van artikel 125 lid 5 jo artikel 126 lid 2 UMVo tot het grondgebied van Nederland.

De nummering van de verschillende onderdelen van de vordering van eiseres loopt niet correct door. In het hiernavolgende zal de volgende nummering worden aangehouden; I. staking van inbreuk, II. opgave, III. schadevergoeding, IV. winstafdracht en V. proceskosten.

Het gevorderde komt de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor, zodat de vorderingen grotendeels worden toegewezen als hierna vermeld met inachtneming van het volgende.

In het petitum onder I vordert eiseres dat de rechtbank gedaagde beveelt elke inbreuk op de in de dagvaarding onder randnummer 24 genoemde Belvedere Merken (hierna: Belvedere Merken) te (doen) staken en gestaakt te (doen) houden. Gelet op hetgeen hiervoor onder 2.2 is overwogen, kan een bevel slechts zien op inbreuk in Nederland. Het bevel om het via Nederland binnenbrengen en/of invoeren in de Unie van de in de dagvaarding onder randnummer 2 bedoelde Namaak Belvedere Producten (hierna: Namaak Belvedere Producten) te (doen) staken en gestaakt te (doen) houden, valt hierbuiten, reden waarom het gevorderde bevel beperkt zal worden toegewezen, op de wijze als het dictum is verwoord.

Om executieproblemen te voorkomen, zal de termijn waarbinnen gedaagde de inbreukmakende handelingen dient te staken, worden gesteld op 48 uur na de betekening van dit vonnis.

Ten aanzien van de door eiseres onder III en IV gevorderde schadevergoeding en nettowinstafdracht overweegt de rechtbank als volgt. De door eiseres gevorderde verklaring voor recht dat gedaagde aansprakelijk is voor de door eiseres geleden schade, zal worden toegewezen. Eiseres stelt dat de schade op grond van artikel 130 UMVo en artikel 2.21 lid 1 en lid 2 sub a BVIE 2 begroot moet worden op € 50,- per gekocht en geleverd Namaak Belvedere Product. Uit de overgelegde producties kan de rechtbank niet afleiden dat dit de schade is die eiseres heeft geleden. Nu onvoldoende is onderbouwd waarom de schade op dit bedrag kan worden begroot, zal deze vordering als ongegrond worden afgewezen. Op basis van de overgelegde producties kan de rechtbank geen forfaitair bedrag aan schadevergoeding per Namaak Belvedere Product bepalen, waardoor de schadevergoeding nader dient te worden opgemaakt bij staat. De wettelijke rente kan in de schadestaatprocedure aan de orde komen.

Naast de gevorderde schadevergoeding vordert eiseres onder V op grond van artikel 2.21 BVIE (juncto artikel 130 UMVo) ook winstafdracht. Volgens vaste rechtspraak geldt dat winstafdracht en schadevergoeding bij inbreuk op intellectuele eigendomsrechten slechts kunnen cumuleren voor zover de gevorderde schadevergoeding niet bestaat uit gederfde (netto)winst. Nu eiseres naast een schadevergoeding ook winstafdracht vordert, past dat niet binnen het in de rechtspraak geformuleerde kader, zodat dit zal worden beperkt.

De rechtbank acht het redelijk om de winstafdracht toe te wijzen, met dien verstande dat de nader bij staat op te maken schadevergoeding zal worden toegewezen voor zover deze de toegewezen winstafdracht te boven gaat. De af te dragen nettowinst dient, zover de rechtbank begrijpt, te worden vastgesteld op basis van de onder II onder e van het petitum bedoelde opgave. Het overige zal worden afgewezen.

De gevorderde dwangsommen zullen, als gevorderd, per opgelegd bevel worden bepaald en worden gematigd en gemaximeerd tot de, wat het stakingsbevel betreft, de gevorderde bedragen, en, wat het opgavebevel betreft, de in het dictum vermelde bedragen.

Gedaagde zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Eiseres heeft onder V. een volledige proceskostenveroordeling op de voet van artikel 1019h Rv 3 gevorderd. De proceskosten worden in een verstekprocedure, gelet op de eisen van een goede procesorde, slechts overeenkomstig het bepaalde in artikel 1019h Rv begroot, indien de zaak ziet op handhaving van intellectuele eigendomsrechten in de zin van artikel 1019 Rv en indien deze kosten bij dagvaarding zijn opgegeven en gespecificeerd dan wel, indien zij pas na dagvaarding worden opgegeven en gespecificeerd, aan de niet-verschenen gedaagde kenbaar zijn gemaakt.

De rechtbank stelt vast dat deze zaak valt onder het toepassingsbereik van artikel 1019 Rv. Aan de eerste hiervoor genoemde voorwaarde is dus voldaan.

Niet gesteld of gebleken is dat aan de tweede voorwaarde is voldaan. In de aan gedaagde betekende dagvaarding is geen specificatie van de door eiseres gemaakte kosten opgenomen en niet gesteld of gebleken is dat deze kosten op andere wijze aan gedaagde kenbaar zijn gemaakt. De rechtbank zal dan ook kosten conform het toepasselijke liquidatietarief toewijzen, te weten € 1.196,- aan salaris advocaat (2 punten (1 punt voor de dagvaarding en 1 punt voor het beslagrekest) x € 598,-). Daarnaast komen de uit de dagvaarding blijkende kosten van betekening daarvan, te weten € 125,86 voor toewijzing in aanmerking. Dit bedrag zal worden vermeerderd met het door eiseres betaalde griffierecht van € 676,-. Het totaalbedrag van de toe te wijzen proceskosten komt daarmee op € 1.997,86. De rechtbank zal verder bepalen dat over dit bedrag vanaf de vijftiende dag na betekening van dit vonnis wettelijke rente verschuldigd zal zijn tot aan de dag van algehele voldoening.

De nakosten worden begroot op het bedrag genoemd in het liquidatietarief civiel (per 1 februari 2023 een bedrag van € 173,- zonder betekening). Dit bedrag wordt onvoorwaardelijk toegewezen. In geval van betekening kent de rechtbank een extra component toe aan salaris (per 1 februari 2023 een bedrag van € 90,-) en de explootkosten van betekening. Deze kosten zullen voorwaardelijk worden toegekend, te weten als gedaagde niet binnen veertien dagen na aanschrijving aan het vonnis heeft voldaan en er vervolgens betekening van de uitspraak heeft plaatsgevonden.

Beslagkosten kunnen op grond van artikel 706 Rv van de beslagene worden teruggevorderd. Nu het beslag ten laste van F. Loendersloot Internationale Expeditie B.V. is gelegd, kunnen de beslagkosten (artikel 1019d lid 2 jo. 706 Rv) dan ook niet op grond van dat artikel als proceskosten van gedaagde worden gevorderd. De overige in de dagvaarding onder randnummer 52 genoemde kosten komen wegens een gebrek aan specificatie en onderbouwing evenmin voor toewijzing in aanmerking.