Uitspraken

Namens [eiser] is op de zitting van 8 augustus 2019 verklaard dat, nu de Verzekeraars Vaststellingsovereenkomst 1 inmiddels aan [eiser] hebben verstrekt, de volgende vorderingen overblijven:

a. a) afgifte of inzage in Vaststellingsovereenkomst 2, en

b) verstrekking van informatie over de wijze waarop de Verzekeraars rekening hebben gehouden met de belangen van [eiser] .

In kort geding zijn dergelijke vorderingen slechts toewijsbaar als de verzoekende partij daarbij een voldoende spoedeisend belang heeft. Dat is het geval volgens [eiser] . Aanvankelijk beriep hij zich daartoe op het feit dat hij in de lopende procedure waarin de curatoren hem aansprakelijk hebben gesteld (hierna: de bodemprocedure) op 7 augustus 2019 van antwoord moest dienen. Ter zitting van 8 augustus 2019 is namens hem verklaard dat hij uitstel heeft gekregen tot 4 september 2019, maar dat er – naar de voorzieningenrechter begrijpt – op de volgende gronden nog steeds sprake is van een spoedeisend belang.

[eiser] stelt de gevraagde bescheiden en informatie nodig te hebben voor zowel zijn verweer in de procedure met de curatoren als – en in samenhang daarmee – om de gronden en omvang te bepalen van zijn mogelijke vorderingen op de Verzekeraars, de andere bestuurders en de commissarissen en eventueel de curatoren. Hij moet bijvoorbeeld beslissen of hij de Verzekeraars en de andere bestuurders en de commissarissen in vrijwaring zal oproepen in de procedure met de curatoren. Hij stelt op hen regres te kunnen nemen indien hij zou worden veroordeeld tot betaling van méér dan hij in de onderlinge verhouding tussen de bestuurders en commissarissen zou hoeven bijdragen. Een vordering tot vrijwaring moet vroeg in de procedure worden ingesteld.

Overigens hebben de curatoren - nadat [eiser] onlangs Vaststellingsovereenkomst 1 heeft gekregen, waarin volgens hem staat dat de curatoren hun vordering op [eiser] op voorhand hebben verminderd met de bedragen die [eiser] op de andere bestuurders en commissarissen zou kunnen verhalen - recent aangekondigd hun vordering op [eiser] in de bodemprocedure te zullen verminderen. Dat is echter nog niet gebeurd en [eiser] weet ook niet hoe groot de vermindering zou zijn. Hij heeft dus naar zijn zeggen nog steeds een spoedeisend belang bij zijn vorderingen om informatie over gemaakte afspraken en het handelen van de Verzekeraars te krijgen.

Deze argumenten zijn door de Verzekeraars niet of niet afdoende bestreden. Al met al is de voorzieningenrechter van oordeel dat [eiser] spoedeisend belang heeft bij zijn vorderingen.

[eiser] heeft de vordering tot afgifte of inzage in Vaststellingsovereenkomst 2 gebaseerd op art. 843a Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv).

De Verzekeraars hebben zelf geen bezwaar tegen verstrekking van Vaststellingsovereenkomst 2 aan [eiser] , maar zij achten zich gebonden aan het daaraan verbonden geheimhoudingsbeding en hebben aangevoerd dat een aantal van de andere bestuurders en commissarissen bezwaar heeft tegen verstrekking vanwege met name hun reputatie. Deze omstandigheden vormen naar het oordeel van de voorzieningenrechter echter geen gewichtige redenen, in de zin van lid 4 van artikel 843a Rv, die aan verstrekking in de weg staan. De andere bestuurders en commissarissen zijn immers geen partij in dit kort geding en hebben zich ook niet gevoegd, hoewel zij, naar mr. Liauw-A-Joe heeft verklaard, bekend zijn met deze procedure. Zij hebben er kennelijk voor gekozen om hun argumenten niet in te brengen. Bovendien heeft [eiser] verklaard genoegen te nemen met een kopie waarin de namen van de bestuurders en commissarissen en/of de door hen betaalde bedragen zijn weggelakt, mits het door de Verzekeraars bijgedragen bedrag maar zichtbaar is. Daarmee worden de bezwaren met betrekking tot de reputatie voldoende weggenomen. Nu overigens geen verweer is gevoerd tegen de vordering en deze niet onrechtmatig of ongegrond voorkomt, zal vordering a) worden toegewezen zoals hierna omschreven in de beslissing.

Het verbinden van een dwangsom aan deze veroordeling is niet nodig. Er is geen reden om eraan te twijfelen dat de Verzekeraars hun toezegging, dat zij vrijwillig aan een eventuele veroordeling zullen voldoen, gestand doen.

De resterende vordering van [eiser] betreft:

De voorzieningenrechter begrijpt, dat [eiser] bij dit alles de plicht om stukken te verstrekken baseert op artikel 843a Rv en de informatieplicht (uiteenzettingen, toelichtingen) op de zorgvuldigheid die de Verzekeraars op grond van de verzekeringsovereenkomst, de aanvullende werking van de redelijkheid en billijkheid of het ongeschreven recht in acht moeten nemen. Subsidiair baseert hij de informatieplicht op zaakwaarneming als bedoeld in artikel 6:199 van het Burgerlijk Wetboek, dat verplicht tot zorgvuldigheid en verantwoording.

In alle gevallen geldt de eis van een rechtmatig belang. [eiser] moet dat aannemelijk maken en daarvoor moet hij concrete feiten en omstandigheden stellen en waar mogelijk onderbouwen.

[eiser] stelt de stukken en informatie nodig te hebben om zijn stelling, dat er bij de totstandkoming van de schikking sprake is geweest van een ‘opzetje’ van de Verzekeraars om [eiser] te benadelen, te onderbouwen. Hij vermoedt dat er in Vaststellingsovereenkomst 2 of daarbuiten voor [eiser] ongunstige afspraken zijn gemaakt. de Verzekeraars hebben dat bestreden en daar gemotiveerd tegenin gebracht dat zij de belangen van [eiser] niet hebben geschaad, dat met zijn belangen gezien de omstandigheden ( [eiser] maakte geen aanspraak op dekking en plaatste zichzelf buiten de schikkingsonderhandelingen) voldoende rekening hebben gehouden en hem bovendien al in de correspondentie tussen de advocaten uitvoerig hebben geïnformeerd waarom zij hebben gehandeld zoals zij deden. De voorzieningenrechter volgt dit verweer. Uit de stukken en verklaringen rijst het beeld op dat de Verzekeraars hebben geprobeerd van [eiser] duidelijkheid te verkrijgen of hij een beroep deed op de verzekering en ook dat zij hebben geprobeerd hem bij de schikkingsonderhandelingen te betrekken, maar dat hij (of zijn advocaat) dit steeds heeft afgehouden.

Daar komt bij dat de Verzekeraars [eiser] op 15 juli 2019 hebben geïnformeerd dat van de totale verzekerde som van € 10 mio na de schikking met de andere acht verzekerden nog ruim € 8,2 mio resteert. Het overhouden van ruim 80% van de dekking voor alleen [eiser] is in de optiek van de Verzekeraars een van de manieren waarop zij rekening hebben gehouden met de belangen van [eiser] , ondanks het feit dat hij zichzelf buiten de schikkingsonderhandelingen had geplaatst. Deze bedragen zijn door [eiser] op zichzelf niet bestreden. De voorzieningenrechter overweegt dat deze omstandigheden bepaald niet duiden op een opzetje van de Verzekeraars om hem te benadelen. Dat [eiser] alleen van die verzekerde som profiteert als de Verzekeraars uiteindelijk ook daadwerkelijk dekking zullen verlenen – daarover beslissen zij pas als [eiser] formeel aanspraak maakt op dekking – doet daar niet aan af.

De door [eiser] gestelde feiten en omstandigheden leiden al met al niet tot de slotsom dat de verzekeraars in strijd hebben gehandeld met de zorgvuldigheid of de redelijkheid en billijkheid die ze jegens hem als voormalig bestuurder uit hoofde van de bestuurdersaansprakelijkheidsverzekering moeten betrachten. De conclusie is dat [eiser] geen rechtmatig belang heeft bij het verkrijgen van nog meer stukken of informatie dan de Verzekeraars hem al hebben gegeven.

De conclusie luidt dan ook dat de vorderingen, behalve die ten aanzien van Vaststellingsovereenkomst 2, niet in aanmerking komen voor toewijzing.

[eiser] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten. Daarbij wordt € 1.470,- aan salaris advocaat berekend, omdat er twee zittingen hebben plaatsgevonden.