Uitspraken

[eiseres] is Europarlementslid voor de PvdA voor de mandaatsperiode

2009-2014. [eiseres] is woonachtig in [woonplaats eiseres]. [eiseres] is in het Europees Parlement gekomen op basis van voorkeursstemmen.

De zittingsperiode van [eiseres] eindigt in 2014. Op 22 mei 2014 zijn de eerstvolgende verkiezingen voor het Europees Parlement. Ter voorbereiding op die verkiezingen vinden binnen de PvdA twee selectieprocedures plaats: voor voorzitter/lijsttrekker en voor ‘gewoon’ delegatielid. [eiseres] heeft gesolliciteerd als lijsttrekker. Dat kon tot 1 oktober 2013 bij het partijbestuur, waarna de adviescommissie kandidaatstelling aan het partijbestuur een advies heeft uitgebracht over de mate van geschiktheid van de kandidaten. Op 26 oktober 2013 zou het partijbestuur de lijst met kandidaat-lijsttrekkers bekend maken.

Kandidaten voor een reguliere plaats op de lijst kunnen solliciteren tot 1 december 2013.

De PvdA heeft een interne gedragscode met betrekking tot genoemde vergoedingen, welke PvdA-politici die Europarlementariër willen worden moeten ondertekenen (hierna de Gedragscode). Artikel 7 van de Gedragscode (van de op 3 februari 2009 door [eiseres] getekende versie) luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

“Bovendien verbinden de leden van de PvdA-Eurodelegatie zich tot de volgende aanvullende gedragsregels:

(…)

In (vertrouwelijke) rapportage van de Commissie Naleving Gedragscode van 24 juni 2013 aan de Partijvoorzitter ([gedaagde 2]), staat onder meer het volgende:

“De commissie heeft, als gebruikelijk, begin 2010 de leden van de in 2009 aangetreden delegatie (…) gevraagd te rapporteren hoe de ontvangen algemene onkostenvergoeding is besteed. [eiseres], wier woonplaats [woonplaats eiseres] is, heeft bij haar rapportage de commissie verzocht het volledige bedrag van de dagvergoeding te mogen behouden, in plaats van het afgesproken een derde deel, daar zij van plan was in Nederland een pied à terre te verwerven om van daaruit haar Nederlandse partij- en achterbancontacten te kunnen onderhouden. De commissie heeft hierin niet willen bewilligen.

Het verslag van de vergadering van de commissie zegt hierover:

“(…) De Commissie neemt met enige verbazing kennis van dit verzoek. Het moet [eiseres] vanaf het moment van de kandidaatstelling, toen zij de gedragscode ondertekende duidelijk geweest zijn dat zij, als inwoonster van [woonplaats eiseres], slechts aanspraak zou mogen maken op een derde van de standaarddagvergoedingen (…) tenzij er aldaar aantoonbaar extra kosten worden gemaakt. De gedragscode is in de ogen van de Commissie geen vrijblijvende afspraak en de aanwending die [eiseres] voorstelt past niet onder de formulering aantoonbare extra kosten.”

De secretaris heeft [eiseres] op de hoogte gesteld van het standpunt van de commissie, waarop zij aangegeven heeft zich te willen beraden. Zo lang er geen antwoord kwam van [eiseres] was de commissie niet in staat de rapportage over 2009 af te ronden.

Bij de rapportage over 2010 en 2011 heeft [eiseres] de commissie gemeld het standpunt van de commissie te accepteren, maar tegelijkertijd heeft ze de commissie voorgesteld het bedrag dat zij zou dienen terug te storten in de kas van het Europees Parlement aan te wenden voor het aantrekken van een extra medewerker, boven de normale formatie.

De commissie heeft [eiseres] laten weten dat dit voornemen eveneens op gespannen voet staat met de gedragscode. De beoogde medewerker is niet aangesteld.

Vervolgens heeft de commissie er herhaaldelijk bij [eiseres] op aangedrongen de commissie informatie te geven over het aantal dagen dat zij te [woonplaats eiseres] het register getekend heeft vanaf haar aantreden in 2009 en over het bedrag dat zij zodoende teveel van het Europees Parlement ontvangen heeft. (…)

November 2012 heeft [eiseres] aan de commissie vier gecertificeerde verklaringen van het parlement verstrekt waarop het totaal aan ontvangen dagvergoedingen aangegeven staat voor respectievelijk 2009, 2010, 2011 en 2012. Het gaat om de volgende bedragen:

2009: € 16.539

2010: € 44.253

2011: € 53.908

2012 (tot 28 oktober): € 47.576.

Deze gegevens maakten niet duidelijk om hoeveel dagvergoedingen voor werkdagen in [woonplaats eiseres] het per jaar ging. Vandaar dat de commissie [eiseres] om een nadere specificatie heeft gevraagd. Daarop heeft zij op 27 december 2012 geantwoord dat de diensten van het parlement het te druk hadden om de gevraagde gegevens op korte termijn te leveren, waarop zij de volgende conclusie liet volgen:

“Ik zal de diensten dan ook niet vragen de onderste steen boven te krijgen. De Commissie (…) dient de gegevens zo te beoordelen zoals zij voorliggen, met de kanttekening dat zij niet geheel de werkelijkheid weergeven”.

(…)

Terzijde, maar niet als minder belangrijk, zij opgemerkt dat de leden van de delegatie nooit uit eigen initiatief de jaarlijkse cijfers over de besteding van hun vergoedingen aan de Commissie doen toekomen (…)

Hoogte eventuele terugstorting

De commissie is door het ontbreken van de relevante gegevens niet in staat exact aan te geven voor welk bedrag [eiseres] ten onrechte dagvergoedingen heeft ontvangen op basis van hetgeen in de gedragscode overeengekomen is. (…)

Toekomst gedragscode

(…) Leden van de huidige en van vorige delegaties hebben aangegeven bij hun kandidaatstelling niet of nauwelijks op de hoogte geweest te zijn van het bestaan en vooral van de reikwijdte van de gedragscode. (…)

Samenvatting

1. De Commissie Naleving Gedragscode (…) heeft bij de jaarlijks beoordeling van de rapportage door [eiseres] over de wijze waarop zij haar dagvergoedingen voor werkzaamheden in [woonplaats eiseres] ‘declareert’ vast moeten stellen dat zij, anders dan de door haar getekende gedragscode verlangt, (nog) geen bedrag heeft teruggestort. (…) Over de periode tot nu toe betreft het een bedrag van € 86.400.”

In een e-mail van 26 juni 2013 heeft [eiseres] aan [gedaagde 2] en aan de ambtelijk secretaris van de Commissie Naleving Gedragscode,[naam 4], het volgende geschreven met betrekking tot de (terugbetaling van de) dagvergoeding:

“Ten aanzien van deze gelden heb ik diverse keren gevraagd op welke wijze ik dit moet terugstorten aan het EP. Per maand/jaar/mandaat? De code zegt hierover niets. Berekend per dag of forfaitair? Ook heb ik de vraag gesteld op welke wijze ik de dagvergoeding kon gebruiken en voor welke toepassingen. Daar het doel van deze gelden een tegemoetkoming in woon-werk-kieskringkosten is, heb ik geïnformeerd of dat dan ook andersom richting Nederland gold. (…) Op geen enkel moment heb ik mij aan de gedragscode onttrokken. Noch om uitzonderingen gevraagd. Dit blijkt ook geen moment uit de correspondentie die ik gearchiveerd op datum graag ter beschikking stel.”

Bij brief van 1 juli 2013 heeft [naam 4] in een reactie op de onder 2.8 genoemde e-mail, onder meer het volgende aan [eiseres] bericht:

“Het is juist wat jij stelt dat de gedragscode niet aangeeft op welke wijze jij teveel ontvangen bedragen moet terugstorten aan het Europees parlement. Anders dan jij aangeeft kan de commissie evenwel nergens in onze archieven of in onze correspondentie enige vraag terugvinden hierover. Wel vindt de commissie in onze archieven twee verzoeken van je over een mogelijk andere besteding van de teveel ontvangen bedragen. Je geeft in je mail van 26 juni aan dat je jouw correspondentie graag ter beschikking stelt. De commissie is gaarne bereid de betreffende aanvullingen op het eigen archief, waaruit blijkt dat je vragen hebt gesteld over de wijze van terugbetalen, van je ontvangen. (…)

Klaarblijkelijk beschik je over een berekening van wat je teveel ontvangen hebt. De commissie had die, als gesteld, graag eerder van je ontvangen, maar stelt toezending nu daarvan eveneens op hoge prijs. De commissie geeft je in overweging dit teveel ontvangen bedrag onverwijld aan het Europees Parlement over te maken en om het bewijs van betaling, samen met een berekening van het teveel ontvangene, eveneens direct aan de commissie in handen te stellen.”

Bij brief van 31 juli 2013 heeft [naam 4] aan [gedaagde 2] onder meer geschreven:

“(…) ontvingen Hans [naam 8] en ik een dik pak van [eiseres] belastingadviseur. (…) Eveneens zaten daarbij de door de diensten van het EP gewaarmerkte uittreksels uit het tekenregister, waarbij opvalt dat er een gewaarmerkt uittreksel bij zit dat gedateerd is van voor de brief die [eiseres] ons vorig jaar zond, waarin ze liet weten niet over deze gegevens te kunnen beschikken, zonder de diensten te moeten vragen de ‘onderste steen boven te moeten halen’ en daartoe niet bereid te zijn. Over deze inconsistentie zal de commissie haar waarschijnlijk graag nadere vragen willen stellen.

In de begeleidende brief schrijft [eiseres] adviseur dat hij aanneemt dat de teveel ontvangen vergoedingen, inderdaad een bedrag van ruim € 80.000 euro, terugbetaald zijn.”

In een rapportage van 10 september 2013 van [naam 4] aan [gedaagde 2] staat onder meer:

“Hoewel de Commissie verbaasd blijft over de vele schimmigheden, onduidelijkheden en tegenstrijdigheden in de berichtgeving van [eiseres] heeft de Commissie geconstateerd dat aan de belangrijkste verplichting – het op grond van het bepaalde in de gedragscode terugstorten van het teveel ontvangen bedrag aan dagvergoedingen – is voldaan, en dat het daarom weinig zinvol is nader met haar in gesprek te gaan (…).

4. Concluderend kan gesteld worden dat [eiseres] voldaan heeft aan de verplichting haar door de gedragscode opgelegd, evenwel nadat zij eerst enige pogingen in het werk heeft gesteld om het teveel ontvangen bedrag voor andere doeleinden te mogen aanwenden en ook pas nadat er vanuit de Commissie en vanuit de partijvoorzitter grote druk op haar is uitgeoefend aan haar verplichting te voldoen. Bovendien moet vastgesteld worden dat zij in plaats van de Commissie heldere informatie te verschaffen de Commissie herhaaldelijk zo heeft geïnformeerd dat de Commissie niet wel in staat was haar controlerende taak op eenvoudige wijze uit te oefenen.”

Op 15 oktober 2013 heeft de Commissie Naleving Gedragscode (bestaand uit mevrouw [naam 6] en de heren [naam 7] en [naam 8]) verslag uitgebracht over de periode van 14 juli 2009 tot en met 2012. Daarin is onder meer het volgende vermeld:
“Dagvergoeding

(…)

Eén lid van de PvdA-Eurodelegatie heeft, gedurende genoemde periode, haar vaste woonplaats in de directe omgeving van een zittingsplaats van het Europees Parlement. Een cijferopstelling van de wijze waarop dit lid haar dagvergoeding over de periode van 14 juli 2009 tot en met 2012 heeft gereduceerd gaat hier (…) bij, waaruit blijkt dat dit lid gehandeld heeft volgens de regels.”

In de Conclusie is vermeld:

“De Commissie Naleving Gedragscode is op grond van de door de delegatieleden zelf verstrekte gegevens en informatie en op basis van nadere verklaringen die de Commissie op haar verzoek van de delegatieleden heeft ontvangen van oordeel, dat de leden van de PvdA Eurodelegatie, waar het gaat om de besteding van de algemene onkostenvergoeding en de reductie van de dagvergoedingen integer en in overeenstemming met de afgesproken gedragsregels gehandeld hebben.”

Dit verslag is te vinden op de (Europese) website van de PvdA.

In een verweerschrift van de PvdA van 22 oktober 2013 in de onder 2.13 genoemde procedure bij de Beroepscommissie staat onder meer:

“Op 14 oktober heeft [naam 9] de bevindingen en het advies mondeling gedeeld aan het partijbestuur. De adviescommissie kandidaatstelling bracht in haar advies aan het partijbestuur, samengevat, het volgende naar voren dat:

(…)

Op 25 oktober 2013 heeft [eiseres] de volgende tekst (voor zover hier van belang) op haar website geplaatst:

“Einde kandidaatstelling als lijsttrekker PvdA Europees parlement.

Het partijbestuur heeft mij laten weten mij niet toe te laten tot de interne ledenraadpleging voor het lijsttrekkerschap van de PvdA bij de Europese verkiezingen.

Doorslaggevend bij de beslissing is de negatieve visie van het partijbestuur op de samenwerking binnen de huidige eurodelegatie. Mij is duidelijk geworden, dat hierachter de uitdrukkelijke wens schuil gaat om schoon schip te maken en te komen met een geheel nieuwe delegatie. (…)

Het mag duidelijk zijn dat ik de beslissing van het partijbestuur ten zeerste betreur. (…)

Binnen de huidige reglementen zijn zulke selectiebesluiten een bevoegdheid van het partijbestuur. Ik zal mij dan ook neerleggen bij deze beslissing. Uiteraard blijf ik voor mijn partij beschikbaar als kandidaat voor een volgende termijn.

Recente mediaberichten rondom de naleving van de interne PvdA gedragscode voor leden van het Europees Parlement hebben niet geleid tot dit besluit van het partijbestuur. Immers, de Commissie Naleving Gedragscode, binnen de PvdA belast met het toezicht op deze door de PvdA vrijwillig opgemaakte regels, heeft reeds in haar verslag en in de toelichting hierop aangegeven dat ik integer en in overeenstemming met de afgesproken gedragsregels heb gehandeld.”

Op 25 oktober 2013, iets later op de dag, heeft [gedaagde 2] een e-mail gezonden aan de leden van de PvdA, met een lijst van namen van de kandidaat-lijsttrekkers (waarop [eiseres] niet voorkomt), en onder meer de volgende inhoud:

“Wie die kandidaat is dat bepalen we samen. Van 18 tot en met 26 november kunnen de leden na een intensieve campagne en debatperiode hun stem uitbrengen op een van de vier toegelaten kandidaten. (…)

Helaas heeft het partijbestuur ook het besluit moeten nemen om een kandidaat niet toe te laten tot de procedure. Uit de media heeft u inmiddels kunnen vernemen wie dit betreft: onze huidige Europarlementariër [eiseres]. Vanwege de door haar gekozen wijze van berichtgeving en de vragen die dit oproept wil ik volledige openheid betrachten over de grond van dit besluit en de gevolgde procedure. Een precair proces als dat van kandidaatstelling dient immers boven iedere twijfel verheven te zijn.

Het partijbestuur heeft bij aanvang van de kandidaatstelling een adviescommissie kandidaatstelling onder leiding van [naam 9] gevraagd de kandidaten voor het lijsttrekkerschap te beoordelen op basis van de profielschets. Is de kandidaat in staat een boegbeeld te zijn voor de partij? Kan hij of zij de bindende rol van het delegatieleiderschap vervullen? Is het een teamplayer die met anderen resultaten boekt voor de partij en haar idealen? Enzovoorts. De adviescommissie onder leiding van [naam 9] heeft op grond van functioneringsgesprekken, rapportages van bemiddeling en eigen gesprekken geconcludeerd dat [eiseres] op het gebied van samenwerking niet voldoet aan de profielschets.

(…)

Voorts is er in het partijbestuur gesproken over de wijze waarop [eiseres] is omgegaan met de dagvergoedingen binnen het Europees Parlement. Het te veel ontvangen bedrag van de 2/3 dagvergoeding is weliswaar teruggestort naar het Europees Parlement, maar het heeft vier jaar geduurd alvorens werd overgegaan tot terugbetaling. Het partijbestuur rekent het [eiseres] aan hoe zij is omgegaan met afspraken waarvoor zij heeft getekend en die de partij van belang vindt.

Op grond van zowel de afweging omtrent het zwaarwegende punt van samenwerking als de discussie over naleving van de gedragscode heeft het partijbestuur op maandag 14 oktober besloten [eiseres] niet toe te laten tot de lijsttrekkersverkiezing. [eiseres] heeft vervolgens gebruik gemaakt van het recht hier beroep tegen aan te tekenen. Op grond van het bezwaar, het verweer van het partijbestuur en een hoorzitting van beide partijen heeft de beroepscommissie op donderdag 24 oktober haar beroep ongegrond verklaard.”

Op zaterdagochtend 26 oktober 2013 was [gedaagde 2] te horen in een telefonisch interview in het radioprogramma Tros Kamerbreed, waarbij gesproken werd over de kwestie met de dagvergoedingen van [eiseres]. In het transcript van dat interview staat onder meer:

“Journaliste: (…) Een Commissie uit uw partij die dat heeft onderzocht, concludeert dat dat late terugbetalen niet alleen aan haar ([eiseres], vzr.) te wijten was, en ook dat ze integer en conform de gedragsregels heeft gehandeld. Dat rapport is pas twee weken oud, hoe kan het dat u tot een andere conclusie komt?

[gedaagde 2]: (…) die Commissie zelf heeft er geen prioriteit aan gegeven, en dat is niet goed, maar [eiseres] ook niet. (…) Nou aan de kant van [eiseres], heeft dat een consequentie wat ons betreft. En dat hebben we dus ook bekend gemaakt. Maar ook hebben we besloten als partijbestuur dat we de Commissie dichter bij ons gaan halen, de naleving gedragscode, dat bestuursleden zullen deelnemen in die Commissie en we hebben hem aangescherpt dat je nu ook jaarlijks moet terugbetalen. We hebben er ook een consequentie aan verbonden, Maar het zit, aan allebei de kanten is het inderdaad wat fout gegaan. En ik ben blij dat [eiseres] uiteindelijk heeft betaald, maar we nemen het haar toch kwalijk. Dat ondanks dat ze die handtekening heeft gezet, het vier jaar moest duren voordat ze het deed. (…)

Journaliste:

Toch zegt de Commissie, en dat is de Commissie Naleving gedragscode: “Er was geen tijdige controle, het heeft ook aan ons gelegen”, maar hun conclusie is wel, en ik citeer: “Van twijfel over de juistheid en de volledigheid van de verantwoording, inclusief de dagvergoeding, is geen sprake. Dus wat zei heeft gedaan, klopt volgens de regels die uw Commissie had opgesteld.

[gedaagde 2]:

(…) En die Naleving Gedragscode, (…) ja die heeft het niet goed genoeg gedaan. En [eiseres] heeft het niet goed genoeg gedaan. Allebei geen prioriteit gegeven. En dat nemen we dus allebei kwalijk, en dat heeft zijn consequenties. Voor [eiseres], hoe pijnlijk en vervelend dat ook voor haar is, dat kan ik me best voorstellen, maar ook voor de Commissie Naleving Gedragscode hebben we gezegd ‘we gaan dat aanscherpen, we zorgen dat er bestuursleden inzitten, we gaan jaarlijks rapporteren, en wat dat ook moet weten, misschien moeten we het allebei wat ons betreft beter doen, want de integriteit is een belangrijk onderwerp voor de PvdA. (…)

Nou ja, wat ik haar verwijt is precies wat ook in de verklaring staat, is dat ze laks is geweest, dat er ook in die verklaring van die Commissie staat dat er weinig prioriteit is gegeven aan door en de Commissie en door onder andere [eiseres], en dat nemen we haar kwalijk, omdat als je iets tekent, en je moet er dan ook zelf prioriteit aangeven dat je dat nakomt. En zo hoort het ook. Dat ze het uiteindelijke bedrag betaald heeft, erken ik, herken is, en waarderen we ook als partijbestuur. Dat is ook heel belangrijk.

(…)

Journaliste:

(…) Nog even naar die verklaring van mevrouw [eiseres] die zij gisteren uitgaf. Ze zei dat het partijbestuur kennelijk schoon schip wil maken, en wil komen met een geheel nieuwe delegatie. Is dat zo?

[gedaagde 2]: Nee, dat zijn ook absoluut nooit mijn woorden geweest. Het ging nu over wie is er kandidaat voor het lijsttrekkerschap. Daar is over een oordeel geveld. Eerst door de adviescommissie, die hebben advies gegeven aan het partijbestuur. En [naam 9] was daar stellig in, dat [eiseres] geen kandidaat zou moeten zijn, en ik deelde dat advies van [naam 9] en met mij het bestuur. ”

Later in het interview, nadat andere incidenten met PvdA-politici aan de orde zijn geweest vraagt de journaliste:

“Maar u heeft het niet meer willen aangaan met opnieuw de reuring misschien over die vergoedingen van [eiseres]. Heeft dat misschien meegespeeld in uw besluit?”

Het transcript vervolgt:

“[gedaagde 2]: Nee, dat heeft niet meegespeeld in het besluit. Het besluit is eigenlijk maandag, anderhalve week geleden genomen, bijna twee weken geleden, maar daarna was er nog een beroepsmogelijkheid voor [eiseres], en dat heb ik toen ook aangegeven, en daar heeft ze gebruik van gemaakt en ik ben blij dat dat voor de tijd allemaal gesloten is gebleven zodat die procedure goed gevolgd kon worden. (…) kijk integriteit voor ons als Partij van de Arbeid is gewoon een belangrijk onderwerp, en we willen dat dat goed gaat. Daarom hebben we ook onze verantwoordelijkheid genomen om nu in die Commissie naleving om ook die afspraken aan te scherpen, bestuursleden in het zetten, verplichte jaarlijkse terugstorting te doen voor de dagvergoeding. En zo blijven we bezig om iedere keer te kijken waar er gaten zijn waar het gaat om integriteit om die te vullen en tot voorstellen te komen.”

In een e-mail van [gedaagde 2] aan de leden van de PvdA van 7 november 2013 staat onder meer:

“[eiseres] heeft niet meer onkostenvergoedingen ontvangen dan waarop zij volgens de regels van het Europees Parlement recht heeft. De PvdA hanteert echter een eigen Gedragscode, waarvoor [eiseres] getekend heeft (…)

Volledigheidshalve tref je hier het verslag van de Commissie Naleving Gedragscode (…) waarin staat dat [eiseres] en de overige delegatieleden, ‘waar het gaat om de besteding van de algemene onkostenvergoeding en de reductie van de dagvergoedingen integer en in overeenstemming met de afgesproken gedragsregels gehandeld hebben’.

Dat is een onmiskenbaar feit. Wel laat het onverlet dat het partijbestuur het [eiseres] aanrekent hoe zij de afgelopen jaren is omgegaan met de afspraken waarvoor zij heeft getekend en die de partij van belang vindt, zoals toegelicht in mijn eerdere brief. Doorslaggevend voor ons besluit haar niet toe te laten tot de kandidaatstelling is en blijft het gegeven dat de samenwerking de afgelopen jaren in de Eurodelegatie problematisch was.”

In een e-mail van 15 november 2013 heeft het lid van de Commissie Naleving Gedragscode Mijnsbergen het volgende geschreven aan (onder meer) [gedaagde 2] en [naam 4]:

“Ik (…) wil dat jullie beiden weten dat ik de correspondentie tussen partijbestuur/partijvoorzitter en de Commissie, persoonlijk als niet verzonden beschouw. (…) In dit bericht verwoord ik nergens de standpunten van de overige leden van de Commissie (…) Duidelijk zal zijn dat het feit dat ik dit bericht op persoonlijke titel schrijf, betekent dat de heren [naam 8] en [naam 7] niet bereid waren tot het nemen van afstand van de correspondentie op deze wijze. De heren [naam 8] en [naam 7] zijn op de hoogte van dit bericht (…).

Ik betreur de correspondentie tussen de Commissie en partijbestuur/partijvoorzitter, inhoud daarvan en toonzetting daarvan ten zeerste en neem in deze mijn eigen verantwoordelijkheid: ik had toentertijd al ofwel deze correspondentie moeten voorkomen, dan wel daar afstand van moeten nemen. (…) Dit ook omdat het ging om vertrouwelijke informatie en het nooit de bedoeling is geweest deze openbaar te maken, dan wel in kort geding te gebruiken. Ook betreur ik dat de partijvoorzitter dit doet zonder de Commissie daarover te informeren. (…)

Het oordeel van de Commissie is naar mijn mening volstrekt helder: alle leden PvdA Eurodelegatie hebben zich aan de Gedragscode gehouden en er is geen enkele aanleiding daaraan, voor wat betreft de terugbetaling van de dagvergoedingen door [eiseres], daaraan te twijfelen. En het uitspreken van twijfels in de openbaarheid is naar mijn mening al helemaal niet aan de orde (…).”