Uitspraken

Registratienummer: 10 / 89 WW44 BN1 A

uitspraak van de enkelvoudige kamer

in het geschil tussen:

en

Bij besluit van 1 december 2009, verzonden 10 december 2009 (het bestreden besluit), heeft verweerder de hiertegen door eiseres ingediende bezwaren ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit heeft eiseres bij fax van 19 januari 2010 beroep ingesteld bij de rechtbank.

Het beroep is behandeld ter openbare zitting van de rechtbank van 12 april 2011, waar eiseres en haar gemachtigden, met bericht vooraf, niet zijn verschenen. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door G.H. Toonk, werkzaam bij de gemeente Hellendoorn. Voorts is vergunninghouder in persoon verschenen.

In dit verband is van belang dat hangende het beroep, op 1 oktober 2010, de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) in werking is getreden. Deze wet voorziet in de samenvoeging van in verschillende wettelijke regelingen neergelegde stelsels van vergunningen en toestemmingen, waaronder het in de Woningwet neergelegde verbod tot bouwen zonder bouwvergunning. Hiervoor in de plaats is in de Wabo het verbod opgenomen tot het verrichten van daarin beschreven activiteiten zonder omgevingsvergunning.

Indien het bouwplan onder vigeur van de Wabo omgevingsvergunningvrij is, is het processuele belang van eiseres hangende beroep vervallen. De reden daarvoor is dat eiseres alsdan door het instellen van beroep niet in een gunstiger positie kan geraken. Het bouwplan kan in die situatie immers, ongeacht de uitspraak van de rechtbank, zonder (omgevings)vergunning worden gerealiseerd.

Ten aanzien van de vraag of voor het bouwplan een omgevingsvergunning is vereist, overweegt de rechtbank het volgende.

Ingevolge artikel 2.3, eerste lid, van het Bor is in afwijking van artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a, van de wet geen omgevingsvergunning vereist voor de categorieën gevallen in artikel 3 in samenhang met artikel 5 van bijlage II van het Bor.

In artikel 3, onderdeel 1, van bijlage II is bepaald dat een omgevingsvergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a, van de wet niet is vereist, indien deze activiteit betrekking heeft op een bijbehorend bouwwerk in achtererfgebied, mits niet hoger dan 5 m.

De rechtbank stelt vast dat het beoogde overkapping voldoet aan het bepaalde in artikel 3, onderdeel 1, van bijlage II van het Bor. Voorts wordt de overkapping –anders dan eiseres betoogt – niet gebouwd bij een illegaal bouwwerk. Nu de overkapping ook overigens voldoet aan het bepaalde in artikel 5 van bijlage II van het Bor, is voor het bouwen van de overkapping geen omgevingsvergunning nodig als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Wabo (a-vergunning).

Vraag is vervolgens of een omgevingsvergunning nodig is als bedoeld in artikel 2.1, aanhef en onder c, van de Wabo (c-vergunning). Dit is het geval indien het bouwplan in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan. Dienaangaande wordt het volgende overwogen.

Ingevolge het ter plaatse geldende bestemmingsplan “Hellendoorn Dorp” rust op het onderhavige perceel de bestemming “Woondoeleinden”.

In artikel 3, lid 2, onder a, van het bestemmingsplan is ten aanzien van het oprichten van bijgebouwen een aantal bouwvoorschriften gegeven. Tussen partijen is niet in geschil dat aan deze bouwvoorschriften is voldaan, behoudens het voorschrift dat – kort weergegeven – bepaalt dat de gezamenlijke oppervlakte van de aan- en uitbouwen, bijgebouwen en overkappingen bij een woning niet meer bedraagt dan 75 m². Van dit bouwvoorschrift heeft verweerder vrijstelling verleend met toepassing van artikel 19, lid 3, van de WRO.

Dit uitgangspunt geldt echter niet als het gaat om bouwactiviteiten die hoe dan ook vergunningvrij zijn, dit wil zeggen activiteiten die ook zonder omgevingsvergunning kunnen worden gebouwd indien het bouwen strijdig is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan. Deze categorie activiteiten, waarvoor a-vergunning noch c-vergunning is benodigd, is weergegeven in artikel 2 van bijlage II Bor.

Op het perceel van vergunninghouder zijn meerdere bijgebouwen aanwezig. Naast de woning is een garage/carport gebouwd en achter de woning een afdak, met een totaal oppervlak van 58,05 m2 (inclusief het dakoverstek van 7 m2). Verder is aanwezig een achterwaartse uitbouw van de woning met een oppervlak van 5,05 m2 en een zijwaartse uitbouw met een oppervlak van 4,39 m2 (inclusief uitwendige hoek). De thans vergunde overkapping heeft een oppervlak van 16,94 m2. Dit brengt mee dat – ook indien het dakoverstek buiten beschouwing wordt gelaten – het bebouwd oppervlak aan aanbouwen, uitbouwen en bijgebouwen meer bedraagt dan de voorgeschreven maximale 75 m2.

Onder verwijzing naar het bepaalde in artikel 2, lid 3 van bijlage II bij het Bor, dient te worden vastgesteld dat zowel de achterwaartse als de zijwaartse uitbouw van de woning, inclusief de opvulling van de daartussen gelegen uitwendige hoek, voldoet aan de in dit artikel gegeven criteria. Voor deze uitbouwen is dan ook in het geheel geen omgevingsvergunning nodig. Dit betekent dat de oppervlakte van deze uitbouwen bij de beoordeling of wordt voldaan aan de bouwvoorschriften in het bestemmingsplan buiten beschouwing dient te worden gelaten.

Voorgaande constatering is niet zonder belang. Het weglaten van de oppervlakte van de uitbouwen brengt mee dat met het oprichten van de overkapping wordt gebleven binnen de ingevolge het bestemmingsplan geldende maximale oppervlakte van 75 m2. Daarmee past het bouwplan binnen het vigerende bestemmingsplan en is voor uitvoering ervan in het geheel geen omgevingsvergunning (meer) vereist. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking dat niet is gebleken dat het beoogd gebruik in strijd is het bestemmingsplan. Blijkens de aanvraag wordt de overkapping gebruikt voor de opslag van tuinmeubelen, hetgeen past in de geldende woonbestemming.

In het licht van het voorgaande moet worden geoordeeld dat eiseres door het instellen van het onderhavige beroep niet (meer) in een gunstigere positie kan geraken, zodat in dit opzicht enig procesbelang ontbreekt. Het beroep wordt om die reden niet-ontvankelijk verklaard.

De rechtbank ziet geen aanleiding een der partijen te veroordelen in de proceskosten dan wel verweerder op te dragen het griffierecht te vergoeden.

Beslist wordt derhalve als volgt:

Recht doende:

- verklaart het beroep niet-ontvankelijk.

Tegen deze uitspraak staat binnen zes weken na verzending hoger beroep open bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State te Den Haag.

Aldus gegeven door mr. S.A. van Hoof, in tegenwoordigheid van mr. A.E.M. Lever als griffier.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op 20 APRIL 2011.