Uitspraken

De bijzondere curator heeft op 8 september 2021 gesproken met [minderjarige 1] en [minderjarige 2] en met de moeder. Op 20 september 2021 heeft zij met de vader gesproken. De bijzondere curator heeft zich met name beperkt tot mogelijkheden voor contact en de beantwoording van de door het hof gestelde vragen, nu het onderzoek hoe de kinderen zich verhouden tot hun vader in een eerder stadium door Sterk Huis uitgebreid is gedaan en is afgesloten.

Uit het gesprek met de kinderen blijkt dat hun gevoelens nog hetzelfde zijn als omschreven in de rapportage van Sterk Huis van 13 september 2019. Er is nadien geen ontwikkeling geweest, die de kinderen op andere gedachten heeft gebracht. Tijdens het gesprek met de kinderen is duidelijk geworden dat zij geen contact willen hebben met hun vader. Dit komt doorleefd en authentiek over bij beide kinderen. Op de vraag of de kinderen bereid zijn om uit te leggen aan hun vader waarom zij geen contact meer willen hebben reageren beide kinderen ongemakkelijk. Zij willen geen directe confrontatie met hun vader. De kinderen en de bijzondere curator hebben met elkaar gefilosofeerd over de vraag welke mogelijkheden er zijn om wel aan de vader duidelijk te maken waarom zij geen contact meer met hem willen hebben. In eerste instantie is er aan gedacht om een filmpje te maken waarin de kinderen vertellen waarom zij geen contact willen hebben. Nadat de kinderen hierover een week hebben nagedacht hebben zij aangegeven dat ze dat liever ook niet willen. Als alternatief hebben zij zelf bedacht om via een whatsapp in een geluidsopname uitleg te geven over de reden waarom zij geen contact willen hebben. Deze whatsappgesprekken hebben de kinderen zelf opgenomen en naar de bijzondere curator toegezonden. Zij hebben toestemming gegeven om deze whatsappopnames te laten beluisteren door hun vader.

Tijdens het gesprek met de vader op 20 september 2021 heeft de vader de whatsappopnames beluisterd. Hij reageerde hier gelaten op en vindt het moeilijk om te horen dat de kinderen hem echt niet meer willen zien. Hij heeft het idee dat hij er alles aan heeft gedaan om weer tot contactherstel te komen, maar staat daar, zoals hij zelf aangeeft, inmiddels machteloos in. De vader heeft voor beide kinderen een whatsappbericht ingesproken en aan de bijzondere curator gestuurd. Dit mocht de bijzondere curator met de kinderen delen.

De bijzondere curator heeft op 15 november 2021 de kinderen thuis bezocht en heeft de opnames met de kinderen besproken. De kinderen wilden de opnames niet direct horen en hebben de bijzondere curator gevraagd om een korte samenvatting te geven. De kinderen weten dat hun vader hen erg mist, dat hij heel veel van ze houdt en dat het niet hun schuld is dat het contact er nu niet is. Ook heeft de vader aangegeven dat hij, hoe moeilijk ook, accepteert dat hij geen contact heeft met de kinderen. Hetgeen de vader heeft ingesproken klonk warm en empathisch. De kinderen stelden hierna voor de opnames van de vader toch aan hun toe te sturen via hun moeder zodat zij als zij dat willen alsnog de mogelijkheid krijgen om het gesprek te horen. De bijzondere curator heeft dit naar moeder toegestuurd.

Met vader is het gesprek dat met de kinderen teruggekoppeld op 25 november 2021.

De vader vindt het moeilijk om te horen dat de kinderen het geluidsfragment niet wilden horen. Hij vindt het heel moeilijk dat hij na al die jaren zijn kinderen toch niet gaat zien.

Er zijn nu en in de nabije toekomst geen mogelijkheden voor contactherstel tussen [minderjarige 2] en [minderjarige 1] en hun vader. De spanning is voelbaar als over dat contactherstel wordt gesproken. De kinderen geven beiden aan dat zij nu geen behoefte hebben aan contact. De bijzondere curator heeft de kinderen uitgelegd dat iets wat zij nu voelen, niet voor altijd zo hoeft te zijn en dat het belangrijk is dat als zij contact met hun vader willen hebben, zij dat contact ook weer zouden moeten aangaan. Ook heeft zij de kinderen uitgelegd dat er echt voorbeelden zijn van het herstel van contact tussen kinderen en een van de ouders. Wat haar opvalt is dat [minderjarige 2] (het hof vermoedt dat de bijzondere curator [minderjarige 1] bedoelt) duidelijk bezig is met het niet hebben van contact met zijn vader. Hij voelt zich er nu rustig bij dat het niet hoeft. Hij is ook degene die aangeeft dat als hij de whatsappopname van de vader wil horen hij die mogelijkheid wil hebben. [minderjarige 2] volgt zijn broer daarin, en geeft eveneens aan dat hij geen contact met zijn vader wil. Hij weet niet of hij het gesprek van zijn vader wil afluisteren.

Omdat de vader heeft aangegeven dat hij accepteert dat de kinderen geen contact met hem willen hebben zijn de kinderen opgelucht en zij vinden het fijn dat hierover geen strijd meer bestaat. Zij maken zich wel zorgen over het feit of hun ouders in staat zijn om weer normaal tegen elkaar te gaan doen en om met elkaar te overleggen. Zo moet er volgend jaar een paspoort voor [minderjarige 1] worden aangevraagd en zal er ook toestemming moeten komen voor het schoolreisje. Ook voor [minderjarige 2] zullen er nog een aantal beslissingen moeten worden genomen zoals de schoolkeuze voor de middelbare school en mogelijk nog extra afspraken over de bij hem geconstateerde dyslexie. De kinderen hopen dat deze beslissingen niet stagneren en dat zij geen last zullen hebben van de discussies tussen ouders.

De bijzondere curator geeft de ouders in overweging om beslissingen die op korte termijn nog gaan spelen eigenlijk nu al te regelen. Zo kan de bijzondere curator zich voorstellen dat de vader op voorhand akkoord gaat met de aanvraag van het paspoort en het schoolreisje van [minderjarige 1]. Voor [minderjarige 2] is het belangrijk dat de vader akkoord gaat dat hij samen met de moeder zijn nieuwe school gaat uitzoeken en dat de vader daartegen geen bezwaren maakt. [minderjarige 2] vond het moeilijk dat zijn vader het niet eens was met een andere basisschool. Hij begrijpt niet dat zijn vader daar moeilijk over doet.

De kinderen hebben aangegeven dat zij hopen dat de strijd tussen hun ouders eindigt doordat er duidelijkheid komt over het feit dat de kinderen geen contact met hun vader willen, en ook dat de strijd ten aanzien van de beslissingen die over hen genomen moeten worden nu eindelijk gaat stoppen. De kinderen hebben last van het feit dat er steeds gerechtelijke procedures blijven lopen.

Voor de vader is het intens verdrietig en pijnlijk om via een ingesproken bericht aan de kinderen te (moeten) laten weten dat hij hun wens om geen contact met hen te zoeken zal respecteren.

De vader maakt uit het verslag van de bijzondere curator op dat zij na één gesprek met de kinderen al de conclusie heeft getrokken dat contactherstel niet tot de mogelijkheden behoort. De vader vraagt zich ook af of de bijzondere curator de kinderen afzonderlijk van de moeder heeft gesproken. Sterk Huis heeft helemaal geen uitgebreid onderzoek kunnen doen. Met [minderjarige 1] heeft er één gesprek plaatsgevonden en met [minderjarige 2] is niet gesproken. Sterk Huis heeft alleen de conclusie getrokken dat sprake is van ouderverstoting.

Eén gesprek met kinderen die te maken hebben met ouderverstoting is te weinig. De vader weet nog steeds niet wat de concrete reden is dat de kinderen hem niet meer willen zien. Hij neemt de kinderen niets kwalijk, maar hij had graag gezien dat de bijzondere curator de kinderen daarin had geholpen. De kinderen hebben het bericht thuis ingesproken en daar de boodschap van de vader beluisterd, derhalve op een plek die niet neutraal is. Thuis waar de vader volgens de moeder al jaren geen enkele rol meer speelt en waar de kinderen zich hebben gehecht aan de stiefvader, bestaat geen enkele ruimte om een bericht van de vader te beluisteren. Het is onzorgvuldig van de bijzondere curator dat zij de kinderen niet op haar kantoor heeft uitgenodigd om de berichten van de vader te beluisteren. De berichten van de vader zijn naar de moeder gestuurd. De kans dat de kinderen de berichten nog gaan beluisteren is nihil, gezien hetgeen er de afgelopen jaren is gebeurd.

De bijzondere curator heeft de situatie verkeerd ingeschat en is onzorgvuldig te werk gegaan.

Voor zover de moeder kan beoordelen is er voldoende tijd en ruimte geweest voor de bijzondere curator om een beeld van de situatie te kunnen vormen en voor de kinderen om vertrouwen in haar te krijgen om hun verhaal te kunnen doen. Voor de kinderen is het prettig geweest om zich op deze manier te kunnen uiten, buiten de spanningen van de rechtszaal om. Het heeft de kinderen goed gedaan dat de vader aangeeft hun wens te accepteren en dat hij geen strijd wil. De kinderen zijn opgelucht. De moeder spreekt de hoop uit dat daardoor een beletsel voor contactherstel naar de toekomst wordt weggenomen.

Uit het verslag van de bijzondere curator blijkt duidelijk dat de kinderen geen contact wensen met de vader. Dit is ook geconstateerd tijdens het raadsonderzoek van 1 oktober 2020. Door de bijzondere curator is gekeken naar wat zij denkt dat er moet gebeuren door een inventie te plegen middels het opnemen van de geluidsfragmenten. Door deze interventie kan de raad niet anders dan meegaan in het standpunt van de bijzondere curator en concluderen dat op dit moment niet meer gewerkt kan worden aan contactherstel tussen de vader en de kinderen.

Na de huidige stappen die zijn genomen ziet de raad dat een ondertoezichtstelling niet meer in het belang van de kinderen is. De interventie heeft aan de kinderen en de vader het signaal afgegeven dat inspanningen richting contactherstel niet meer zullen plaatsvinden. Een ondertoezichtstelling zou momenteel weer voor een ander signaal zorgen.

De zorg van de raad ziet op de communicatie tussen de ouders. Uit het verslag van de bijzondere curator blijkt dat de kinderen hier tot op heden last van ervaren. Ondanks dat niet wordt ingezet op contactherstel, dienen de ouders constructief te communiceren over de kinderen en gezamenlijk besluiten te nemen op een voor de kinderen zo min mogelijk belastende wijze. De raad ziet bij beide ouders bereidheid, maar ook dat het hen nog niet gelukt is om dit samen op te pakken. De ouders hebben hier hulp bij nodig, maar de raad vraagt zich tegelijk af hoe de ouders deze hulp onder eigen verantwoordelijkheid zullen aangaan. Deze zorg blijft bij de raad bestaan.