Uitspraken

3.1.

In dit hoger beroep kan worden uitgegaan van de volgende feiten.

a. a) [geïntimeerde] is sinds 5 april 1991, gezamenlijk met [mede-eigenaar] , eigenaar van de onroerende zaak gelegen te [plaats] aan de [adres] , kadastraal bekend gemeente Zierikzee, sectie [sectieletter] , nummer [sectienummer 1] (hierna aan te duiden als: perceel [perceelnummer 1] ).

b) De Gemeente is eigenares van het (onder andere) aan perceel [perceelnummer 1] grenzende perceel te [plaats] , kadastraal bekend gemeente Zierikzee, sectie [sectieletter] , nummer [sectienummer 2] , gedeeltelijk (hierna aan te duiden als: perceel [perceelnummer 2] )

c) [geïntimeerde] heeft in juni 1992 klimop geplant op een strook grond op een aan zijn tuin grenzend talud naar een sloot. De strook grond heeft een omvang van circa 31 m2 en behoort kadastraal bij perceel [perceelnummer 2] (hierna: de strook grond). In juli 1992 heeft [geïntimeerde] een walkant langs de strook grond aangebracht, bestaande uit in de sloot geplaatste palen met planken aan de binnenzijde. Later zijn de planken vervangen door trespa platen. In 2006 heeft [geïntimeerde] een klinkerpad aangelegd op de strook grond.

d) Bij brief van 17 juli 2013 (productie 2 inleidende dagvaarding) heeft de Gemeente aan [geïntimeerde] bericht dat is geconstateerd dat hij gemeentegrond in gebruik heeft genomen en hem (onder voorbehoud van bestuurlijke goedkeuring) aangeboden om de strook grond van de Gemeente te kopen.

e) Nadat [geïntimeerde] op vorenbedoelde brief had gereageerd, heeft de Gemeente bij brief van 19 december 2013 (productie 4 inleidende dagvaarding) aan [geïntimeerde] aangeboden om de bestaande situatie in stand te laten, onder meer op voorwaarde dat de strook grond eigendom blijft van de Gemeente en dat [geïntimeerde] de door hem aangebrachte klimop, palen en trespa platen op eerste aanzegging verwijdert in het geval dat het slootbeheer door de Gemeente wordt gewijzigd. [geïntimeerde] heeft niet ingestemd met dit aanbod.

3.4.

De Gemeente heeft in hoger beroep één grief aangevoerd. Zij heeft geconcludeerd tot vernietiging van het beroepen vonnis en tot het alsnog afwijzen van de vordering van [geïntimeerde] , met veroordeling van [geïntimeerde] in de kosten van beide instanties. De in eerste aanleg door de Gemeente (in reconventie) ingestelde vordering is derhalve in hoger beroep niet gehandhaafd.

3.5.

Met haar grief komt de Gemeente op tegen het oordeel van de kantonrechter dat [geïntimeerde] door verjaring eigenaar is geworden van de strook grond, omdat de aanleg van de walkant in 1992 op één lijn kan worden gesteld met het omheinen van een tuin, zodat die aanleg een uiterlijk feit oplevert waaruit naar verkeersopvatting de eigendomspretentie van [geïntimeerde] ten aanzien van de strook grond volgt.

3.6.

Het hof stelt voorop dat het beroep van [geïntimeerde] op de verkrijgende verjaring zoals geregeld in de artikelen 3:105 BW jo. 3:306 BW slaagt (en dus de grief van de Gemeente faalt) indien komt vast te staan dat [geïntimeerde] bezitter was van de strook grond op het moment dat de verjaring van de door de Gemeente in te stellen rechtsvordering strekkende tot beëindiging van dat bezit werd voltooid.

3.7.

Voor de beantwoording van de vraag of iemand een zaak in bezit heeft genomen, is bepalend of hij de feitelijke macht over die zaak is gaan uitoefenen (artikel 3:113 lid 1 BW). Indien de zaak in het bezit van een ander is, zijn enkele op zichzelf staande machtsuitoefeningen voor inbezitneming onvoldoende (artikel 3:113 lid 2 BW). De machtsuitoefening moet derhalve zodanig zijn dat deze naar verkeersopvatting het bezit van de oorspronkelijke bezitter teniet doet (Parl. Gesch. Boek 3, p. 434). Het antwoord op de vraag of iemand de voor bezit vereiste feitelijke macht uitoefent wordt, evenals de vraag of hij voor zichzelf of voor een ander houdt, bepaald naar verkeersopvattingen en overigens op grond van uiterlijke feiten (artikel 3: 108 BW). De louter interne wil om als rechthebbende op te treden is derhalve voor het zijn van bezitter van geen betekenis. Alle omstandigheden van het geval, zoals bijvoorbeeld de aard en de bestemming van het goed waarom het gaat en de wijze waarop de bijzondere betrekking tot het goed is ontstaan, moeten in dat verband tegen elkaar worden afgewogen.

3.8.

Het hof overweegt in dit verband dat bij onroerende zaken – die men niet van hun plaats kan wegvoeren en waarvan de eigendom staat geregistreerd in notariële aktes van levering die in het openbare register worden ingeschreven – niet snel een intentie tot het houden voor zichzelf door een niet rechthebbende pleegt te worden aangenomen.

3.9.

In het kader van voorgaande overwegingen betrekt het hof bij de beoordeling van het geschil het volgende.

3.10.

Gelet op voorgaande overwegingen komt het hof tot het oordeel dat het aanleggen van de walkant door [geïntimeerde] in dit geval moet worden beschouwd als een vorm van onderhoud van de strook grond die niet wijst op pretentie van eigendom daarvan en daarom niet kan bijdragen aan het oordeel dat [geïntimeerde] moet worden aangemerkt als bezitter van de strook grond. Het was voor de Gemeente op geen enkele wijze duidelijk dat zij vanwege de hierboven omschreven daden van [geïntimeerde] (waaronder het aanleggen van het klinkerpad) voor haar eigendomsrecht op de strook grond moest vrezen. Dit betekent dat de grief slaagt.

3.11.

Een andere dan door de kantonrechter gehanteerde grond om het beroep op verjaring door [geïntimeerde] te honoreren, is gesteld noch gebleken. Het bestreden vonnis zal worden vernietigd en de vordering van [geïntimeerde] zal alsnog worden afgewezen.

3.12.

[geïntimeerde] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van de eerste aanleg en van het hoger beroep.