Uitspraken

Het hof is van oordeel dat het verweer van [geïntimeerde] , dat hij aan [appellant] geen loon verschuldigd is, niet slaagt en overweegt daartoe het volgende.

Ook als partijen niet expliciet zouden zijn overeengekomen dat [geïntimeerde] aan [appellant] loon zou betalen, zou dat nog niet betekenen dat [geïntimeerde] geen loon verschuldigd is. Niet (meer) in geschil is dat partijen een overeenkomst van opdracht gesloten hebben en dat de overeenkomst door [appellant] is aangegaan in de uitoefening van zijn beroep. Op grond van artikel 7:405 lid 2 BW is [geïntimeerde] in beginsel loon verschuldigd aan [appellant] en wel het loon dat partijen hebben afgesproken dan wel het op de gebruikelijke wijze berekende loon of, bij gebreke daarvan, een redelijk loon.

In het licht van het voorgaande heeft [geïntimeerde] aan het enkele feit dat [appellant] zijn declaraties rechtstreeks naar Interpolis stuurde niet het vertrouwen mogen ontlenen dat hij geen loon aan [appellant] verschuldigd zou zijn. Nu hij door [appellant] tot betaling wordt aangesproken, kan [geïntimeerde] dit feit dan ook niet aan [appellant] tegenwerpen.

Het gestelde tekortschieten van [appellant] in de nakoming van de overeenkomst kan evenmin met succes worden aangevoerd tegen de vordering tot betaling. Indien [appellant] in zijn verplichtingen jegens [geïntimeerde] tekortgeschoten is en zonder afspraak hierover geen toevoeging voor [geïntimeerde] heeft aangevraagd, had [geïntimeerde] zijn eigen prestatie kunnen opschorten – bijvoorbeeld door Interpolis te verzoeken om voorlopig de betalingen aan [appellant] te stoppen – of [appellant] kunnen aanspreken tot schadevergoeding op grond van niet-nakomen. Hierop is in deze procedure geen beroep gedaan. De enkele stelling dat [appellant] is tekortgeschoten bevrijdt [geïntimeerde] echter niet van zijn betalingsverplichting.

Voor zover [geïntimeerde] heeft betoogd dat hij niet meer verschuldigd zou zijn dan de eigen bijdrage als [appellant] een toevoeging zou hebben aangevraagd, is het hof van oordeel dat [geïntimeerde] zijn stelling onvoldoende onderbouwd heeft; dit met name in het licht van het feit dat toevoegingen in letselschadezaken in de regel slechts voorwaardelijk worden verleend en meestal ingetrokken worden zodra een uitkering wordt betaald en de rechtsbijstand bij de aansprakelijke partij in rekening kan worden gebracht.

De stelling dat [appellant] volledig is betaald door Interpolis, wordt door [geïntimeerde] zelf tegengesproken. In de conclusie van antwoord onder nummer 23 en in de conclusie van dupliek onder nummer 24 stelt [geïntimeerde] immers dat Interpolis een bedrag van € 702,90 niet heeft voldaan aan [appellant] .

In het licht van de gespecificeerde declaraties die [appellant] ter onderbouwing van de door hem gestelde werkzaamheden bij inleidende dagvaarding heeft overgelegd, heeft [geïntimeerde] zijn verweer dat [appellant] niet inzichtelijk heeft gemaakt dat de door hem gestelde werkzaamheden ook daadwerkelijk door hem zijn verricht en niet heeft onderscheiden in door hem zelf en door zijn secretaresse verrichte werkzaamheden, onvoldoende onderbouwd.

Grief 1 in incidenteel appel faalt.

Tegen de vordering van [appellant] om loon te betalen, voert [geïntimeerde] ook als verweer dat [appellant] zijn rechten jegens [geïntimeerde] heeft verwerkt als bedoeld in artikel 6:89 BW.

Daartoe voert [geïntimeerde] aan dat [appellant] nooit bij [geïntimeerde] heeft geklaagd over te late of onvolledige betaling.

Het hof is van oordeel dat het verweer van [geïntimeerde] niet slaagt en legt aan dat oordeel het volgende ten grondslag.

In het midden latend of artikel 6:89 BW wel van toepassing is op een tekortkoming in de betaling van een geldsom, zoals hier het geval is, heeft [geïntimeerde] met de enkele stelling dat [appellant] niet heeft geklaagd, niet voldaan aan de stelplicht die, gelet op de uitspraak van de HR van 12 december 2014, ECLI:NL:HR:2014:3593, wat betreft de aanvang van de klachttermijn en de tijdigheid van de klacht in deze op hem rust.

Grief 2 in incidenteel appel faalt.

Het hof is van oordeel dat uitgegaan kan worden van een uurloon van € 225,00 exclusief BTW, 5% dossier- en administratiekosten en verschotten. Weliswaar is niet komen vast te staan dat [appellant] dit uurtarief expliciet met [geïntimeerde] overeengekomen is, maar de stelling van [appellant] dat het uurloon van € 225,00 exclusief BTW, 5% dossier- en administratiekosten en verschotten ook te gelden heeft als het op gebruikelijke wijze berekende loon, heeft [geïntimeerde] niet betwist en komt overigens ook het hof aannemelijk voor.

In zoverre slaagt grief 1 in principaal appel.

De vordering: loon en kosten

[appellant] stelt dat een bedrag van € 2.169,69 aan loon en kosten onbetaald is gebleven.

Deze stelling heeft hij als volgt onderbouwd. Per 20 december 2012 stond er op de facturen van [geïntimeerde] in totaal nog een bedrag van € 5.669,69 open. Op 8 januari 2013 heeft Interpolis aan [appellant] € 3.500,00 betaald; derhalve is een bedrag van € 2.169,69 aan loon en kosten onbetaald gebleven.

Het hof overweegt het volgende. Uit het door [appellant] als productie 1 bij de inleidende dagvaarding overgelegde overzicht blijkt dat op 20 december 2012 onder meer de factuur met omschrijving [factuuromschrijving] openstond voor een bedrag van € 1.466,79.

Deze factuur is niet vermeld als gefactureerd bedrag in het overzicht van gefactureerde bedragen in de door [geïntimeerde] als productie 19 bij de conclusie van antwoord overgelegde e-mail van 9 januari 2013 van [medewerker van Intertpolis] namens Interpolis aan [appellant] . Als productie 16 bij de inleidende dagvaarding heeft [appellant] deze factuur, gedateerd 18 juli 2011, in het geding gebracht, alsmede een bijbehorende specificatie van de gedeclareerde werkzaamheden. [geïntimeerde] heeft gesteld dat Interpolis van de van [appellant] ontvangen facturen een bedrag van € 702,90 onbetaald heeft gelaten. Uit het door [geïntimeerde] verstrekte overzicht leidt het hof af dat Interpolis de factuur van € 1.466,79 evenmin heeft betaald. Aldus heeft [geïntimeerde] de stelling van [appellant] dat € 2.169,69 aan loon en kosten onbetaald is gebleven, onvoldoende gemotiveerd betwist. Van deze twee bedragen, tezamen € 2.169,69 vordert [appellant] naar het oordeel van het hof dan ook terecht betaling.

Schade te late betaling

Het hof overweegt het volgende. Ingevolge artikel 6:119 BW bestaat de schadevergoeding, verschuldigd wegens vertraging in de voldoening van een geldsom, in de wettelijke rente van die som over de tijd dat de schuldenaar met de voldoening ervan in verzuim is geweest.

Ingevolge artikel 6:82 BW treedt het verzuim in, wanneer de schuldenaar in gebreke wordt gesteld bij een schriftelijke aanmaning waarbij hem een redelijke termijn voor de nakoming wordt gesteld, en nakoming binnen deze termijn uitblijft.

Gesteld noch gebleken is dat in dit geval het verzuim zonder ingebrekestelling intreedt als bedoeld in artikel 6:83 BW.

Naar het oordeel van het hof kan de brief van [appellant] aan [geïntimeerde] van 20 december 2012 worden aangemerkt als een ingebrekestelling. Van een eerdere ingebrekestelling van [geïntimeerde] is niet gebleken.

In die brief van 20 december 2012 schrijft [appellant] onder meer dat hij [geïntimeerde] nog één keer de gelegenheid geeft om het totale bedrag te betalen binnen “14 dagen na heden”. [geïntimeerde] is dit niet nagekomen en dat betekent dat rente verschuldigd is over het bedrag van € 2.169,69 met ingang van 4 januari 2013.

Buitengerechtelijke incassokosten

De kosten voor de procedure in eerste aanleg aan de zijde van [appellant] zullen worden vastgesteld op:

– explootkosten € 78,34

– griffierecht € 213,00

totaal verschotten € 291,34

en voor salaris advocaat/gemachtigde overeenkomstig het liquidatietarief:

2 punten x € 150,00 € 300,00.

De kosten voor de procedure in hoger beroep aan de zijde van [appellant] zullen worden vastgesteld op:

– explootkosten € 77,52

– griffierecht € 308,00

totaal verschotten € 385,52

en voor salaris advocaat overeenkomstig het liquidatietarief: