Uitspraken

in het geding tussen:

en

de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor Dordrecht, de Inspecteur,

op het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 18 februari 2014, nummers SGR 13/4151 tot en met SGR 13/4186, betreffende de hierna vermelde aanslagen en beschikkingen.

"1. Eiseres exploiteert middels een dochtervennootschap een groothandel in dranken.

Zij heeft aan haar directeur grootaandeelhouder, de heer [Y] (werknemer) voor

de uitoefening van zijn werkzaamheden een personenauto (de auto) ter beschikking gesteld.

2. In 2012 heeft verweerder een boekenonderzoek bij eiseres ingesteld betreffende het

privé gebruik van aan de werknemers van eiseres ter beschikking gestelde auto's. De

uitkomsten van het onderzoek zijn neergelegd in een tot de gedingstukken behorend

controlerapport van 15 juni 2012 (het controlerapport). Naar aanleiding van het

boekenonderzoek heeft verweerder geconcludeerd dat eiseres ter zake van het privé gebruik

auto ten onrechte de inhouding van loonheffing achterwege heeft gelaten. Daarom heeft

verweerder een zogenoemde correctieverplichting als bedoeld in artikel 28a van de Wet op

de loonbelasting 1964 (de Wet) voor de maandtijdvakken januari 2009 tot en met december

2012 opgelegd.

3. Omdat eiseres niet heeft voldaan aan de haar opgelegde correctieverplichting heeft

verweerder over genoemde tijdvakken naheffingsaanslagen loonbelasting en premies

volksverzekeringen opgelegd naar bedragen van € 7.763 (totaal 2009), € 7.807 (totaal 2010)

en € 7.714 (totaal 2011). Daarbij heeft verweerder heffingsrente in rekening gebracht en op

grond van artikel 67f van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) vergrijpboetes

opgelegd. Over de tijdvakken januari 2009 tot en met 30 juni 2010 bedragen de boetes 25%

van de nageheven belasting. Over de tijdvakken juli 2010 tot en met 31 december 2011

bedragen de boetes 100% van de nageheven belasting,

4. Bij de uitsprank op bezwaar heeft verweerder de naheffingsaanslagen en daarbij

gegeven beschikkingen gehandhaafd. Hiertegen heeft eiseres beroep ingesteld."

"Beoordeling van het geschil

8. Ingevolge artikel 13bis, eerste lid, van de Wet op de loonbelasting 1964 (de Wet)

wordt de auto geacht ook voor privé-doeleinden ter beschikking te zijn gesteld, tenzij blijkt

dat de auto op kalenderjaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privé-doeleinden

wordt gebruikt. Dit laatste kan ingevolge artikel 13bis, vierde lid, van de Wet, blijken uit een rittenregistratie of anderszins. Het woord 'blijken' betekent dat volledig bewijs moet worden geleverd, dat wil zeggen dat eiseres haar stellingen overtuigend moet aantonen.

9. Ingevolge artikel 13bis, zevende lid, van de Wet, in samenhang bezien met artikel

21c van de Uitvoeringsregeling loonbelasting 2001 (voor de tijdvakken in 2009 en 2010) en

artikel 3.13 van de Uitvoeringsregeling loonbelasting 2011 (voor de tijdvakken in 2011),

moet een rittenregistratie ten minste de volgende gegevens bevatten:

a. merk, type en kenteken van de auto;

b. periode van terbeschikkingstelling van de auto;

c. per rit:

1°. datum;

2°. beginstand en eindstand van de kilometerteller;

3°. beginadres en eindadres;

4°. de gereden route indien deze afwijkt van de meest gebruikelijke;

5°. het karakter van de rit.

10. Eiseres heeft tijdens het boekenonderzoek rittenregistraties aan verweerder overgelegd. In de bezwaarprocedure heeft eiseres opnieuw rittenregistraties overgelegd en voorts een drietal notitieboekjes met aantekeningen van ritten van de werknemer.

11. Verweerder heeft de rittenregistraties beoordeeld en geconstateerd dat:

- niet alle ritten zijn verantwoord;

- opvolgende begin- en eindstanden van de gereden kilometers op verschillende dagen niet

aansluiten;

- relatief grote afwijkingen bestaan in gereden kilometers bij woon-werkverkeer;

- indien wordt afgeweken van de gebruikelijke route is de gevolgde route (omrijkilometers

en gemiste afslagen) niet is opgenomen;

- met de ter beschikking gestelde auto een verkeersovertreding is begaan, terwijl blijkens

een van de rittenregistraties op die dag niet met die auto zou zijn gereden.

12. Naar aanleiding van de onjuistheden en onvolkomenheden die door verweerder in

het controlerapport en in de uitspraak op bezwaar zijn vermeld, heeft eiseres op 24 april 2012 en 30 oktober 2012 schriftelijke toelichtingen verstrekt.

13. Nadat eiseres in beroep was gegaan heeft zij verbeterde rittenregistraties in geding

gebracht.

14. In de bijlage bij zijn pleitnota heeft verweerder een lijst overgelegd met bestemmingen uit de rittenregistratie van 2011 waarvan de adressen ontbreken. In reactie hierop heeft eiseres bij brief van 21 oktober 2013 schriftelijke toelichtingen verstrekt.

15. Naar het oordeel van de rechtbank voldoen de rittenregistraties niet aan de onder 9.

genoemde eisen, nu onder meer in veel gevallen de adressen van de bestemmingen ontbreken. Met de rittenregistraties en de toelichtingen die daarop door de werknemer zijn gegeven, heeft eiseres niet doen blijken dat de auto voor minder dan 500 kilometer voor privé-doeleinden is gebruikt. Eiseres heeft geen sluitende (kantoor)agenda van de werknemer overgelegd aan de hand waarvan de zakelijkheid van de aangegeven ritten en bestemmingen voldoende nauwkeurig kunnen worden bepaald. Uit de rittenregistraties zelf kan naar het oordeel van de rechtbank ook niet het zakelijke karakter van de ritten worden opgemaakt, nu daarin enkel de adressen of namen van de bestemmingen zijn vermeld. De door de werknemer verstrekte toelichtingen geven voorts ook niet afdoende bewijs voor de zakelijkheid van de ritten. De stelling van eiseres dat sprake is van kleine onjuistheden en overnamefoutjes die niet af doen aan de betrouwbaarheid van registraties wordt door de rechtbank verworpen, gelet op het aanzienlijk aantal onjuistheden dat door verweerder is geconstateerd. Voorts sluit de verklaring ter zitting van de werknemer dat hij bij privé ritten gebruik[t] maakt van de auto van zijn broer die bij hem in de buurt woont niet uit dat hij de auto die door zijn werkgever ter beschikking is gesteld, ook voor privé-doeleinden heeft gebruikt.

16. Gelet op het bovenstaande komt de rechtbank tot het oordeel dat eiseres niet aan de op haar rustende (zware) bewijslast heeft voldaan. De naheffingsaanslagen wegens privégebruik van de auto zijn derhalve terecht opgelegd.

17. Verweerder heeft aan eiseres over de tijdvakken januari 2009 tot en met juni 2010

vergrijpboetes opgelegd ingevolge artikel 67f, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr), in samenhang met paragraaf 25, tweede lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst (BBBB) (tekst tot 1 juni 2010) van 25% omdat het aan grove schuld is te wijten dat eiseres een onjuiste of onvolledige aangifte heeft gedaan. Over de tijdvakken juli 2010 tot en met december 2011 heeft verweerder ingevolge artikel 67f, eerste lid, van de Awr, in samenhang met paragraaf 28, zevende lid, van het BBBB (tekst vanaf l juli 2010) vergrijpboetes opgelegd van 100% van de nageheven belasting wegens het overleggen van een onjuiste of onvolledige rittenregistratie.

18. Grove schuld is eerst dan aanwezig indien sprake is van een in laakbaarheid aan

opzet grenzende onachtzaamheid. Met inachtneming van de vaststaande feiten en omstandigheden en hetgeen overigens door partijen over en weer naar voren is gebracht is de rechtbank van oordeel dat in dit geval van grove schuld niet kan worden gesproken. De omstandigheid dat eiseres er niet in is geslaagd bewijs te leveren dat voldoet aan de eisen die de wet stelt, is op zich genomen geen omstandigheid die grove schuld impliceert (zie ook hof ’s-Gravenhage, 12 januari 2010, ECLI:NL:GHSGR:2010:35). Voorts acht de rechtbank de omstandigheid dat het verlangde bewijs niet kan worden geleverd met de overgelegde rittenregistraties, gegeven de aard van de onvolkomenheden onvoldoende grond voor het opleggen van vergrijpboeten. De boeten dienen derhalve te komen vervallen.

19. Gelet op het oordeel onder 18 worden de beroepen voor zover gericht tegen de boetebeschikkingen gegrond verklaard."

8. Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de door belanghebbende gemaakte proceskosten opgeroepen door het incidenteel ingestelde hoger beroep. Het Hof stelt deze kosten, op de voet van artikel 8:75 Awb in verbinding met het Besluit proceskosten bestuursrecht en de daarbij behorende bijlage, vast op € 490 wegens beroepsmatig verleende rechtsbijstand voor het Hof (1 punt à € 490 x 1 (gewicht van de zaak)).

Voor een hogere vergoeding acht het Hof geen termen aanwezig.