Uitspraken

In artikel 1:265b, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek (BW) staat dat de kinderrechter de gecertificeerde instelling, bedoeld in artikel 1.1 van de Jeugdwet, die belast is met de uitvoering van de ondertoezichtstelling, op haar verzoek kan machtigen de minderjarige gedurende dag en nacht uit huis te plaatsen indien dit noodzakelijk is in het belang van de verzorging en opvoeding van de minderjarige of tot onderzoek van diens geestelijke of lichamelijke gesteldheid. Op grond van artikel 1:265c lid 2 BW kan de kinderrechter op verzoek van de gecertificeerde instelling, de raad of het openbaar ministerie de duur van de machtiging tot uithuisplaatsing telkens met ten hoogste een jaar verlengen.

Voor zover de vader stelt dat hij bij de kinderrechter onvoldoende gelegenheid heeft gekregen om zijn recht op hoor en wederhoor te kunnen uitoefenen, geldt dat een dergelijk verzuim in hoger beroep kan worden hersteld door hem alsnog in de gelegenheid te stellen zijn standpunt toe te lichten (zie o.a. HR 26 maart 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO1991). Omdat het hof de vader hiertoe in de gelegenheid heeft gesteld en de vader hiervan gebruik heeft gemaakt, heeft hoor en wederhoor nu op genoegzame wijze plaatsgevonden.

De uithuisplaatsing betreft de oudste twee kinderen. De jongste twee wonen bij de vader. De vader is van mening dat hij, als hij daarbij de juiste hulp krijgt, in staat is om voor alle vier de kinderen te zorgen. Hij kwam, door het plotselinge vertrek van de moeder, opeens alleen te staan in de zorg voor vier kinderen. Dat was voor iedereen een onzekere periode. Hij heeft echter niet de kans gekregen om te laten zien dat hij voor alle kinderen kan zorgen. Hij heeft heel hard gewerkt om alles op de rit te krijgen. Hij is een liefdevolle vader, die zich bekommert om het welzijn van de kinderen, aan wie hij structuur en begrenzing biedt. Zijn huis is opgeruimd en schoon. Een uithuisplaatsing is niet (meer) nodig, helemaal niet omdat de kinderen steeds meer moeite krijgen om hem te begrijpen omdat zij de Russische taal verleren doordat zij in een Nederlands gezinshuis zitten waar geen aandacht is voor hun moedertaal. De vader begrijpt niet waarom zijn opvoedkwaliteiten beoordeeld moeten worden, zoals de GI vindt. De laatste maanden heeft hij laten zien voor alle hulpverlening open te staan, adviezen aan te nemen en valt het de hulpverlening op dat hij het goed doet met de kinderen. De vader vindt dat zijn opvoedkwaliteiten prima zijn. Zijn ambulant begeleider kan dat bevestigen. Om zijn opvoedkwaliteiten te kunnen beoordelen is volgens hem het 2Thepoint-traject niet nodig, maar kunnen de kinderen naar huis. Hij begrijpt dat ze niet direct naar huis kunnen, maar dat dat voorbereid moet worden. Vandaar dat hij dit per 15 februari 2025 verzoekt.

Uit de stukken en wat tijdens de mondelinge behandeling van het hof is gezegd is het volgende gebleken. De vader heeft een belaste voorgeschiedenis. De moeder en hij zijn met de drie oudste kinderen vanuit Oekraïne gevlucht naar Nederland, waar hun vierde kind is geboren. De moeder is overbelast geraakt, waardoor het de kinderen ontbrak aan basale verzorging en structuur. Na het vertrek van de moeder uit het gezin heeft de vader zijn baan opgezegd om voor de vier kinderen te zorgen. Gebleken is dat de vader moeilijk de emoties van de kinderen kan herkennen en reguleren. [de minderjarige3] heeft dikwijls boze buien, die vermoedelijk voortkomen uit hechtingsproblematiek of verwaarlozing. [de minderjarige1] werd in de thuissituatie bovendien belast met volwassenproblematiek. Ook zij liet boze buien zien en kon dan onbereikbaar, agressief en bepalend zijn. [de minderjarige1] en [de minderjarige2] hebben een onvoldoende responsieve en voorspelbare opvoeding gehad, wat heeft geresulteerd in een onveilige hechting. Zij hebben daarom een opvoeding nodig waarin grenzen worden gesteld, emoties worden herkend en gereguleerd. Uit de beschikbare rapportage blijkt dat de vader al aantoonbare stappen heeft gezet in het verbeteren van de basisverzorging en de structuur voor de twee jongste kinderen. Hij heeft zich ingezet voor een stabielere leefstijl, voorspelbare routines en zindelijkheidstraining. Uit de rapportage blijkt echter ook dat het hem nog onvoldoende lukt om emotioneel aan te sluiten bij [de minderjarige1] en [de minderjarige2] . In het gezinshuis wordt opgemerkt dat [de minderjarige1] en [de minderjarige2] na een omgangsweekend bij de vader ook nu nog onrustig gedrag vertonen, zoals het niet respecteren van regels en het opzoeken van grenzen. Door de pedagogische aanpak in het gezinshuis nemen de buien van [de minderjarige1] af. De kinderen ervaren in het gezinshuis emotionele veiligheid en voorspelbaarheid, wat hen een stabiele basis biedt.

Gelet op al het voorgaande is het hof van oordeel dat, anders dan de vader aanvoert, de gronden voor uithuisplaatsing nog steeds aanwezig zijn. Gebleken is dat de vader leerbaar is en dat hij al een positieve ontwikkeling heeft laten zien, maar dat hij als opvoeder nog grote stappen moet zetten, waarvoor intensieve begeleiding op dit moment nodig is. Het hof is van oordeel dat bij het uitblijven van de verzochte verlenging de continuïteit en de veiligheid van de dagelijkse verzorging en opvoeding van [de minderjarige1] en [de minderjarige2] nu nog onvoldoende zijn gewaarborgd. Omdat nu niet met voldoende zekerheid gezegd kan worden dat de vader met ambulante opvoedondersteuning wel voor alle vier de kinderen kan zorgen, dienen in het belang van de kinderen de bevindingen van het 2Thepoint-traject afgewacht te worden. Een (vervroegde) thuisplaatsing zoals de vader heeft verzocht ligt dan ook niet voor de hand. Het hof zal de bestreden beschikking bekrachtigen.