Uitspraken

De Rechtbank heeft terecht en op goede gronden geoordeeld dat het beroepschrift gericht tegen de uitspraak op bezwaar over de aanslag IB/PVV 2010 buiten de beroepstermijn is ingediend. Belanghebbende heeft geen feiten of omstandigheden aangevoerd op grond waarvan niet kan worden geoordeeld dat zij in verzuim is geweest. De omstandigheid dat zij of haar gemachtigde dachten dat de zaak ‘verjaard’ was – dat de Inspecteur door tijdsverloop het recht had verloren om voor het jaar 2010 nog aanslagen IB/PVV op te leggen – is daartoe onvoldoende.

De gemachtigde van belanghebbende heeft ter zitting desgevraagd het volgende verklaard omtrent de giftenaftrek, de kwitanties en de donatieverklaring:

• -

  Hij is zelf de voorzitter van de stichting, en hij kan ook giften innen.

• -

  Hij kijkt niet naar de nummers van kwitanties, er zijn meerdere kwitantieboekjes. Hij pakt een willekeurig boekje, schrijft een kwitantie uit en ondertekent die.

• -

  Het is juist dat op de kwitanties als ontvanger de naam van de penningmeester is vermeld, maar hij zet er dan zelf zijn handtekening onder. Dat is met medeweten van de penningmeester, in onderling overleg is afgesproken dat dat goed is.

• -

  Als hij als voorzitter een gift ontvangt voor de stichting dan geeft hij dat ook nooit aan de penningmeester. Hij geeft die giften en zijn eigen giften aan zijn moeder. Dat is een kwestie van respect. Zij is degene die de stichting heeft opgezet en zij geeft het uit voor onderhoud en dergelijke voor de moskee. Zijn moeder bekostigt de moskee, zij weet precies hoe ze met het geld om moet gaan.

• -

  Dat betreft duizenden euro’s, de penningmeester die de boekhouding doet weet daar niets van. Het gaat de penningmeester niets aan hoeveel hij aan zijn moeder geeft. Die giften worden dus inderdaad ook niet verwerkt in de boekhouding.

• -

  Zijn moeder doet de financiering, en uit respect voor haar geeft hij het geld dan ook direct aan haar en niet aan de penningmeester, en zij regelt waar het naartoe gaat.

• -

  Zijn moeder heeft geen officiële functie in de stichting, maar alle giften aan de stichting gaan naar zijn moeder, en zij bepaalt wat ermee wordt gedaan. Zo werken zij.

Gelet op de bevindingen uit de ambtsedig opgemaakte verklaring, alsmede de verklaringen van de gemachtigde ter zitting, is het Hof van oordeel dat de kwitanties en de donatieverklaring in strijd met de waarheid zijn opgesteld. Het Hof acht het voor de hand liggend dat de kwitanties en donatieverklaring in strijd met de waarheid zijn opgesteld om als bewijs te dienen voor de in aangiftes opgenomen giftenaftrek aan de Stichting. Het Hof acht het verder niet aannemelijk dat de kwitanties of donatieverklaring met medeweten van de penningmeester zijn opgesteld, dan wel dat deze heeft ingestemd met deze werkwijze. Maar zelfs als dit anders zou zijn, zelfs indien aan alle door de gemachtigde ter zitting afgelegde verklaringen geloof zou worden gehecht, doet dit niets af aan de constatering dat de kwitanties en donatieverklaring zijn opgesteld in strijd met de waarheid. In dat geval zijn de giften immers ten goede gekomen aan de moeder van de gemachtigde van belanghebbende en niet aan de Stichting.

Gelet op het bovenstaande is het Hof van oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij in enig jaar dat in geschil is recht heeft op een hoger bedrag aan giftenaftrek dan het bedrag dat reeds in aftrek is toegestaan.

Ook met betrekking tot de door belanghebbende geclaimde aftrek in verband met (specifieke) zorgkosten is het Hof van oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij in enig jaar dat in geschil is recht heeft op een hoger bedrag aan aftrek dan het bedrag dat uiteindelijk na beroep reeds in aftrek is toegestaan. Het Hof neemt de oordelen van de Rechtbank daaromtrent, alsmede de door de Rechtbank voor die oordelen gebezigde gronden over en maakt die tot de zijne. In hoger beroep heeft belanghebbende bijna uitsluitend stukken overgelegd die óf reeds bij de Rechtbank bekend waren, óf die betrekking hebben op een jaar dat niet in geschil is (voornamelijk 2009). Voor zover de kosten voor de aanvraag en aanleg van een gehandicapten parkeervoorziening in 2012 al zijn aan te merken als aftrekbare vervoerskosten, is tussen partijen niet in geschil dat omtrent de hoogte van de vervoerskosten een compromis is gesloten en dat conform dit compromis reeds aftrek is verleend. Hetgeen belanghebbende in hoger beroep heeft gesteld of ingebracht brengt het Hof derhalve niet tot een ander oordeel.

De gemachtigde van belanghebbende heeft ter zitting van het Hof aangevoerd dat de Rechtbank vooringenomen was en dat de uitspraak niet rechtvaardig is. Het Hof heeft geen enkele reden of aanleiding om te twijfelen aan de onpartijdigheid van de behandelend rechter. Met de stukken die de rechter tot zijn beschikking had, kon hij in alle redelijkheid tot dit oordeel komen. De afwijzing van het verzoek om uitstel voor de zitting is in de uitspraak van de Rechtbank met redenen omkleed. Het Hof verwerpt het standpunt van belanghebbende dat hieruit blijkt dat de rechter vooringenomen zou zijn.

Dat de bezwaarbehandelaar of Inspecteur vooringenomen zou zijn geweest, zoals belanghebbende stelt, is ook niet aannemelijk gemaakt. Belanghebbende dient haar recht op aftrekposten aannemelijk te maken. Van verwerpelijke motieven aan de zijde van de Inspecteur, zoals discriminatie van moslims, zoals de gemachtigde heeft gesteld, is niet gebleken. De verwijzing naar de ‘toeslagenaffaire’ is volstrekt onvoldoende voor de conclusie dat in deze zaak belanghebbende is gediscrimineerd, of dat de aangiftes voor controle zouden zijn uitgeworpen door etnische profilering. Dat de Inspecteur de aftrek van de door belanghebbende gestelde posten grotendeels heeft geweigerd, is, nu voor deze posten geen enkele nadere specificatie, stukken of betaalbewijzen zijn overgelegd, terecht, nog daargelaten de omstandigheid dat belanghebbende aftrekposten heeft gepoogd te onderbouwen met kwitanties en verklaringen die in strijd met de waarheid zijn opgemaakt. De Inspecteur heeft niet gehandeld in strijd met de zorgvuldigheid of enig ander beginsel van behoorlijk bestuur.