Uitspraken

Het hof ziet uit systematisch oogpunt en gelet op hetgeen hierna in het principale appel zal worden overwogen aanleiding om eerst het incidentele appel te behandelen, dat overigens niet is gericht op een ander dictum en een in appel gehandhaafde grondslag voor de vordering betreft die het hof anders op grond van de devolutieve werking van het appel ook aan de orde had moeten stellen.

De grief faalt derhalve.

De kantonrechter heeft overwogen dat nu [geïntimeerde] vanaf 1 augustus 2014 minder dan 50% van haar lessen binnen de structurele formatie geeft in de bovenbouw, zij ingevolge het bepaalde in artikel 5.2 cao VO 2014-2015 niet in aanmerking komt voor een LD-functie (r.o. 4.2.laatste zin). De stellingen van [geïntimeerde] houden niet in dat, ook als getoetst zou moeten worden aan de cao VO 2014-2015, zij op grond van het entreerecht zoals dat in die cao is vastgelegd aanspraak heeft op een LD-functie. Nu het hof ook anderszins geen redenen heeft om deze uitleg van de kantonrechter voor onjuist te houden, neemt het hof die als de zijne over.

De kantonrechter oordeelt vervolgens dat ATC heeft gehandeld in strijd met regels van goed werkgeverschap door [geïntimeerde] ingaande 1 augustus 2014 minder dan 50% lessen in de bovenbouw havo/vwo toe te delen en haar daardoor het recht op benoeming in een LD-functie te onthouden. Daartoe overweegt de kantonrechter, kort weergegeven, dat [geïntimeerde] in de jaren 2011/2012, 2012/2013 en 2013/2014 telkens 50% of meer van haar lesuren heeft gegeven in de bovenbouw havo en vwo, en dat zij daarmee voldeed aan de voorwaarden die de cao VO 2011-2012 (in artikel 5.2) stelde aan een benoeming in een LD-functie per 1 augustus 2014. Mede in het licht van de teksten van de opeenvolgende cao’s over het entreerecht en de tekst van het Onderhandelaarsakkoord, heeft [geïntimeerde] daaraan de gerechtvaardigde verwachting kunnen ontlenen dat zij ook na 1 augustus 2014 overwegend in de bovenbouw havo/vwo zou worden ingezet en dan in een LD-functie zou worden benoemd, aldus de kantonrechter. Het niet honoreren van die verwachting acht de kantonrechter in strijd met goed werkgeverschap.

De grieven van ATC (zeven in totaal, genummerd 1 t/m 7) richten zich vanuit verschillende invalshoeken tegen het hiervoor onder 4.6 weergegeven oordeel van de kantonrechter en de gronden waarop dat oordeel is gebaseerd. Zij beogen de vraag of ATC heeft gehandeld in strijd met goed werkgeverschap door [geïntimeerde] per 1 augustus 2014 minder dan 50% lesuren in de bovenbouw havo/vwo toe te delen in volle omvang aan het hof voor te leggen.

Bij de beantwoording van die vraag stelt het hof voorop dat indien [geïntimeerde] er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat aan haar (ook) per 1 augustus 2014 50% of meer lesuren zouden worden toebedeeld in de bovenbouw havo/vwo, zich de situatie kan voordoen dat ATC heeft gehandeld in strijd met goed werkgeverschap door die verwachting niet te honoreren. Daarbij geldt dat op [geïntimeerde] , die zich erop heeft beroepen dat ATC heeft gehandeld in strijd met goed werkgeverschap, de bewijslast rust van feiten en omstandigheden die, alle overige omstandigheden mede in aanmerking nemend, dat vertrouwen kunnen rechtvaardigen. De vraag of [geïntimeerde] onder de werking van de (verlengde) cao VO 2011-2012 wél voldeed aan de voorwaarden van het entreerecht is daarbij niet bepalend. Zoals hiervoor is overwogen gold die cao immers niet meer per
1 augustus 2014. Daarmee strookt niet dat die cao indirect (via de band van goed werkgeverschap) nog wel bepalend zou zijn voor het entreerecht.
4.9 Het hof is, alle omstandigheden in aanmerking nemend, niet van oordeel dat [geïntimeerde] bedoelde gerechtvaardigde verwachting mocht hebben. Daartoe wordt het volgende overwogen.

De vraag of [geïntimeerde] voldeed aan de voorwaarden voor het entreerecht zoals verwoord in artikel 5.2 van de cao VO 2011-2012 behoeft bij deze stand van zaken geen beantwoording; het antwoord op die vraag zal immers niet leiden tot een ander oordeel over de vraag of [geïntimeerde] er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat zij ook in 2014/2015 50% of meer lesuren in de bovenbouw toebedeeld zou krijgen. Voor de goede orde tekent het hof daarbij nog aan dat die vraag beantwoord zou dienen te worden door uitleg van artikel 5.2 van de cao aan de hand van de in de jurisprudentie ontwikkelde zogenaamde cao-norm. Voor die uitleg is op zichzelf niet bepalend dat de Commissie van Beroep in verschillende van haar uitspraken heeft geoordeeld dat van “structureel” als bedoeld in artikel 5.2 van die cao sprake is indien een leraar in twee of meer opeenvolgende schooljaren 50% of meer van diens lesuren in de bovenbouw heeft gegeven.

Voor zover in de stellingen van [geïntimeerde] gelezen zou moeten worden dat zij zich er tevens op beroept dat ATC in strijd met goed werkgeverschap heeft gehandeld door bij de urentoedeling voor 2014/2015 haar te benadelen, dient die stelling te worden verworpen. ATC zou in strijd met goed werkgeverschap gehandeld kunnen hebben indien zij bij de urentoedeling voor 2014/2015 ten nadele van [geïntimeerde] zou zijn afgeweken van haar gebruikelijke toedelingsbeleid en daardoor [geïntimeerde] het entreerecht zou hebben ontnomen.
Stelplicht en bewijslast dat dit het geval is geweest, rusten op [geïntimeerde] .
4.12 ATC heeft tijdens de mondelinge behandeling (onweersproken) nader toegelicht dat haar toedelingsbeleid erop is gericht om de bovenbouw uren zoveel mogelijk gelijk over de eerstegraads leraren te verdelen, zonder daarbij rekening te houden met deeltijdfactoren. Daarbij was gebruikelijk dat na een 'voorzet' van de rector de sectie Frans zelf een voorstel aan de rector deed, dat doorgaans door de rector werd gevolgd. Naar voren is gekomen dat volgens de aanvankelijke door de sectie zelf voorgestelde toedeling [geïntimeerde] in 2014/2015 minder dan 50% van haar lesuren in de bovenbouw zou geven. Op het laatst bleek er echter onverwacht nog een extra Havo-4 klas bij te komen. De sectie heeft toen voorgesteld die klas aan [geïntimeerde] toe te delen. ATC heeft, volgens haar verklaring, die uren (drie) toegedeeld aan een tweedegraads leraar die een opleiding tot eerstegraads leraar volgde en die in het aanvankelijke voorstel alleen onder supervisie aan een bovenbouwgroep les zou geven. ATC achtte in het kader van die opleiding het wenselijker dat desbetreffende docent een eigen klas zou krijgen, waartoe de extra Havo-4 klas de mogelijkheid bood. Daarom heeft de schoolleiding op dit punt het nadere voorstel van de sectie Frans niet gevolgd.
Het hof is van oordeel dat die keuze viel binnen de beleidsvrijheid die ATC toekomt, ook ten aanzien van haar urentoedeling.
Omstandigheden die anderszins tot het oordeel zouden moeten leiden dat ATC bij de urentoedeling voor 2014/2015 heeft gehandeld op een wijze die jegens [geïntimeerde] in strijd met goed werkgeverschap is, zijn niet aangevoerd.

Het hof komt aldus tot de slotsom dat niet kan worden vastgesteld dat ATC heeft gehandeld in strijd met goed werkgeverschap door [geïntimeerde] in 2014/2015 minder dan 50% van haar lesuren in de bovenbouw toe te delen. De grieven slagen derhalve, zodat het bestreden vonnis niet in stand kan blijven. De oorspronkelijke vorderingen van [geïntimeerde] dienen afgewezen te worden.

Het hof acht geen grond aanwezig voor toewijzing van de vordering van ATC om [geïntimeerde] te veroordelen te gehengen en te gedogen dat zij met terugwerkende kracht tot
1 augustus 2014 alsnog wordt benoemd in salarisschaal LC. Dit is reeds niet mogelijk omdat ATC in eerste aanleg geen tegenvordering heeft ingesteld en zij niet voor het eerst in appel een vordering kan instellen, behoudens een vordering tot ongedaanmaking. Hoewel haar vordering wel enige elementen daarvan bevat, heeft de vordering evenwel een verdergaande strekking. Bovendien heeft ATC ook op andere wijze reeds voorzien in de ongedaanmaking indien het hof tot een ander oordeel zou komen dan de kantonrechter. In de brief van
1 februari 2016, waarin [geïntimeerde] met terugwerkende kracht tot 1 augustus 2014 op grond van het entreerecht is benoemd in een LD-functie, is immers vermeld dat de benoeming plaats vindt onder het uitdrukkelijke voorbehoud dat de benoeming slechts geldig is indien het vonnis in hoger beroep en eventueel in cassatie bevestigd wordt. Nu het vonnis in hoger beroep niet wordt bevestigd komt daarmee, terugwerkend tot 1 augustus 2014, aan die benoeming de grond te ontvallen.