Uitspraken

Het geschil in hoger beroep betreft (slechts) de vraag naar de uitleg van het in artikel 14.3 van de franchiseovereenkomst opgenomen concurrentiebeding (“Franchisenemer zal gedurende een periode van één (1) jaar na beëindiging van de overeenkomst in het verzorgingsgebied, aangegeven in artikel 2 van deze overeenkomst, niet direct of indirect betrokken zijn bij een bedrijf of financiële dan wel andere zakelijke belangen hebben bij açtiviteiten die soortgelijk zijn aan de door franchisenemer in het kader van deze overeenkomst uitgeoefende activiteiten en/of de Yarden·formule.”).

De grieven van De Passage c.s. richten zich namelijk slechts in de kern tegen de veroordeling door de voorzieningenrechter onder 5.1 van het bestreden vonnis. De voorzieningenrechter heeft daarin De Passage c.s. veroordeeld om het verrichten van iedere soortgelijke activiteit als bedoeld in artikel 14.3 van de franchiseovereenkomst binnen het verzorgingsgebied en/of van iedere (in)directe (financiële en/of zakelijke) betrokkenheid bij een onderneming die in het verzorgingsgebied soortgelijke activiteiten als bedoeld in artikel 14.3 van de franchiseovereenkomst verricht, waaronder in ieder geval maar niet beperkt tot betrokkenheid - als commercieel directeur of op andere wijze - bij De Vallei en de (onder)verhuur van de Afscheidshuizen (locaties Veenendaal en Ede) aan De Vallei per direct en tot I december 2015 te staken en gestaakt te houden.

Volgens De Passage c.s. (memorie van grieven, punt 16) had de voorzieningenrechter de veroordeling onder 5.1 niet in die vorm mogen toewijzen. Hij is bij het uitspreken van die veroordeling te absoluut geweest in de omvang van die veroordeling en heeft daarbij uit het oog verloren dat een non-concurrentiebeding weliswaar erop gericht moet zijn dat het bedrijfsdebiet van Yarden niet wordt aangetast, maar niet bedoeld is om indirecte vormen van concurrentie door derden te verhinderen en niet bedoeld is om [appellante] in haar arbeidskeuze te veel te belemmeren.

Meer concreet stellen De Passage c.s. dat de voorzieningenrechter ten onrechte overwogen dat:

Het hof zal de grieven gezamenlijk bespreken en beoordeelt hen als volgt.

Tussen partijen is niet in geschil dat het bij de uitleg van een beding als artikel 14.3 van de franchiseovereenkomst aankomt op hetgeen partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan deze bepaling mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten (Haviltex-maatstaf).

Het hof is, evenals de voorzieningenrechter, voorlopig van oordeel dat een redelijke uitleg van artikel 14.3 meebrengt dat De Passage Holding, De Passage Uitvaartverzorging en De Passage Veenendaal geen uitvaarten mogen verzorgen van personen die binnen het verzorgingsgebied hun laatste woonplaats hebben gehad en ook geen uitvaarten mogen verzorgen in het verzorgingsgebied, ook niet wanneer de overledene buiten het verzorgingsgebied zijn laatste woonplaats heeft gehad. De voor De Passage c.s. kenbare strekking van het concurrentiebeding is immers dat (de achterblijvende c.q. opvolgende franchisenemers van) Yarden gedurende een jaar na beëindiging van de franchiseovereenkomst geen concurrentie ondervindt/ondervinden van de vertrekkende franchisenemer. Van concurrentie is sprake indien een vertrekkende franchisenemer na zijn of haar vertrek activiteiten verricht die de andere (achterblijvende c.q. opvolgende ) franchisenemers/Yarden ook kunnen/kan verrichten en/of indien de vertrekkende franchisenemer bij die activiteiten betrokken is in praktische of financiële zin. In al die gevallen fungeert de vertrokken franchisenemer immers als concurrent van de andere (achterblijvende c.q. opvolgende) franchisenemers/Yarden.

Het verrichten of betrokken zijn bij een uitvaart in het verzorgingsgebied van een overledene die zijn laatste woonplaats buiten het verzorgingsgebied had, valt daarom voorshands te beschouwen als een concurrerende activiteit. Het is immers een activiteit die De Passage Holding, De Passage Ede en De Passage Veenendaal (ook) als franchisenemer verzorgden en die de andere c.q. opvolgende franchisenemers in het verzorgingsgebied ook (kunnen) verrichten. Hetzelfde geldt om die reden ook voor het (onder-)verhuren van de opbaarlocaties in de Afscheidshuizen.

Daarbij komt nog dat De Passage c.s. (daarbij vertegenwoordigd door hun bestuurder [appellante]) tijdens het door Yarden vermelde gesprek in februari 2014 nog eens expliciet zijn gewezen op de juridische consequenties van een eventueel vertrek als franchisenemer. Uit het (niet bestreden) gespreksverslag (productie 8 bij inleidende dagvaarding) blijkt dat Yarden [appellante] (in punt 11) heeft gewezen op het non-concurrentiebeding en daarbij heeft opgemerkt dat ook het onderverhuren van de huidige opbaarlocaties van [appellante] valt onder het hebben van financiële of andere zakelijke belangen en dat soortgelijke activiteiten ook uitvoering van uitvaarten inhouden, ongeacht waar de klant (dat wil zeggen: de overledene) vandaan komt. Uit het gespreksverslag volgt niet dat [appellante] het destijds niet met die uitleg van het non-concurrentiebeding eens was. Bij de opmerking dat onderverhuur van de huidige opbaarlocaties staat zelfs vermeld dat [appellante] aangeeft dat zij dit artikel (bedoeld is kennelijk ten aanzien van het non-concurrentiebeding, opmerking hof) ook zo had begrepen.

Het hof kan het bezwaar van de hiervoor onder 5.2 sub e weergegeven grief 5 van De Passage c.s. niet volgen, nu de geciteerde passage vooralsnog direct lijkt te volgen uit de tekst van het concurrentiebeding en de juistheid daarvan in ieder geval volgt uit hetgeen het hof hiervoor heeft overwogen.