Uitspraken

De vorderingen van de gemeente in deze procedure zijn gericht op aanpassing van de hoogte van de canon voor het erfpachtrecht van [appellanten] naar het bedrag dat door de deskundigencommissie is vastgesteld voor de AB1937. [appellanten] voeren daartegen verweer en hebben tegenvorderingen ingesteld die gericht zijn op vernietiging van het advies van de deskundigencommissie en bepaling van een lagere canon dan wel benoeming van deskundigencommissie om opnieuw tot een rapportage over de canonhoogte te komen, waarbij geen rekening mag worden gehouden met inflatie.

De rechtbank heeft de vorderingen van de gemeente toegewezen en heeft de tegenvorderingen van [appellanten] afgewezen, met veroordeling van [appellanten] in de kosten van de procedure.

[appellanten] bestrijden met grief 1 het oordeel van de rechtbank dat de deskundigencommissie onafhankelijk en onpartijdig heeft gehandeld, dat er in de onderhavige zaak geen sprake is van schending van het beginsel van hoor en wederhoor en dat de wijze van totstandkoming van het bindend advies niet kan leiden tot vernietiging van het bindend advies op grond van artikel 7:904 BW.

[appellanten] voeren in dit verband aan dat deskundigen contact hebben gezocht met de gemeente, zonder [appellanten] daarover vooraf te informeren. Het hof stelt voorop dat rechtstreeks contact tussen deskundigen en een van partijen niet zonder meer wijst op partijdigheid van deskundigen. De inhoud van dat contact kan wel aanleiding geven tot die conclusie. Anders dan [appellanten] stellen, is niet gebleken dat in dit geval het rechtstreeks contact tussen de gemeente en deskundigen van zodanige aard is geweest dat moet worden aangenomen dat een of meerdere deskundigen partijdig zijn. De gemeente heeft toegelicht dat deze contacten, zoals deze blijken uit de brief van deskundigen van 6 december 2011 en het deskundigenrapport, gingen over de vraag of de canon tevens zou worden vastgesteld voor het geval de AB1937 van toepassing zouden zijn. [appellanten] stelden destijds dat het laatste het geval was en hebben er daarom zelf bij de deskundigen op aangedrongen de canon niet alleen voor de AB2000 maar ook voor de AB1937 vast te stellen. De deskundigen hebben naar aanleiding daarvan contact gezocht met de gemeente en de uitkomst daarvan was dat de gemeente er mee instemde dat de deskundigen de door [appellanten] gevraagde vaststelling zouden doen. De gemeente heeft [appellanten] daarover geïnformeerd bij mailbericht van 10 augustus 2011. Dit alles is door [appellanten] onvoldoende betwist. Van een éénzijdige instructie kan in dat geval bezwaarlijk worden gesproken en daarvan is ook overigens niet gebleken. Partijdigheid van de deskundigen blijkt evenmin uit deze gebeurtenissen.

[appellanten] hebben in dit verband nog aangevoerd dat ook uit andere omstandigheden zou blijken dat de door de gemeente aangewezen deskundige partijdig zou zijn. Ook daarvan is onvoldoende gebleken. Beide partijen hebben een deskundige mogen aanwijzen en die twee deskundigen hebben een derde aangewezen. Juist deze wijze van benoeming waarborgt onafhankelijkheid van de commissie. Dat op enig moment de door [appellanten] aangedragen deskundige door de voorzitter van de deskundigencommissie is aangeduid als ‘uw deskundige’ is verklaarbaar door de wijze van benoeming. Deze wijze van benoeming en het feit dat deze deskundige in een voorkomend geval is gevraagd contact te leggen met [appellanten] doet op zichzelf niet af aan de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van de commissie.

[appellanten] hebben nog gesteld dat de deskundigen het beginsel van hoor en wederhoor hebben geschonden. Ook dit bezwaar faalt. De deskundigen hebben concepten van hun rapportage aan beide partijen voorgelegd opdat zij daarop konden reageren. Daarnaast heeft een bijeenkomst met de deskundigencommissie plaatsgevonden, waarna het definitieve rapport aan partijen is toegezonden. In dat rapport worden, zo erkennen [appellanten] ook, hun argumenten weergegeven. Dat [appellanten] desondanks onvoldoende gehoord zouden zijn is in dit licht onvoldoende door hen toegelicht.

Ook overigens is niet gebleken van partijdigheid van de deskundigen. De grief faalt.

Met grief 2 stellen [appellanten] dat de rechtbank ten onrechte de aanvullende opdracht aan deskundigen niet als ongeoorloofd maar juist als wenselijk voor de voortgang beoordeelde. Het hof sluit zich bij dit oordeel van de rechtbank aan. Zoals hiervoor onder 3.4. al is overwogen hebben [appellanten] destijds het standpunt ingenomen dat de AB2000 niet tijdig waren aangezegd en dat daarom de AB1937 diende te worden toegepast. Zij hebben er daarom bij de deskundigen op aangedrongen dat zij in hun rapport ook de canon zouden vaststellen voor de AB1937, om tijdverlies te voorkomen. De deskundigen hebben vervolgens de gemeente gevraagd of de gemeente er mee instemde dat de opdracht aldus zou worden aangevuld. De gemeente stemde daarmee in en heeft [appellanten] daarover geïnformeerd bij voornoemd mailbericht van 10 augustus 2011. Deze gang van zaken rechtvaardigt niet de conclusie dat in de totstandkoming van het rapport van deskundigen een gebrek schuilt dat het rapport vernietigbaar maakt. De grief faalt.

Met grief 3 betogen [appellanten] dat zij niet aan het deskundigenrapport gebonden kunnen worden omdat - kort gezegd - de motivering daarvan tekortschiet.

[appellanten] verwijzen nog naar het door hen ingebrachte advies van accountant FSV. Het is onduidelijk van welke informatie en van welke normen FSV is uitgegaan, terwijl de deskundigheid van FSV door de gemeente gemotiveerd is bestreden. [appellanten] hebben daar onvoldoende tegenover gesteld. Het hof acht dit advies reeds daarom onvoldoende om te concluderen dat de deskundigen de canon onjuist hebben vastgesteld.

Hetgeen [appellanten] hebben aangedragen rechtvaardigt niet de conclusie dat het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat [appellanten] aan het deskundigenadvies worden gebonden.

Met grief 5 betogen [appellanten] dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat zij voorstellen van de gemeente tot benoeming van nieuwe deskundigen hebben afgewezen. Het hof gaat ook hieraan voorbij. [appellanten] hebben onvoldoende betwist dat zij in reactie op voorstellen van de gemeente tot benoeming van nieuwe deskundigen daaraan nadere eisen hebben gesteld en deze voorstellen dus afwezen. Het hof is van oordeel dat het tegenvoorstel van [appellanten] , dat alle drie deskundigen zouden moeten verklaren dat zij geen enkele relatie hebben met de gemeente en niet eerder betaalde opdrachten van de gemeente hebben aanvaard, gezien de hoeveelheid erfpachtcontracten waarbij de gemeente als erfpachter is betrokken, niet redelijk was en terecht door de gemeente is afgewezen. De grief faalt.

Met grief 6 klagen [appellanten] over de weergave van hun stellingen in eerste aanleg door de rechtbank. In hoger beroep hebben [appellanten] kunnen toelichten hoe de betreffende stellingen moeten worden begrepen, zodat zij bij verdere behandeling van de grief geen belang hebben. Voor zover [appellanten] met de grief opnieuw betogen dat bij bepaling van de canon geen inflatiecorrectie mag plaatsvinden in verband met toekomstige geldontwaarding en voor zover zij opnieuw verwijzen naar het advies van FSV, verwijst het hof naar hetgeen onder 3.10 en 3.11 is overwogen.

Grief 7 heeft geen zelfstandige betekenis.

[appellanten] hebben in hoger beroep hun eis vermeerderd. Zij maken aanspraak op toepassing van een ingroeiregeling omdat, zo stellen zij, dit met de gemeente is overeengekomen. De gemeente heeft deze afspraak stellig betwist. Bij gebreke aan voldoende bewijs en aan een voldoende specifiek bewijsaanbod concludeert het hof dat niet is komen vast te staan dat een ingroeiregeling is overeengekomen, zodat de bij vermeerdering ingestelde eis zal worden afgewezen. Dit laat onverlet dat de gemeente heeft toegezegd ook in het geval van [appellanten] het gebruikelijke beleid met betrekking tot de bestaande ingroeiregeling toe te passen en de nieuwe canon eerst per 16 maart 2013 in rekening te brengen.

De grieven falen. Het vonnis waarvan beroep zal worden bekrachtigd. [appellanten] zullen als in het ongelijk gestelde partij worden verwezen in de kosten van het geding in appel.