Uitspraken

Appellant ontvangt sinds 2 oktober 2019 bijstand op grond van de Participatiewet (PW). Met een besluit van 9 oktober 2020 heeft het college appellant meegedeeld dat hij geen ontheffing van de arbeidsverplichtingen als bedoeld in artikel 9 van de PW krijgt. In dat besluit staat verder dat uit het belastbaarheidsonderzoek van Calder Werkt blijkt dat appellant, rekening houdend met zijn beperkingen, minimaal voor 20 uur per week opbouwend tot 36 uur per week belastbaar is voor regulier werk of een traject kan volgen dat daarop is gericht.

Appellant heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt, maar het college is, voor zover hier van belang, met een besluit van 19 januari 2023 (bestreden besluit) bij zijn besluit gebleven. Aan het bestreden besluit is een rapport van Argonaut van 3 november 2022 ten grondslag gelegd.

2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en daarmee het bestreden besluit in stand gelaten. De stelling van appellant dat het college ten onrechte het rapport van Calder Werkt aan het bestreden besluit ten grondslag heeft gelegd, volgt de rechtbank niet. Die stelling gaat uit van onjuiste feiten, omdat het bestreden besluit is gebaseerd op het rapport van Argonaut en niet op het rapport van Calder Werkt. Ook volgt de rechtbank appellant niet in zijn stelling dat het college het rapport van Argonaut onrechtmatig heeft verkregen, omdat hij niet akkoord is gegaan met het doorsturen daarvan naar het college. Het blokkeringsrecht, waarop appellant zich beroept, geldt niet in zaken waarin een medisch onderzoek wordt verricht in verband met de arbeidsinschakeling op grond van de PW. Dat volgt volgens de rechtbank uit artikel 74, vierde lid, van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen (Wet Suwi). Tot slot heeft de rechtbank overwogen dat het rapport van Argonaut zorgvuldig tot stand is gekomen en dat het college daarop zijn besluitvorming mocht baseren.

3. Appellant is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Wat hij daartegen heeft aangevoerd wordt hierna besproken.

Appellant heeft aangevoerd dat het college het bestreden besluit ten onrechte heeft gebaseerd op het rapport van Calder Werkt.

Deze beroepsgrond slaagt niet. Het is een herhaling van wat appellant bij de rechtbank heeft aangevoerd. De Raad onderschrijft het oordeel en de overweging van de rechtbank hierover.

Appellant heeft verder aangevoerd dat het rapport van Argonaut onzorgvuldig tot stand is gekomen, omdat dat rapport mede is opgesteld door een arbeidsdeskundige die niet BIGgeregistreerd is. Volgens appellant is wettelijk vastgelegd dat medische onderzoeken alleen door BIG-geregistreerde personen mogen worden uitgevoerd.

Deze beroepsgrond slaagt niet. Het rapport van Argonaut is gebaseerd op een medisch en een arbeidskundig onderzoek. Het medisch onderzoek is verricht door een arts die BIGgeregistreerd is. De arbeidsdeskundige heeft het arbeidskundig onderzoek verricht en niet het medisch onderzoek. Van het gestelde onzorgvuldig onderzoek is in zoverre dan ook geen sprake.

Tot slot heeft appellant aangevoerd dat het college het rapport van Argonaut niet had mogen gebruiken bij de besluitvorming omdat hij daarvoor geen toestemming had verleend. Appellant stelt dat hij een blokkeringsrecht heeft ten aanzien van het verstrekken van het rapport aan het college, dat hij bij Argonaut kenbaar heeft gemaakt dat hij daarvan gebruik wilde maken en dat Argonaut het rapport in strijd met zijn blokkeringsrecht toch heeft doorgestuurd naar het college.

Deze beroepsgrond slaagt. Op het medisch onderzoek door Argonaut is in beginsel het blokkeringsrecht als bedoeld in artikel 7:464, tweede lid, aanhef en onder b, van het Burgerlijk Wetboek van toepassing.1 Dit betekent dat appellant het recht had om te beslissen of het rapport van Argonaut mag worden doorgestuurd naar het college. Artikel 74, vierde lid, van de Wet Suwi voorziet in een uitzondering op het blokkeringsrecht. Deze uitzondering geldt echter niet in een geval als dit waarin een medisch adviseur een beoordeling van de gezondheidstoestand verricht zonder dat er sprake is van een handeling in verband met de uitvoering van de Wet Suwi.2 Dit betekent dat Argonaut in strijd met het blokkeringsrecht van appellant het rapport met de bevindingen van de arts aan het college heeft doorgestuurd en dat het college in strijd met artikel 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) dit rapport aan het bestreden besluit ten grondslag heeft gelegd.

De Raad ziet aanleiding dit motiveringsgebrek met toepassing van artikel 6:22 van de Awb te passeren, omdat aannemelijk is dat appellant door dit gebrek niet is benadeeld. Ook als dit gebrek zich niet zou hebben voorgedaan, zou een besluit met gelijke uitkomst zijn genomen. Gebruikmaking van het blokkeringsrecht door appellant betekent immers dat er voor het college al helemaal geen grond was om ontheffing van de arbeidsverplichtingen te verlenen. Het is immers appellant die op grond van medische redenen in aanmerking meent te komen voor een ontheffing van de arbeidsverplichtingen. Nu appellant zelf geen medische stukken heeft overgelegd en het college Argonaut onderzoek heeft laten verrichten maar de onderzoeksbevindingen niet bij de besluitvorming heeft mogen betrekken, was er geen grond voor een ontheffing van de arbeidsverplichtingen.