Uitspraken

Appellante, geboren in 2006, heeft in november 2016 op school tijdens de gymles een slag tegen haar voorhoofd gekregen met een hockeystick. Uit een brief van de kinderneuroloog van 2 februari 2024, die appellante sinds november 2017 heeft behandeld, blijkt dat uiteindelijk de diagnose hersenletsel is gesteld.

Het college heeft aan appellante, na een verwijzing van de huisarts, medio 2018 een voorziening voor jeugdhulp toegekend op grond van de Jeugdwet (Jw). Het college heeft deze toekenning niet vastgelegd in een besluit in de zin van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De jeugdhulp, in de vorm van breintherapie, werd vanaf 24 juli 2018 tot 18 november 2018 verleend door jeugdhulpaanbieder Braincare. Appellante is door Braincare en door de ouders aangemeld bij Jaxie voor traumabehandeling. Jaxie is een onderaannemer van Braincare. Jaxie heeft de traumabehandeling in november 2018 gestart.

Veilig Thuis heeft op 12 september 2018 een melding ontvangen van een vermoeden van kindermishandeling met betrekking tot appellante. Veilig Thuis heeft op 17 september 2018 een brief gestuurd naar het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) met de mededeling dat Veilig Thuis het onderzoek naar kindermishandeling heeft gesloten. In deze brief van Veilig Thuis staat verder dat appellante na de herfstvakantie drie dagen (per week) naar school moet gaan. Als dit niet gebeurt, zal Veilig Thuis het onderzoek heropenen. Op 12 november 2018 heeft Veilig Thuis aan het CJG laten weten dat Veilig Thuis ambtshalve een nieuw dossier heeft aangemaakt omdat het aantal dagen schoolgang niet is nagekomen.

De ouders van appellante hebben op 28 november 2018 het CJG verzocht om jeugdhulp door (onder meer) jeugdhulpaanbieder Jaxie. Het college heeft het bepalen van de benodigde jeugdhulpvoorziening en het nemen van besluiten op grond van de Jw gemandateerd aan het CJG. Het CJG heeft dit verzoek in behandeling genomen als een aanvraag om jeugdhulp, zoals bedoeld in artikel 2.3 van de Jw. Het CJG heeft op 29 november 2018 aan appellante laten weten nog niet te beslissen op de aanvraag, maar te wachten op het advies van Veilig Thuis.

Veilig Thuis heeft het CJG op 17 december 2018 laten weten een dwingend hulpverleningsadvies te zullen geven. Op 20 december 2018 heeft een medewerker van Veilig Thuis een e-mail gestuurd aan het CJG, waarin Veilig Thuis onder meer een opname binnen een revalidatiecentrum heeft geadviseerd. Het college heeft, ook na het ontvangen van deze e-mail, geen besluit genomen op de aanvraag van appellante van 28 november 2018 voor de inzet van Jaxie. Appellante heeft de reeds gestarte behandeling bij Jaxie voortgezet.

Op 19 mei 2020 heeft appellante, nadat inmiddels een rechtshulpverlener was ingeschakeld, het college verzocht een besluit te nemen over de aanspraak op vergoeding van kosten van jeugdhulpverlening door Jaxie in periode januari 2019 tot en met juli 2019 ten bedrage van € 2.593,75.

Met een besluit van 2 juni 2020, na bezwaar gehandhaafd met een besluit van 8 juli 2021 (bestreden besluit), heeft het college de aanvraag van 28 november 2018 afgewezen. Aan deze afwijzing heeft het college het volgende ten grondslag gelegd. Er is terecht geen indicatie voor Jaxie gegeven omdat op dat moment de noodzakelijk hulp aan appellante onderwerp was van onderzoek door Veilig Thuis en de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK). Anders dan door appellante is betoogd, is het niet zo dat het CJG desondanks verantwoordelijk was voor de indicatie van jeugdhulp en daarom een eigen onderzoek had moeten doen naar de jeugdhulpbehoefte van appellante. Verder is niet gebleken dat het advies van Veilig Thuis niet aan de besluitvorming door het college ten grondslag mocht worden gelegd.

2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en daarmee het bestreden besluit in stand gelaten. De rechtbank heeft overwogen dat Jaxie de behandeling van appellante op basis van de mondelinge overeenkomst met Braincare en wederzijds vertrouwen heeft opgestart. De ouders van appellante hebben er zelf voor gekozen de jeugdhulp door Jaxie voort te zetten tijdens het onderzoek van de RvdK, terwijl er een advies lag van Veilig Thuis waarin Jaxie niet werd genoemd en het college geen indicatie voor jeugdhulp had gegeven. Deze keuze van de ouders om zelf zorg in te schakelen, hoewel begrijpelijk, komt financieel voor hun rekening en risico. Het college is niet gehouden om de kosten van de door Jaxie geboden jeugdhulp aan appellante in de periode van januari 2019 tot medio 2019 te vergoeden.

3. Appellante is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Wat zij daartegen heeft aangevoerd wordt hierna besproken.

De ouders van appellante hebben naar voren gebracht dat de langdurige onderzoeken door Veilig Thuis en de RvdK negatieve impact hebben gehad op appellante en de andere leden van het gezin. Diverse behandelaren van appellante hebben aan de RvdK bericht dat zij überhaupt niet kunnen plaatsen dat een onderzoek werd verricht naar kindermishandeling en dat de lange duur van het onderzoek het herstel van appellante belemmerde. De klachten van appellante zijn medisch verklaarbaar en van kindermishandeling is geen sprake. Het schoolverzuim is volgens de jeugdarts legitiem geweest. Desondanks heeft de RvdK om een ondertoezichtstelling verzocht. Bij beschikking van 5 januari 2021 heeft de kinderrechter vastgesteld dat de RvdK voorafgaand aan de zitting heeft laten weten het verzoek niet te handhaven. De kinderrechter heeft de mondelinge behandeling laten doorgaan om betrokkenen de gelegenheid te geven zich uit te laten over de zaak. Appellante is afzonderlijk gehoord en heeft verteld het erg moeilijk te vinden dat heel lang niet is geloofd dat ze niet in staat was om naar school te gaan als gevolg van het ongeluk. De kinderrechter is van oordeel dat het voor de jeugdige en haar ouders een lang, belastend en emotioneel traject is geweest en heeft het verzoek afgewezen.

Hoewel de Raad oog heeft voor de weerslag die de vermelde omstandigheden op het gezinsleven kunnen hebben, kan de Raad – zoals ter zitting ook is besproken – alleen oordelen over besluiten genomen op de aanvraag om jeugdhulp, zoals deze op 28 november 2018 is ingediend, en op het verzoek van 19 mei 2020 om de kosten van jeugdhulpverlening door Jaxie te betalen.

Niet langer in geschil is dat het college bevoegd blijft – en verplicht is – om besluiten te nemen op grond van de Jw in de periode dat Veilig Thuis en/of de RvdK onderzoek doen. Een situatie als bedoeld in artikel 3.5 van de Jw is immers niet aan de orde. Voor het college had voorop moeten staan of appellante jeugdhulp nodig had in de periode in geding. In het bestreden besluit stelde het college zich nog – ten onrechte – op het standpunt dat het college geen besluit mocht nemen vanwege het onderzoek door Veilig Thuis en de RvdK. In zoverre berust het bestreden besluit op een gebrekkige motivering.

Appellante heeft aangevoerd dat er geen wettelijke verplichting is voor het college om het advies van Veilig Thuis te volgen. Het college had zelf onderzoek moeten doen en mocht de besluitvorming niet baseren op het advies van Veilig Thuis.

Deze beroepsgrond slaagt in zoverre dat er geen wettelijke grondslag is, waaruit volgt dat het college gehouden is een advies van Veilig Thuis op te volgen. Daarbij is het volgende van belang.

Uit 4.5.1 tot en met 4.5.3 volgt dat er geen grondslag is voor het standpunt van het college, dat het college verplicht is het advies van Veilig Thuis op te volgen en geen eigen onderzoek mag of kan verrichten.

Appellante heeft aangevoerd dat het advies van Veilig Thuis berust op een onvolledig onderzoek en innerlijk tegenstrijdig is. Het college mocht het advies ook daarom niet ten grondslag leggen aan de besluitvorming.

Deze beroepsgrond slaagt. Daarbij is het volgende van belang.

Het hoger beroep slaagt. De Raad zal de aangevallen uitspraak vernietigen en het beroep gegrond verklaren. De Raad zal het bestreden besluit vernietigen wegens strijd met de artikelen 3:2 en 7:12 van de Awb.

5. Appellante heeft in hoger beroep een verzoek om schadevergoeding gedaan en de Raad verzocht in de gelegenheid te worden gesteld zich hierover nader uit te laten en een specificatie van de geleden schade over te leggen. De Raad zal daarom beslissen dat het onderzoek met betrekking tot het verzoek om schadevergoeding wordt heropend onder nummer 22/1315 JW-S.

6. Omdat appellante gelijk krijgt, krijgt zij een vergoeding voor de kosten die zij in bezwaar, beroep en hoger beroep heeft gemaakt voor verleende rechtsbijstand. Deze kosten worden begroot op € 1.248,- in bezwaar (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het bijwonen van de hoorzitting), € 1.750,- in beroep (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting), € 2.187,50 in hoger beroep (1 punt voor het indienen van het hoger beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van de nadere reactie en 1 punt voor het verschijnen ter zitting), in totaal € 5.185,50. Het college moet ook het in beroep en in hoger beroep betaalde griffierecht aan appellante vergoeden.