Uitspraken

Ingevolge artikel 21b van de Msw is het een landbouwer verboden op zijn bedrijf in een kalenderjaar meer dierlijke meststoffen met melkvee, uitgedrukt in kilogrammen fosfaat, te produceren dan het op het bedrijf rustende fosfaatrecht. Ingevolge artikel 23, derde lid, van de Msw stelt de minister het op een bedrijf rustende fosfaatrecht per 1 januari 2018 vast in overeenstemming met de forfaitaire productie van dierlijke meststoffen in een kalenderjaar door melkvee dat op 2 juli 2015 op het bedrijf is gehouden en geregistreerd.

Op grond van artikel 72, eerste lid, van het Uitvoeringsbesluit verhoogt de minister op verzoek van een landbouwer met een nieuw gestart bedrijf het fosfaatrecht, bedoeld in artikel 23, derde lid, van de wet. Artikel 72, tweede lid, van het Uitvoeringsbesluit bepaalt dat een nieuw gestart bedrijf een bedrijf is dat aantoonbaar onder meer beschikt over een voor
2 juli 2015 aan de landbouwer verleende omgevingsvergunning voor het oprichten van een bedrijf voor het houden van melkvee of over een voor 2 juli 2015 door de landbouwer ingediende melding als bedoeld in artikel 1.10 van het Activiteitenbesluit Milieubeheer voor het houden van melkvee (sub a) en tussen 1 januari 2014 en 2 juli 2015 is gestart met de productie van melk bestemd voor consumptie of verwerking (sub c).

Appellante heeft aangevoerd dat verweerder haar ten onrechte niet heeft aangemerkt als een nieuw gestart bedrijf. Op 4 maart 2015 heeft zij het melkveebedrijf gekocht en op
30 maart 2015 is de eerste melk geleverd. Met het oprichten van het bedrijf is een nieuw relatienummer en een UBN aangevraagd. Appellante heeft een bestaande locatie aangekocht en daarmee alle vergunningen van de vorige eigenaar overgenomen. Afgegeven vergunningen en gedane meldingen van de vorige eigenaar behoren toe aan de inrichting en thans dus feitelijk aan appellante, nu zij dat bedrijf heeft gekocht.

Deze beroepsgrond slaagt niet. Niet in geschil is dat appellante in maart 2015 een melkveebedrijf heeft overgenomen dat beschikte over een vergunning voor het houden van melkvee en waar door de vorige eigenaar ook is gemolken. Van het oprichten van een nieuw gestart bedrijf is dus geen sprake. Het College neemt daarbij in aanmerking dat in de toelichting op het Besluit van 20 december 2017 tot wijziging van het Uitvoeringsbesluit (Stb. 2017, 521) uitdrukkelijk het volgende is vermeld:

4. De beroepsgrond van appellante dat het bestreden besluit in strijd is met artikel 1 van het (Eerste) Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden slaagt evenmin. Appellante heeft weliswaar gesteld dat zij niet in staat is de toekomst van haar bedrijf te waarborgen als haar fosfaatrecht niet wordt verhoogd, maar appellante heeft geen begin van bewijs geleverd dat het fosfaatrechtenstelsel een individuele en buitensporige last op haar legt.

5. Het beroep is dus ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

6. Ten overvloede overweegt het College dat verweerder ter zitting heeft verklaard het aan appellante toegekende fosfaatrecht te zullen verhogen tot 3.942 kg, omdat op basis van door appellante in beroep overgelegde gegevens duidelijk is geworden dat verweerder is uitgegaan van een te lage melkproductie en bijgevolg van een te laag excretieforfait.