Uitspraken

De bewijsmiddelen

De bewijsmiddelen zijn in bijlage II aan dit vonnis gehecht.

De bijzondere overwegingen met betrekking tot het bewijs

Verkeersongeval
Op grond van de bewijsmiddelen stelt de rechtbank vast dat op 22 mei 2021 omstreeks 14.27 uur op de Stationslaan in Breda een verkeersongeval heeft plaatsgevonden. Bij dit ongeval was verdachte betrokken, die als bestuurster van haar personenauto over de Stationslaan in de richting van de Doornboslaan reed. Ook was bij dit ongeval [slachtoffer] betrokken, die als fietsster, komende van de Terheijdenseweg en gaande in de richting van de Stationslaan, de rijbaan van de Stationslaan overstak bij de oversteekplaats voor voetgangers en (brom)fietsers. Terwijl [slachtoffer] vanuit verdachtes positie bezien van links kwam aanrijden, reed verdachte de oversteekplaats op, waarna zij in botsing kwam met [slachtoffer] . [slachtoffer] liep ten gevolge van dit ongeval lichamelijk letsel op, bestaande uit, onder andere, een hoofdwond en schaafwonden.

Artikel 6 WVW

De vraag die de rechtbank eerst moet beantwoorden, is of het rijgedrag van verdachte zodanig is geweest dat er sprake is van schuld in de zin van artikel 6 WVW. Daarvan is pas sprake bij minimaal een aanmerkelijke mate van verwijtbare onvoorzichtigheid. Of sprake is van een dergelijke (mate van) schuld hangt volgens vaste jurisprudentie af van het geheel van gedragingen van verdachte, de aard en de ernst daarvan en de overige omstandigheden van het geval. Daarnaast geldt dat niet alleen uit de ernst van de gevolgen van het verkeersgedrag dat in strijd is met één of meer wettelijke gedragsregels in het verkeer kan worden afgeleid dat sprake is van schuld in de zin van artikel 6 WVW. Ook geldt dat in het algemeen een enkel moment van onoplettendheid niet betekent dat sprake is van aanmerkelijke onvoorzichtigheid. De meetlat waarlangs het optreden van de bestuurder wordt gelegd, bestaat uit de eisen die aan de gemiddeld oplettende en verstandige weggebruiker mogen worden gesteld. Blijft de verdachte daarbij aanzienlijk achter, dan handelt hij met de door artikel 6 WVW vereiste schuld.

Om te kunnen beoordelen of er sprake is van schuld in de zin van artikel 6 WVW dient eerst de toedracht van het ongeval te worden vastgesteld. Vast staat in ieder geval dat verdachte geen voorrang heeft verleend aan [slachtoffer] die van links kwam en de rijbaan van de Stationslaan overstak bij de oversteekplaats voor voetgangers en (brom)fietsers, terwijl verdachte dat gelet op de geldende voorrangsregels wel had moeten doen.

Verdachte heeft zowel bij de politie als ter terechtzitting verklaard dat zij haar snelheid heeft geminderd toen zij de voetgangers- en (brom)fietsoversteekplaats naderde. Zij heeft vlak voordat zij de oversteekplaats opreed naar links en naar rechts gekeken. Zij heeft niet gezien dat [slachtoffer] de rijbaan overstak. Zij zag haar pas op het moment dat zij de oversteekplaats opreed en [slachtoffer] in een flits zag. [slachtoffer] kwam voor haar echt uit het niets. Zij heeft nog geremd maar kon een aanrijding niet meer voorkomen. De rechtbank heeft geen reden om te twijfelen aan de juistheid van deze verklaring van verdachte, temeer omdat er verder uit het procesdossier geen contra-indicaties naar voren zijn gekomen dat het anders zou zijn gegaan.

Uit het feit dat verdachte met haar personenauto tegen [slachtoffer] is gebotst, leidt de rechtbank af dat verdachte haar aandacht niet voortdurend op de weg heeft gehouden. Immers, indien verdachte dit wel zou hebben gedaan, zou zij onder de gegeven omstandigheden [slachtoffer] hebben moeten zien aankomen. [slachtoffer] had immers de eerste rijbaan reeds overgestoken. Echter, gelet op het geheel van de hiervoor genoemde gedragingen, kan niet méér worden vastgesteld dan dat sprake is geweest van een moment van onoplettendheid aan de zijde van verdachte, namelijk het moment vlak voordat zij de voetgangers- en (brom)fietsoversteekplaats opreed. Zij is daarbij echter niet aanzienlijk achtergebleven bij de eisen die aan de gemiddeld oplettende en verstandige weggebruiker mogen worden gesteld. Evenmin is er volgens de rechtbank sprake geweest van meer dan één moment van onoplettendheid. Anders dan de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat het enkele feit dat [slachtoffer] verdachte tegemoet kwam fietsen voordat zij afsloeg, niet meebrengt dat sprake is van meer dan een kort moment van onoplettendheid bij verdachte. [slachtoffer] reed toen op een andere weg. Verdachte had er niet zonder meer op bedacht hoeven te zijn dat [slachtoffer] zou oversteken.

De rechtbank is van oordeel dat het enkele moment van onoplettendheid niet de conclusie kan dragen dat verdachte roekeloos of zeer, althans aanmerkelijk onvoorzichtig/onoplettend heeft gereden zoals bedoeld in artikel 6 WVW. Verdachte zal daarom worden vrijgesproken van het primair ten laste gelegde.

Artikel 5 WVW

De rechtbank ziet zich vervolgens voor de vraag gesteld of verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het veroorzaken van gevaar of hinder op de weg in de zin van artikel 5 WVW. Vooropgesteld wordt dat niet iedere overtreding van een verkeersregel een schending van genoemd artikel oplevert. Er moet sprake zijn van evident gevaarlijk rijgedrag. De rechtbank is van oordeel dat daarvan in dit geval sprake is. Door geen voorrang te verlenen aan [slachtoffer] heeft verdachte gevaar op de weg veroorzaakt, welk gevaar zich heeft verwezenlijkt in het verkeersongeval. De rechtbank acht dan ook bewezen dat verdachte artikel 5 WVW heeft overtreden en komt daarmee tot een bewezenverklaring van het subsidiair ten laste gelegde.