Uitspraken

Cheil stelt dat de T5-display een werk is in de zin van de Auteurswet en dat de display van Citymedia c.s. een ongeoorloofde verveelvoudiging is van haar ontwerp. Citymedia c.s. betwist zowel het een als het ander.

Bij de beoordeling van de vraag of een voorwerp een werk is in de zin van de Auteurswet geldt het volgende als juridische maatstaf (vgl. HR 22 februari 2013, LJN BY1529, Stokke). Het betreffende voorwerp moet een eigen, oorspronkelijk karakter hebben en het persoonlijk stempel van de maker dragen. Volgens het HvJEU moet het gaan om "een eigen intellectuele schepping van de auteur van het werk" (HvJEU 16 juli 2009, nr. C-5/08, LJN BJ3749, NJ 2011/288 (Infopaq I)). Elementen van het werk die louter een technisch effect dienen of te zeer het resultaat zijn van een door technische uitgangspunten beperkte keuze, zijn van bescherming uitgesloten. Het feit dat het werk voldoet aan technische en functionele eisen laat echter onverlet dat de ontwerpmarges of keuzemogelijkheden zodanig kunnen zijn dat voldoende ruimte bestaat voor creatieve keuzes van de maker die een werk in auteursrechtelijke zin kunnen opleveren. Ook een verzameling of bepaalde selectie van op zichzelf niet beschermde elementen kan een (oorspronkelijk) werk zijn in de zin van de Auteurswet, mits die selectie het persoonlijk stempel van de maker draagt.

Cheil omschrijft als kenmerkende elementen van de T5-display de “elegante roestvrijstalen palen met daartussen op ooghoogte opgehangen een TV c.q. LED scherm” (dagvaarding alinea 16). Voorts wijst zij op het grote oppervlak voor het beeldscherm en de metalen behuizing met daaronder zichtbaar het merk Samsung, waarbij het gaat om de totaalindruk die maakt dat de display uniek is (zie: proces-verbaal van de comparitie van partijen). Een meer concrete beschrijving van wat volgens Cheil de beschermde elementen zijn, heeft zij niet gegeven.

Citymedia voert aan dat een constructie bestaande uit cilindrische roestvrijstalen palen waartussen (horizontaal of verticaal) een TV-scherm is opgehangen gebruikelijk is en geen werk kan zijn en dat Cheil de T5 heeft ontleend aan oudere displays.
Zij wijst op foto’s van acht vloergemonteerde reclamedisplays die alle aan deze omschrijving beantwoorden (zij verwijst in dit verband naar diverse foto’s, overgelegd in productie 5 bij conclusie van antwoord).
Cheil heeft niet betwist dat deze displays ouder zijn dan de T5, zodat dit tussen partijen vaststaat.

Citymedia c.s. voert aan dat roestvrij staal in openbare ruimtes vooral wordt gebruikt vanwege zijn robuustheid en klimaatbestendigheid en dat het daarom technisch is bepaald.
Ook het gebruik van beugels, waarmee het scherm aan de palen hangt, is volgens haar technisch bepaald. Als dit juist is, verandert dat het oordeel van de rechtbank niet.
Deze stelling kan ertoe leiden dat de palen en de beugels geen beschermde elementen zijn, maar dit neemt niet weg dat de combinatie van boven omschreven elementen naar het oordeel van de rechtbank het persoonlijk stempel van de maker draagt.

Bij de beoordeling van de vraag of sprake is ven een verveelvoudiging geldt het volgende als juridische maatstaf (vgl. nogmaals HR 22 februari 2013). Beoordeeld moet worden in welke mate de totaalindrukken overeenstemmen. De auteursrechtelijk beschermde trekken of elementen zijn daarbij bepalend. Bij de vergelijking van de totaalindrukken moeten ook onbeschermde elementen in aanmerking worden genomen, voor zover de combinatie van deze elementen het persoonlijk stempel van de maker draagt.

Citymedia c.s. heeft zich bij de vormgeving van haar display zonder meer laten leiden door de T5. Dit blijkt afdoende uit de volgorde van de gebeurtenissen.
Cheil heeft immers op 18 februari 2011 aan [persoon 1] een presentatie over de T5 displays, inclusief foto’s en technische tekeningen, toegestuurd; de daarna, op 25 februari 2011 door [persoon 1] aan onder meer Cheil gestuurde ‘artist impression’ (de foto-impressie (“visual”), overgelegd bij productie 11 antwoordakte) en de uiteindelijk op metrostation Beurs in Rotterdam gerealiseerde display vertonen vergaande gelijkenissen met de T5.

Naar het oordeel van de rechtbank is bij de display van Citymedia c.s. echter geen sprake van een verveelvoudiging vanwege de volgende omstandigheden in onderlinge samenhang beschouwd:

• -

  de display van Citymedia c.s. heeft aan twee zijden een TV-scherm, terwijl de T5 slechts een TV heeft. Cheil heeft deze stelling van Citymedia c.s. niet betwist;
  - de behuizing van het scherm van de display van Citymedia c.s. is aan de boven en onderzijde niet afgerond, maar plat;

• -

  in de display van Citymedia c.s. is LED verlichting geïntegreerd: in het scherm en in de palen;
  het merk Samsung onder het TV scherm is verwijderd en vervangen door Central Station NL;
  het oppervlak van de voorzijde van de behuizing van de display van Citymedia c.s. is geheel vlak en van glas, terwijl bij de T5 slechts een deel voorzien is van (opliggend) glas;
  de maatvoering en verhoudingen zijn wezenlijk anders. Volgens opgave van Citymedia c.s., niet betwist door Cheil, hebben de displays de hieronder volgende maten: de display van Citymedia c.s. staat als het ware hoog en dik op olifantspoten en voldoet in het geheel niet aan de door Cheil herhaaldelijk als kenmerkend voor de T5 gegeven kwalificatie elegant.

Nu het beroep op het auteursrecht faalt omdat geen sprake is van een verveelvoudiging, hoeft het verweer dat Cheil geen rechthebbende is niet te worden beoordeeld.

Cheil stelt dat Citymedia c.s. onrechtmatig heeft gehandeld door in goed vertrouwen verstrekte informatie te gebruiken voor het (laten) ontwikkelen van een eigen display die qua totaalindruk volledig overeenstemt met de T5.

Vast staat dat partijen hebben onderhandeld en dat tijdens die onderhandelingen Cheil informatie heeft verstrekt. Zoals is overwogen in r.o. 4.8 en 4.9 staat vast dat Citymedia c.s. die informatie heeft gebruikt voor haar ‘artist impression’ en de uiteindelijk gerealiseerde display. Echter, nu is geoordeeld dat geen sprake is van auteursrechtinbreuk, is dit gebruik op zichzelf (ook) niet onrechtmatig. Overigens is niet komen vast te staan dat Citymedia de technische informatie heeft gebruikt. Citymedia heeft dat betwist en aangevoerd dat de technische tekening niet leesbaar was, hetgeen Cheil niet heeft betwist (ook de aan de rechtbank overgelegde technische tekening uit de power point presentatie, productie 4 bij dagvaarding aan de zijde van Cheil, is onleesbaar).

Cheil heeft geen bijzondere omstandigheden gesteld, zoals bijvoorbeeld een afspraak waaruit een verbod tot gebruik van de informatie voortvloeit, die de handelwijze van Citymedia c.s. onrechtmatig kunnen maken.

Cheil stelt dat sprake is van slaafse nabootsing gezien de overeenstemmende totaalindruk en gezien het gegeven dat Citymedia c.s. gemakkelijk een andere weg in had kunnen slaan, en door dit na te laten verwarring heeft gesticht.

Deze stelling faalt, omdat Cheil onvoldoende heeft gesteld om aan te kunnen nemen dat de T5-display op de relevante markt onderscheidend vermogen heeft, dat wil zeggen een eigen plaats op de markt heeft verworven. Daarbij is in beginsel alleen de Nederlandse markt beslissend (vgl. HR 7jun1991, NJ 1992, 392 Rummykub en Hof Arnhem 20 oktober 2009, IER 2010/15 Kymco scooters).

4.17. Tegen het verzoek van Citymedia c.s. om de proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad te verklaren is geen verweer gevoerd. Dit wordt daarom toegewezen.