Uitspraken

Dit verloop blijkt uit:

• -

  de dagvaarding van 21 augustus 2014;

• -

  het herstelexploit van 19 september 2014;

• -

  de conclusie van antwoord tevens houdende eis in reconventie;

• -

  de conclusie van repliek in conventie tevens conclusie van antwoord in reconventie;

• -

  de conclusie van dupliek in conventie tevens conclusie van repliek in reconventie;

• -

  de akte overlegging producties van [gedaagde];

• -

  de akte uitlaten producties tevens conclusie van dupliek in reconventie tevens akte

wijziging eis;

[gedaagde] is in 1972 gehuwd met [echtgenote gedaagde]. Het huwelijk is niet op enigerlei wijze geëindigd. De voormelde effectenleaseovereenkomsten zijn, behoudens de Overwaarde Effect met het nummer [contractnummer 1], medeondertekend door de echtgenote van [gedaagde]. De Overwaarde Effect met het nummer [contractnummer 1], gesloten op 27 april 1999, is door de echtgenote op grond van artikel 1:88 BW juncto 1: 89 BW in september 2005 vernietigd. De vernietiging is Dexia kenbaar gemaakt bij aangetekende brief van 23 juni 2005. In de brief vermeldt de echtgenote dat haar onlangs is gebleken dat haar eerst onlangs is gebleken dat vorenbedoelde overeenkomst door [gedaagde] is gesloten. In een brief van 15 september 2005 schrijft Dexia aan de echtgenote dat zij de vernietigingsbrief heeft ontvangen en dat zij de vernietiging niet accepteert en dat zij daarin niet berust. In de brief wordt dat gemotiveerd met de stelling dat een effectenleaseovereenkomst geen overeenkomst is van koop op afbetaling.

Na haar vordering te hebben gewijzigd vordert Dexia dat bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad voor wat betreft de proceskosten, voor recht wordt verklaard dat zij met betrekking tot de overeenkomsten [contractnummer 1], [contractnummer 2], [contractnummer 3], [contractnummer 4] en [contractnummer 5] aan [gedaagde] een bedrag is verschuldigd van € 2.021,35 te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van de eindafrekeningen tot de dag van de voldoening. De vorderingen zijn gebaseerd op de feiten en op de volgende stellingen:

Dexia heeft recht en belang dat aan de afwikkeling van de effectenleaseovereenkomsten een einde komst. Ingevolge het Hofmodel dient zij nog aan [gedaagde] te betalen het bedrag van € 2.021,35.

[gedaagde] is van mening dat bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad Dexia in haar vordering niet ontvankelijk moet worden verklaard althans dat aan haar dient te worden ontzegd. Het volgende is naar voren gebracht:

De overeenkomsten zijn tot stand gekomen op advies van de heer [naam] van Spaar Select. In 1999 werd [gedaagde] voor het eerst benaderd door de heer [naam]. [gedaagde] heeft van meet af aan de heer [naam] te kennen gegeven dat hij wilde sparen voor de studie van zijn kinderen. De heer [naam] deed het voorkomen dat de effectenleaseovereenkomsten een vorm van sparen was en hij haalde [gedaagde] over de overwaarde van zijn woning daarvoor aan te wenden en bij wijze van vooruitbetaling te investeren. In 2001 kwam de heer [naam] opnieuw bij [gedaagde] die vertelde dat het voordelig was nog een aantal spaarplannen af te sluiten. Alle risico’s die daaraan verbonden zouden kunnen zijn werden gebagatelliseerd. Over leningen werd niet gesproken. [gedaagde] is door Spaar Select misleid en dat moet Dexia worden toegerekend. Dexia is op de voet van artikel 6: 76 BW of artikel 6: 171 voor het handelen van Spaar Select aansprakelijk. Er bestond tussen Dexia en Spaar Select een gezagsverhouding en Spaar Select werd betaald voor elke overeenkomst die zij voor Dexia afsloot. In ieder geval is Dexia aansprakelijk uit hoofde van onrechtmatige daad en analoge toepassing van de wet. De schade die [gedaagde] lijdt bestaat uit rente en eenmalige kosten die voortvloeien uit de hypotheekverhoging en bedraagt in totaal € 39.872,56. [gedaagde] doet ook een beroep op artikel 41 NR 1999. Spaar Select adviseerde en verkocht een specifiek aandelenleaseproduct, zij trad op als orderremisier en zij had daarvoor niet de vereiste vergunning.

Nog nimmer is een antwoord gekomen op de vraag of Dexia voor haar afnemers daadwerkelijk aandelen heeft gekocht. Er zijn aanwijzingen dat dat niet het geval was. Indien Dexia geen aandelen heeft gekocht, heeft zij jegens [gedaagde] wanprestatie gepleegd. De overeenkomsten zijn immers dan niet door Dexia nagekomen.

Er zijn onjuiste afrekenkoersen door Dexia gehanteerd in die zin dat Dexia boven de aankoopkoersen een opslag bij haar afnemers in rekening bracht, terwijl de afnemers daarover niet werden ingelicht. Deze gang van zaken was in strijd met het toen geldende artikel 35 Besluit toezicht effectenverkeer 1995 juncto artikel 30 li2 NR1999. Ook deze gang van zaken betekent dat Dexia wanprestatie heeft gepleegd. Sterker uitgedrukt: Dexia heeft gefraudeerd.

De beperkte spreiding van de aandelen die werden gekocht en het geen mogelijkheid hebben de portefeuille tussentijds aan te passen, zulks in combinatie met een geringe kans op een positief rendement betekent dat Dexia een gebrekkig en ondeugdelijk product aanbood en dat is op zich zelf al onrechtmatig. Dexia heeft niet voldaan aan de door haar in acht te nemen zorgplicht.

Over het door Dexia aan [gedaagde] te betalen bedrag moet de wettelijke rente worden voldaan vanaf de dagen dat [gedaagde] termijnbetalingen deed.

[gedaagde] heeft buitengerechtelijke kosten gemaakt en [gedaagde] dient deze aan hem te vergoeden.

[gedaagde] was aanvankelijk bereid de restschuldenkwestie af te wikkelen op basis van het Hofmodel. [gedaagde] heeft het standpunt ingenomen dat de door hem betaalde premies Ziekenfondswet niet behoren tot het netto besteedbaar inkomen als bedoeld in het Hofmodel. Indien dat zo is was er in het geval van [gedaagde] sprake van een onaanvaardbare zware financiële last. Vorenbedoeld standpunt wordt niet door Dexia gedeeld en daarom kwamen partijen niet tot overeenstemming. Daarenboven moet er rekening mee worden gehouden dat [gedaagde] en zijn echtgenote ingevolge lijfrenteovereenkomsten premie waren verschuldigd. Anders dan Dexia is [gedaagde] van mening dat bij het vaststellen of er al dan niet sprake was van een onaanvaardbare zware financiële last met de premieverplichtingen rekening moet worden gehouden.

In de loop van 2001 is de echtgenote van [gedaagde] geïnformeerd over het bestaan van de Overwaarde Effect met het nummer [contractnummer 1]. Toentertijd was nog niet bekend dat de effectenleaseovereenkomsten huurkoopovereenkomsten waren en daarom kan Dexia niet volhouden dat de vernietigingsvordering was verjaard. De verjaring was eerst voltooid op 25 augustus 2007. Van een stuiting van de verjaring moet worden uitgegaan omdat de Stichting Eegalease en de Consumentenbond op 13 maart 2003 op de voet van artikel 3: 305a BW een procedure zijn gestart over de aard van de effectenleaseovereenkomsten en op 25 augustus 2004 is onherroepelijk beslist dat het om overeenkomsten gaat waarop de artikelen 1: 88 en 89 BW van toepassing zijn. In een brief van 15 juni 2005 aan Dexia heeft de gemachtigde van [gedaagde] zich op het standpunt gesteld dat alle door [gedaagde] gesloten effectenleaseovereenkomsten nietig zijn en wordt voorts Dexia gesommeerd alle door [gedaagde] betaalde bedragen terug te betalen.

[gedaagde] vordert, verkort weergegeven, dat bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad:

1. Voor recht wordt verklaard dat de overeenkomst Overwaarde Effect met het nummer [contractnummer 1] is vernietigd en daarbij Dexia te veroordelen om al hetgeen door hem krachtens die overeenkomst aan Dexia is betaald aan hem terug te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente als onder 4.6 is aangegeven;

2. Voor recht wordt verklaard dat Dexia jegens hem onrechtmatig heeft gehandeld door hem niet te wijzen op de risico’s en gebreken die aan de in het geding zijnde effectenleaseovereenkomsten kleefden en daarbij Dexia te veroordelen aan hem te betalen al hetgeen hij aan Dexia heeft betaald, althans een door de kantonrechter in goede justitie te bepalen gedeelde, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover als onder 4.6 weergegeven;

3. Dexia wordt veroordeeld aan hem buitengerechtelijke kosten te vergoeden, conform Rapport Voorwerk II, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van de dagvaarding;

4. Dexia wordt veroordeeld aan de Stichting BKR mee te delen dat hij aan zijn verplichtingen heeft voldaan en dat de volledige BKR-registratie dienen te worden geschrapt binnen 15 dagen na het in dezen te wijzen vonnis, zulks op straffe van het verbeuren van een dwangsom van € 250,-- voor iedere dag dat Dexia daarmee in gebreke blijft met een maximum van € 10.000,00.

De vorderingen zijn gebaseerd op de feiten, op het verweer in conventie en op de volgende stellingen:

Dexia is haar zorgplichten niet nagekomen en als gevolg daarvan heeft [gedaagde] schade geleden.

Dexia heeft bij het Bureau Kredietregistratie ten onrechte een negatieve codering ten aanzien van [gedaagde] laten registreren.

Dexia is van mening dat de vorderingen van [gedaagde] moeten worden afgewezen, althans dat hij daarin niet ontvankelijk moet worden verklaard. Het volgende is naar voren gebracht:

Eerst in de conclusie van antwoord beklaagt [gedaagde] zich over het optreden van Spaar Select (de heer [naam]) en daarom is de vordering de hij pretendeert te hebben on verband met de betrokkenheid van Spaar Select verjaard. Daaraan doet niet af dat de gemachtigde van [gedaagde] in het verleden brieven naar Dexia heeft verstuurd, die beoogden verjaringen te stuiten, maar voor een rechtsgeldige stuiting is vereist dat de schuldenaar weet waartegen hij zich moet verweren. De eerdere brieven hadden alleen betrekking op de gestelde schending van de zorgplicht die Dexia in de visie van [gedaagde] in acht had moeten nemen. Overigens betwist Dexia de stellingen van [gedaagde] omtrent de rol van Spaar Select. Spaar Select was geen vertegenwoordiger van Dexia. [gedaagde] heeft niet aangetoond dat Spaar Select [gedaagde] heeft geadviseerd en dat Dexia daarvan wist of behoorde te weten.

De stelling van [gedaagde] dat Dexia onjuist afrekenkoersen heeft toegepast, is niet onderbouwd. De beurskoersen zijn immers in de overeenkomsten vermeld en nagelaten is aan te geven welk verschillen er zijn met de koersen van de aankoopdagen en de koersen die vermeld zijn op de overeenkomsten.

In het kader van het Hofmodel behoeft bij de vaststelling van de factor X (is het netto maandinkomen) geen rekening te houden met de ziekenfondspremies. Ook behoeft geen rekening te worden gehouden met lijfrentepremies.

Dexia kan niet worden gehouden als schadevergoeding de somma van € 39.872,56 te betalen. Een causaal verband ontbreekt tussen de kosten die de afnemer heeft gemaakt voor een buiten medeweten van Dexia bij een derde afgesloten hypothecaire lening en de schade die van doen heeft met de schending van de zorgplicht door Dexia.

[gedaagde] kan geen aanspraak maken op een vergoeding voor gemaakte buitengerechtelijke kosten. Zijn gemachtigde behartigt in veel zaken de belangen van afnemers van effectenleaseproducten en die belangenbehartiging kenmerkt zich door een standaardisering. De buitengerechtelijke werkzaamheden van de gemachtigde gaan niet verder dan die waarop artikel 241 Rv ziet.

Indien [gedaagde] aanspraak zou kunnen maken op wettelijke rente kan dat eerst het geval zijn vanaf de dagen dat de overeenkomsten zijn geëindigd. Eerst vanaf die dagen is verzuim ingetreden.

Wat betreft de BKR-registratie: Dexia beschikt niet over de mogelijkheid registraties door te halen. Zij kan wel, als daarvoor aanleiding is, het BKR daartoe verzoeken